Vampire life..

23

Ik kijk voor me uit niet wetend hoelang ik daar al mee bezig mee ben. Het zijn minuten, maar die minuten lijken wel uren die langzaam voorbij gaan. Mijn hoofd staat maar op een ding. Ja, denken. Denken is waar ik goed in ben. Net zo al de gedachten pikken van andere mensen.
Het is allemaal bizar, alles. Gewoon mijn leven. Ik volg niks meer. Zelfs niet op Twitter, Instagram, Facebook, Kik, Snapchat, Hyves (wat ontiegelijk uit is) zelfs mijn vrienden en vriendinnen uit de gewone mensenwereld heb ik geen contact. Laat ik het zó zeggen;
"Iedereen leeft in zijn eigen wereld."
Ik wrijf met beide handen over mijn zwarte skinny jeans die mijn benen bedekken. Ik haal mijn neus op en na dat gedaan te hebben sta ik op.
Ik loop naar de deur en maak hem open. 'T is inmiddels 03:15 uur en ik sta hier op balkon. Ik kijk naar de prachtige vonkelende sterren en nog altijd de volle maan. De meeste mensen liggen nu in hun bed te dromen over.. Fantasie, liefde? Ik weet het niet. Want dromen.. Dat heb ik al lang niet meer gedaan. Maar net wat Marco Borsato zingt; "De meeste dromen zijn bedrog" maar ja. Dan praten we nog steeds over "de MEESTE"
Ik leun met beide handen op de rand van het balkon en kijk naar beneden waar een paar jongens in een groep staan te roken.
Ik haal diep adem en loop terug naar binnen en sluit de deur achter mij. Ik strompel naar de koelkast en kijk wat ik nog heb.
Fijn, zowat niks! Dat wordt morgen boodschappen doen. Maar morgen ga ik naar school.. Althans, weer voor het eerst. In de hoeveel tijd? Ik weet het niet en het interesseert me niet. De deurbel klinkt door de korte maar lange gang als je moe bent. Ik zucht en loop in een rustige tempo naar de deur en kijk door het "kijk-rondje" noem ik het maar, wie het is. Fin! Die had ik hier niet verwacht! Ik open meteen de deur en houd hem open zodat hij naar binnen kan. Hij knikt me toe en stapt binnen. "Ik ben binnen een paar minuten weg" hoor ik zijn gedachten. Ik knik en kijk naar de klok die blijkbaar interessant is geworden.
'Het gaat over Ron. We hebben zijn lichaam gevonden. En het ziet er naar uit dat hij duidelijk verbrand is.'
Mijn ogen gaan waterig staan. Wat? Huil ik nou? Een vochtige druppel rolt over mijn wang en de rest volgt na drie seconden. Fin geeft me een warme glimlach en verlaat dan mijn huis.

Ik sta nog altijd waar ik sta. Mijn gezicht begraven in mijn handen. Zachte en harde snekken vullen de ruimte. Waarom!? Waarom uitgerekend Ron!? Dat is verdomme mijn vriend! Ik begin helemaal te flippen en loop naar de keuken en pak een vlijmscherp mes.
---------

Oh my god! :O

Lif spoort niet.. (Sorry voor de mensen die Lif heten!! Jullie bedoel ik natuurlijk niet!!)
Eindelijk weer een hoofdstukje!
Ik ben nog altijd voor Team Silver, jullie?

Zijn jongens nou gewoon irritant of ligt het aan mijn "vriendje" ik noem het liever "vriend"

Hee, lezen jullie de boeken van LoveleyKevin ? She is OMG! Sorry!

Ik ga naar Engeland YAY!!!! Blijkbaar kan ik daar niet hoofdstukken plaatsen.. Dus.. Laat ik het zo doen; ik plaats gewoon wat hoofdstukken wanneer ik tijd heb..
See you later bitchy's !! (Niet letterlijk nemen, ik bedoel het speels!)