Vampire life..

14

Jayden verlaat de kamer en Drake komt binnen. 'Wat was dat?' Is wat hij vraagt terwijl hij tegenover mij plaats neemt. 'Ik zou..-' Hij onderbreekt mij. 'Laat maar, ik neem aan dat jij met hem gepraat heb.' 'Klopt'
Ik schuif de stoel naar achter en sta op maar zak machteloos terug op de stoel. Ik sluit mijn ogen even en open ze weer, Drake staat daar met een grote grijns. 'Je bent machteloos. Je bent niks waard. Val dood!' Ik kijk hem verward aan 'wat zei je daar?' 'Je hoorde me wel, jij stomme trut! Denken dat je de macht over mij heb. Wie denk je wel niet dat ik ben!?'
'Drake?' Hij begint hard te lachen. 'Was het maar waar, Drake is hier niet meer, ik heb zijn lichaam overgenomen en mijn twee hulpjes de lichamen van Gwen en Jayden!' Hij begint hard te lachen, echt zo'n lach waarvan je denkt; "jazes, kan het nog gênanter!?" Zijn ogen staan op rood inplaats van paars gemengd met blauw of de groene lenzen. Ik voel dat er woede op me afkomt. 'Weet jij wél wie ik ben of door wie ik ben gebeten?' Vraag ik nog net kalm genoeg.

'Ja natuurlijk. Jij bent zo'n achterlijk grietje die denk dat ze mij kan vermoorden en je bent gebeten door.. Laat me raden; Frank? Luister moppie, Frank verteld iedereen dat hij de sterkste is maar dat is hij helemaal niet. Hij zegt dit om iedereen toch te laten geloven'
Oké, zo is het genoeg. Mijn woede kookt als de ware naar mijn hoofd en geeft me een kick. Ik ren op "Drake" af en bijt hem in zijn nek. De woorden van Frank galmen in mijn hoofd;

"Dan zal hij of zij niet lang meer te leven hebben"

Zou Frank gelijk hebben of deze man of vrouw die verstopt zit in het lichaam van Drake? Ik weet het niet meer. Maar in ieder geval, zijn bloed smaakt perfect! De man valt naar voren en er komt een witte gedaante uit het lichaam van Drake. Alleen zijn ogen zijn gekleurd de kleur Rood om precies te zijn, verder is alles wit. Hij laat nog even zijn hoekmannen zien en geeft me een kus op m'n wang en dwaalt als een geest door het plafond naar.. De heil? Ik weet het niet waar die man van een broodrooster naar toe dwaalt. Drake staat op en kijkt me aan alsof hij water ziet branden. 'Wie ben jij?' Klinkt het uit zijn mond. Ineens schiet mij te binnen dat die man in Drake ook nog hulpjes had. Ik ontwijk Drake zijn vraag en vlucht naar de woonkamer.

Niet.Te.Geloven. Overal waar ik kijk ligt bloed, het begint ineens langs me hard te waaien. Mijn haren vliegen naar links en dan weer naar rechts daarna hangen ze als slappe slierten weer voor mijn ogen. Ik kijk om me heen maar zie niks of niemand. Of toch wel?

Met een mes die ik uit de la heb gepakt loop ik naar de keuken. Meteen vliegen de gedachtes van mij naar Frank die vermoord op de grond lag. Een rilling gaat over mijn rug. Weer waait er een wind. Er moet hier iemand zijn! Het raam staat niet open en de deuren zijn gesloten. En toch voel ik de wind. Ik haal mijn schouders op ''t zal allemaal wel' zeg ik tegen me zelf. Ik plof met een zucht op de bank en kijk wat tv totdat ik een vreselijke pijn in mijn schouder voel.