Tutkunun Bedeli

Bölüm 56

(Boyu kısa mısa ama seviyorum bu Yaman'ı. Önemli olan işlevi zaten ) *-*

Yaman dizinin üzerinde ne kadar süredir beklediğini bilmiyordu. Heyecanla Simgenin cevabını bekliyor ancak Simge, eli avucunun içinde kıpırdamadan durup on bakıyordu. Yaman aklına gelen beni reddedecek düşüncesini savuşturmaya çalışıyordu ancak Simge sessiz kalmaya devam ettikçe endişesi artmaya başlıyordu.

''Bebeğim... '' diye seslendi. Avucunun arasında tuttuğu parmak ucuna bir öpücük kondurdu ve devam etti.

''Biliyorum çok ani olduğunu düşünüyorsun ama zaman çok hızlı geçiyor ve ben daha fazla zamanı boşa harcamak istemiyorum. Kıvanç'a daha fazla vakit ayırmak ve ona hak ettiği gibi bir baba olmak istiyorum. Becerebilecek miyim bilmiyorum ama zamanla öğrenip her geçen gün çok daha iyi bir baba olabilirim. Bunun için sana söz veriyorum bebeğim. Lütfen evet de. Evet de ki dünyayı ayaklarınıza sereyim.''

Simge onu cümlesinin sonuna kadar dinledi. Gözlerini kapatarak derin bir nefes aldı, yavaşça geri bırakırken kapattığı gözleri yeniden araladığında zihni umduğu gibi berrak olmamış ve ne cevap vermesi gerektiği gözünün önünde belirmemişti..

Çok şaşkındı. Gerçekten ama gerçekten çok şaşkındı..

Sadece doyasıya sevişecekleri bir gece olacağını düşünmüştü. Birlikte akşam yemeği yer sonra günlerdir hatta haftalardır aralarında gittikçe çoğalan cinsel açlığı doyurmak için sabah kadar sevişirler diye düşünmüştü. Ona verdiği tüm sinyal, cümlelerin arasına gizlediği seks çağrıştıran kelimeler. Teyzesinin bahçesinde olanları saymazsa doğru düzgün bir şeyler yaşamamışlardı bile.

Nerden çıkmıştı ki bu evlilik teklifi? Daha hayatına yeniden gireli ne kadar olmuş ki? İlk aylar zaten gergin tartışmalarla geçen, Kıvanç'ı nüfusuna aldırmak için avukatlar aracılığıyla görüştükleri zamanlardı. Kıvanç'ı acile götürdükleri o gecenin peşinden Yaman'ın kalp spazmı geçirdikleri ana kadar tartışmaları hızını kesmeden devam etmişti. Sonrasında o bambaşka biri olmuş ve aralarında geçen tüm o kavgalar sanki hiç olmamış gibi davranmaya başlamıştı. Onun bu hallerine uyum sağlamak şaşırtıcı olsa da çok kolay olmuştu. Çünkü bu yeni Yaman, onun tanıdığı Yamandan çok farklıydı. Sıcaktı, sabırlıydı, düşünceli ve sahipleniciydi. Kıvanç'a kendisini kabullendirmek için çaba harcıyor, onunla zaman geçirebilmek için sık sık yanlarına geliyordu. Ona sürekli bebeğim, sevgilim diye hitap ediyordu etmesine ama bir kez olsun seni seviyorum dememişti.

Benimle sadece Kıvanç'a baba olmak için evlenmek istiyor diye geçirdi içinden Simge.

Sanki Yaman'a yıllar önce onunla evlenmesi için ona kurduğu tuzağa şimdi düşmüş gibiydi.

Yoksa o mu bir tuzağa düşmek üzereydi? Tüm yaptıkları, değişen tüm o davranışlar...

Aklına gelen fikirle karnına yumruk yemiş gibi sersemledi Simge. Boştaki elini karnın üzerine koyup kendini korumak ister gibi geri çekilmek istedi.

Onun avucunda duran elini geri çekmek istediğinde bir şeylerin ters gittiğini anlayarak onu kaçmasına izin vermemek için hızla ayağa kalktı Yaman. Elini bırakmadan hatta daha sıkı tuttu ve yüz yüze gelecek kadar yaklaştı. Ona baktığında yüzündeki ifadeden mutlu olmadığını görebiliyordu. Az önce, heyecanla yerinde duramayan ve tutkuyla neredeyse alev almak üzere olan kadın gitmiş, yerine duyduğu şeyle dünyası başına yıkılmış gibi duran bir kadın gelmişti.

'' Hala mı nefret ediyorsun benden? '' diye sordu Yaman.

Bu geceyi hayal ederken Simgenin böyle bir tepki verebileceği hiç aklına gelmemişti. Tamam olumsuz yanıt duyabilme ihtimalini göz önüne almıştı ama korkuyla bakıp kaçarcasına geri çekileceği hiç aklına gelmemişti.