Vampire life..

33

'Ja ja. Dat zeggen ze allemaal' lach ik.
'Echt geloof me!'
'Oké oké, ik geloof je..'
'Dat klinkt overtuigend.'
'Weet ik'

Hij haalt zijn schouders op en sluit zijn ogen weer. 'Ik ga eten maken, blijf je op de bank?'
'Ik blijf gezellig bij jou'
'Dan zul je naar de keuken moeten'
Silver zucht. 'Omdat jij het bent'
Ik lach. 'Yeah!'

Hij staat op en loopt naar de keuken. Ik volg hem en begin met het klaar maken van Bloedworst, botten-soep en het eigen gevangen bloed. Silver staart verlekkerd naar het eten. 'Je mag het zo eten'
'Mag ik van jou eten?'
'Ik dacht,-'
'Dat ik naar het eten keek? Nee Lif, ik keel lekker naar jou, dus nu mag ik een hapje van jou'
Hij pakt me bij mijn zij en tilt me op. Hij zet me op het aanrecht en geeft me kleine kusjes in mijn nek.
-------

Ik zet het eten op tafel en roep Silver die stond te douchen aan tafel. We nemen zwijgend tegenover elkaar plaats en beginnen te eten.

'Lif?'
'Silver?'
'Eh..' Hij kucht even en gaat langzaam verder met zijn zin. 'Laat ik het zo zeggen..
Ondertussen neem ik een slokje van mijn soep en laat de smaak mijn mond verkennen. 'Heb je al nagedacht over kinderen?' Hij bloost helemaal. Ik spuug mijn soep recht in zijn gezicht uit. Hij trekt een teleurgesteld gezicht en staat op. 'Silver, zo bedoelde ik het toch niet!' Roep ik hem na. Ik sta op en zie dat hij tegen de verwarming aan zit. 'Lief, je weet dat het als een schok voor me aankwam. Maar kinderen?'
'Ja, van die kleine schattige wezentjes die rond rennen. Die gewoon volbloed zijn. Gewoon, een kleine jij of ik..' Hij glimlacht.

Ik twijfel. 'Silver, ik wil het best. Maar nú nog niet oké?'
Hij knikt en plaats een kus op mijn mond en verlaat het appartement.
Ik kijk verbaasd.

Waar gaat die dan heen?

-----------------------------

Yay, ik ben gewoon weer normaal! Alleen schrijven.... Ja, dat is nog best lastig! Maar gelukkig is dit geen Romance maar een Vampire! Dit hoofdstuk is dan weer wat langer :)

So love you all
Be strong
Stay alive!