Öncelikle hikayeme, mavi ailesine hoş geldiniz :) Hikâyemiz kitap oldu :) Yazım yanlışları , imla hataları düzeltildi buradakileri imkânım olmadığından telefonla yazmıştım, hatalarım için şimdiden özür dilerim , ufak tefek hataları göz önünde bulundurmayın olur mu :) sonlara doğru hikâye herkesin çok fazla ilgisini çekti, sıkıldım diyenler şuan Mavi aşığı :) Sizi çok seviyorum iyi ki varsınız benim için değerlisiniz 💙💜😊
Karanlık Sesler
Karanlık ve soğuk bir rüzgar yüzüme dokunuyordu. Uzun zamandır içimde yaşamadığım karmaşık durumlar artık beni iyice uçurumun kenarına sürüklemişti. Vazgeçmek için bir an bile düşünmeye mecalim dahi kalmamıştı.Sarmaşıklanan hüzünler boğazımı daha da sıkıyor nefes alamaz hale getiriyordu hayat ve yaşananlar takatsiz yüreğimi. Genzime yapışan kekremsi bir çaresizlikti avunmama engel olan! Durup ne olacak halim diye düşünsem aklıma o geliyor hemencecik kendimi farklı şeylerle yalan yalnış kandırma yöntemlerine başvuruyordum. Sonunda herşeyin biteceği noktadaydım! Orada! O Uçurumuun kenarında! Birazcık örselense sendelenen bedenim salıverecktim kendimi boşluğa.
Uçurumun kenarında halsiz bir şekilde bekliyor ve ona bakıyordum.
Beni izleyen Burak bomboş donuk bakışlarla gözlerini gözlerime dikmiş öylece bana bakıyordu. Atlamamam için beni ikna etmiyordu. Gözlerimden süzülen yaşlar yanaklarımla buluşuyor ve ben Burak'a yalvaran bakışlarla bakıyordum. Ağzından çıkan tek bir kelimeye dahi ilk defa bu kadar ihtiyaç duyuyordum üstelik! Susmaya devam ediyor öylece birbirimize bakıyorduk!
"Sen beni anlamak için bir kez bakmadın yüzüme, şimdi giremediğim hayatından uçuruma atıyorum hayallerimi."
Burak yavaş yavaş ilerliyordu ve benim çaresizliğimi görmeyecek kadar kördü! Sonra sisler arasında kayboldu silueti.
Kalboldu düşlerim, düştü düşümden gülüşlerim.
Bir bebek ağlama sesi duymaya başladım, ses derinlerden geliyordu. Ve ilk kez böyle bir sesle karşı karşıyaydım. Ellerimi kulaklarıma götürdüm, Duymak istemiyordum hiç bir sesi. Siyah saçlarım birbirine karışmış ve yüzümden terler akıyordu. Nefes nefese bir sağa bir sola bakınıyor ama kimseleri görmüyordum. Kafamı kaldırınca artık Burak karşımda değildi.
Ne kadar kötü değil mi? Uğruna ölümü göze aldığın insanın gözlerinin seni görmemesi.
Gücümü toplayarak Uçurumdan aşağı baktım tam atlayacaktım ki Burak'ın sesi kahkaha sesleriyle karışmıştı. Şaşkınlık içerisinde arkama dönecekken kuvvetli bir eli sırtımda hissettim. Ayağımın aşağıya kaymasıyla içimde büyük bir boşluk hissediyordum. Düşmekle uçmak arasındaydım ve tam yere çakılacakken kan ter içinde uykumdan sıçradım.
Saçlarım terleyen yüzüme yapışmış kalbim ise yerinden çıkacak gibi atıyordu. Yatağımın yanındaki kırmızı masamdan bir bardak suyu yudum yudum içip sakinleşmeye çalıştım.
Bardağı yerine bırakırken telefonumdan Burak'ın numarasını bulup onu aradım.
İNSTAGRAM :
Songulunnotlari
Songulunsall
ASKİNMAVİTONU
KEYİFLİ OKUMALAR :) öncelikle HEPİNİZ HOŞ GELDİNİZ BİR HATAM VARSA KUSURUMA BAKMAYIN ELİMDEN GELDİĞİNCE SİZLERE CEVAP VERİYORUM :) MAVİ AİLESİ GİDEREK BÜYÜYOR. İLERLEYEN BÖLÜMLERDE KENDİNİZİ BULACAKSINIZ :)
İYİ Kİ VARSINIZ :)