Vampire life..

11

Ik kijk uit het raam en zie dat het sneeuwt. 'Drake kijk!' Roep ik blij. Hij begint te lachen als ik voor het raam blijf staan. 'Kom' ik zucht en loop Drake weer achterna de trap op. 'Jullie wonen leuk' zeg ik eerlijk. 'Ik weet het.' 'Drake?' 'Ja?' 'Weet jij mijn gave al?' 'Ja' 'wat is het dan?' 'Gedachtes lezen' ik zucht 'klopt'

Ik ga op het bed zitten en kijk de kamer rond. Ik hoor Drake zijn gedachtes:

"Ze is het niet waard. Ze moet dood! Ze is gevaarlijk, dat weet je. Als ze er achter komt.."

'Waar denk je aan?' Vraag ik voorzichtig. 'Kun je dat niet horen?' 'Jawel, maar wie?' Hij zucht geïrriteerd. 'Sorry, ik zal niks meer vragen' Drake begint hard te lachen. Ik probeer weer in contact te komen met zijn gedachtes, maar het lukt me niet. Ik voel mijn mobiel trillen. Ik pak het geweldige maar irritante apparaat uit mijn broekzak ik kijk op het scherm en zie dat het m'n moeder is. Ik weiger haar en gooi mijn mobiel op bed. Binnen enkele seconden komt het ding weer tot leven en begint te rinkelen. Ik pak hem weer op en zie dit keer dat het Gwen is. Die kan ik nu niet missen. Ik neem op.

Vijf minuten later ben ik uitgepraat met Gwen en besluit om mijn mobiel uit te zetten. 'Gwen is bang..' Laat ik Drake weten. Hij geeft een knikje en zegt dan 'ik moet even naar beneden.' Ik geef een kort knikje als teken voor goedkeuring. Als hij de deur heeft gesloten maak ik het raam open en spring naar beneden ik kom terecht in de plaksneeuw. LEUK!! Ik kijk om me heen of niemand me heeft gezien, natuurlijk niet! Je bent in een achtertuin.. Ik vlucht het tuinpad af maar val voorover door de gladheid ik kom op mijn knieën terecht en meteen is mijn hele broek nat. Ik sta na enkele seconden op en loop het tuinpad af richting het huis waar ik woon. Ik realiseer me nu ineens dat ik me mobiel ben vergeten. Shit!. Ik hoor ineens sirenes achter me. Ik kijk over mijn schouder naar achter en zie dat er een politieauto deze straat in rijd. Ik kijk strak voor me uit en loop met stevige passen door. De auto begint langzamer te rijden en stopt uiteindelijk naast mij. Niet kijken Lif, gewoon niet kijken het is een simpele politieauto! Ik loop door maar word tegengehouden door een van de politiemannen die tegen me aan het praten is. 'Zeg ken jij dit meisje?' Hij laat een foto waar ik, het meisje Lif op staat zien.' 'Nee' lieg ik. duh, ik ben het zelf, vindt je het heel logisch? 'Kunt u mij even aankijken?' Vraagt de man weer. Ik wil het negeren maar kijk de man toch aan. 'Aha, we hebben d'r!' Roept de man naar zijn collega die naast hem zit. Snel spring ik de hoek om en kom uit in een steegje. 'Stop, politie!' Hoor ik achter m, dacht het lekker niet! Ik stop niet voor een simpele politieman, die schud ik wel af! Ik klim via een regenpijp de muur op maar glij weer net zo hard naar beneden. ik probeer het nog eens dit keer lukt het en spring ik over de muur heen. Ik hoor de gedachten van de man:

"Wat!? Hoe kan ze nou ineens weg zijn!?"

Ik begin in mezelf te lachen en loop in normale tempo het gebouw binnen waar ik ergens woon. Alleen is het probleem.. Ik weet niet waar Gwen is.. Op de trap kom ik Fin tegen. 'Hee Lif!' 'Hi' 'kan ik met jou mee naar binnen?' 'Tuurlijk, kom maar' we lopen de trap verder op en komen uit bij mijn voordeur, ik maak hem open en loop naar binnen. 'Weet jij waar Gwen is?' Vraag ik aan Fin. 'Ja, in de kelder van dit gebouw' 'wat doet ze daar nou weer!?' Roep ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Gwen kan gekke dingen doen als ze zich niet veilig voelt of boos, bang, verdrietig of teleurgesteld is, ik nam aan dat je dat wel wist?' 'Nee, dat heeft ze me nog nooit verteld' zeg ik met een frons. 'Laten we maar gaan. Ik denk niet dat Jayden zijn vriendin in gevaar ziet zitten' k knik en sluit de deur achter me. We lopen samen de trappen af en komen uit bij de kelder van het gebouw. 'T is stil. Stil wat ongemakkelijk is. Zo'n stilte waar niemand blij van word.. 'Gwen?' Roept Fin. Ik krijg contact met iemand die hier zit.

"Lif is zo lief, leuk en mooi. Jammer dat ze met Drake heeft.."

Ik neem aan dat dat Fin is. Weer krijg ik contact.

"Zo ontzettend bang. Waar moet ik naar toe? Ik hoop dat Lif me snel vindt voordat ik doordraai."

Dat is Gwen! 'GWEN!!!!' Schreeuw ik. Ik hoor gegil achter me. Ik ren op het geluid af en zie daar, achter een muur, een meisje, die zit te huilen zitten. 'Ach meisje toch!' Ik kniel bij haar neer en omhels haar. We staan op en lopen, alsof er niks gebeurd is, terug naar boven, waar ik woon. Ik maak de deur open en laat de twee andere binnen. Ik loop naar de woonkamer waar iemand zit. 'T is Drake. 'Hallo Lif, fijn dat je doorgeeft waar je bent..'
'Sorry' hij zucht en staat op. 'Je was bijna gepakt door de politie!' Hij pakt me bij mijn schouders en schud me door elkaar. 'Ik weet het' geef ik eerlijk toe. 'Je weet het!? Ik was dood- ongerust! Je hebt je mobiel bij mij laten liggen dus kon ik je verdomme niet eens bellen!'

'Ik ben moe, ik heb meer als 'n week niet meer geslapen. Laat me weten wanneer Jayden thuis is en stuur hem naar me toe.' Zegt Gwen.
'Ja, ik ga ook maar een slapen, niet dat ik moe ben. Maar dan laat ik jullie met rust.' Zegt Fin.
Ik knik ze toe en richt me weer op Drake die nog altijd boos op me is. 'Waarom ben je weggegaan!?' 'Gwen. Ik heb je nog zó gezegd dat ze zowat was doorgedraaid!' Schreeuw ik. 'Ja, dan had ze niet moeten doordraaien!' Schreeuwt Drake terug. Dat verdiend een klap in zijn gezicht. Ik geef hem een klap in z'n gezicht. Mijn ogen worden rood en ik begin te grommen. Drake deinst achteruit.
'Sorry. Dat had ik niet mogen zeggen' zegt Drake. Ik voel dat ik iemand wil vermoorden dus grijp ik mijn eigen arm.
--------

'Wist je dat de Engelse Sesamstraat véél en véél leuker is om te kijken dan in het Netherlands?
Althans, dat vind ik. Misschien vinden jullie het in het Duits/Frans enz. enz. leuker.. Verder heb ik niet zoveel te melden alleen onbelangrijke dingen zoals: ik moet nog altijd leren!

Ps. Vergeet niet te stemmen op dit verhaal. Dat zou ik erg waarderen!
PPS. Laat me weten wanneer je spelfouten ziet. Daar ga ik namelijk vanaf hoofdstuk 12 opletten. WEL MELDEN HÉ! *kijkt streng*
PPPS. Ik kan zo lekker lang door zeiken maar dit wil ik toch echt even kwijt; 121 LEZERS!!!! I love my readers!!!! Ik mean het!! Jullie krijgen als ik oud ben allemaal een groot deel in mijn hart. Klinkt ook lekker.. Nou ja.

Stay Alive Stay Strong en onthoud, you're perfect!! xx my!