SHOTGUN {Z.M} [completed]

Inanimate (part 45)

با صدای در بدنش یک تکون کوچیکی خورد اما حرکت نکرد.توی خواب فرو رفته بود و صدای اطرافش رو مثل شنا کردن در اعماق آب میشنید.
اما با آموزش هایی که به عنوان یک نظامی بهش داده بودن باعث شده بود سریع هوشیار بشه و با چشمای بسته به گفت و گو و پچ پچ های بی صدا گوش کنه و سریع کلمات تجزیه تحلیل کنه.
زین نگاه غمگینی به لیام که روی تخت خوابیده بود کرد و در رو به ارامی بست و به طرف جیمز‌ چرخید:

تا کی آقای ویلسون؟قراره چه بلایی سر ما بیاد؟..

جیمز لبخندی زد و تکیش رو از دیوار گرفت و به طرف زین اومد و گفت:

قرار نیست اتفاقی بیوفته! این فقط یک جلسه آشناییه! رئیس جمهور درخواست ملاقت داده پس قراره لیام رو ببریم پیشش ! نگران نباش!

زین چند بار پلک زد و با صورت رنگ پریده اهی کشید.جیمز با نگرانی ادامه داد:

دیشب نخوابیدی مگه نه؟

زین سرش رو به معنی«نه» تکون داد:

از نگرانی نتونستم بخوابم، احساس میکنم قراره مشکلی پیش بیاد!

جیمز در حین حال که به ساعت مچیش خیره شده بود گفت:

لیام مرد با تجربه ایه! اون حتی از مامور های امنیتی من هم قوی تره!

با صدای تشک و زمزمه لیام،زین با وحشت در اتاق رو باز کرد:

بیدار شدی لی؟

لیام با اخم به تاج تخت تکیه زده بود و دست به سینه به جیمز خیره شده بود که با نیشخند توی چارچوب در و پشت سر زین ایستاده بود.
لیام نفسش رو با فشار از دماغش بیرون داد:

اینجا چیکار میکنی کله پوک!

جیمز با تعجب به لیام خیره شد که جز شلوار چیزی تنش نبود.اروم به پشت سر زین خیره شد و دوباره به لیام خیره شد.نگاهش بین هردو نفر در گردش بود:

نا سلامتی این خونه منه!

لیام یکی از ابروش رو بالا داد:

خب که چی؟! گمشو برو بیرون!

جیمز نیشخند معنا داری زد و دستش رو به دور شونه زین حلقه کرد و با نگاه خیره به شلوار لیام نگاه کرد:

چیشد؟! خوب پیش رفت؟!

زین با نگاه براق و وحشت زده اش به جیمز خیره شد :

آقای ویلسون؟ منظورتون چیه؟

لیام با عصبانیت و‌ با چیزی مانند غرش شیر از روی تخت بلند شد و تی شرت طوسی رنگش رو با عجله تنش کرد و مچ دست زین رو گرفت و تقریبا به داخل اتاق پرتش کرد :

همینجا بمون زین ! من چندتا کار ناتموم دارم!

زین با وحشت خواست حرفی بزنه اما در اتاق محکم به روش بسته شد.
لیام یقه جیمز رو گرفت و محکم به دیوار کوبید و گفت: