//27//

54 9 8
                                    

Το ρολόι έδειχνε πως η ώρα ήταν έξι το πρωί. Μια γυναίκα με γυαλιά μυωπίας με χοντρό σκελετό, νούμερο 9 και στυλ αλέν ντελόν μπήκε μέσα στο δωμάτιο της Διδώς. Η κοπέλα είχε ξεφύγει από την αγκαλιά του ύπνου πριν από μερικά λεπτά. Στο φως την ημέρας που μπήκε από το άχαρο και σκουριασμένο παράθυρο η κοπέλα μισόκλεισε τα βλέφαρα της. Ένιωθε τις αγενείς ακτίνες του ήλιου να εισχωρούν μέσα στα μάτια της με βίαιο τρόπο. Το σύρσιμο που γεννούσε έναν ενοχλητικό και διαπεραστικό ήχο γέμισε απορίες τη Διδώ, η οποία έστρεψε το βλέμμα της προς την πόρτα. Μια εύσωμη γυναίκα με κόκκινα κατσαρά μαλλιά και άσπρη στολή την πλησίασε. Η Διδώ αδύναμη να αντιδράσει την παρακολούθησε να την πλησιάζει με σμιχτά φρύδια. 

-Καλημέρα κυρία Δήμου! της χαμογέλασε και αμέσως το σπασμένο πρόσωπο της γλύκανε

-Καλημέρα. έκανε εκείνη χωρίς χρώμα στη φωνή της

Ακόμη ένιωθε ένα κενό στη μνήμη της που της δημιουργούσε απορίες και έξυνε κάποιες άγνωστες πληγές. Ένιωθε πως ένα σημαντικό κομμάτι του παρελθόντος της είχε χαθεί κάπου μέσα στις διακλαδώσεις του εγκεφάλου της. Το πιο άσχημο ωστόσο ήταν το αίσθημα της, κάτι μέσα της τής βροντοφώναζε πως δε θα μάθαινε σύντομα όλη την αλήθεια. Ανακάθισε και κοίταξε με τα πρησμένα από τον ύπνο μάτια της την νοσοκόμα. 

-Είμαι η Μανόλια, η φίλη της κυρίας Κάτιας!- ανακοίνωσε αλλά σύντομα κατάλαβε πως η κοπέλα απέναντι της δεν είχε αντιληφθεί τι συνέβαινε- Η μητέρα σου με παρακάλεσε να σε προσέχω εγώ σήμερα έως ότου να έρθει να σε πάρει και να πάτε στην ευχή του Θεού! άνοιξε τις αγκάλες της και κοίταξε τον ταβάνι κάνοντας τον σταυρό της

-Α ναι ναι! Κάτι θυμάμαι να λέει η μητέρα μου για εσάς στον πατέρα μου... μισόκλεισε τα μάτια της η Διδώ προσπαθώντας να θυμηθεί καλύτερα το διάλογο της μητέρας της με τον πατέρα της 

-Ήρθε η ώρα να σου αφαιρέσω αυτά τα ενοχλητικά σωληνάκια! της έκλεισε το μάτι παιχνιδιάρικα η Μανόλια και με σιγανές κινήσεις αφαίρεσε ένα ένα τα σωληνάκια που είχα καρφωθεί στο σώμα της 

-Νιώθω πολύ καλύτερα τώρα! χαμογέλασε η Διδώ συνειδητοποιώντας πως είχε αρχίσει να αναρρώνει και να ξανά βρίσκει τις δυνάμεις της 

-Γιατί είσαι πολύ καλύτερα! Θα χρειαστείς λίγες μέρες ξεκούραση και έπειτα θα είσαι πιο καλά από ποτέ! ένα πλατύ χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο της κάνοντας λίγο πιο φωτεινή την ημέρα του κοριτσιού 

Μπερδεμένα κλειδιάDonde viven las historias. Descúbrelo ahora