Tutkunun Bedeli

Bölüm 55

''Daha çok yolumuz var mı? Nereye gidiyoruz biz böyle? Neredeyse bir saattir yoldayız. "

''O kadar olmadı daha. En fazla yarım saat olmuştur yola çıkalı. Bebeğim biraz sabırlı ol. Çok az kaldı.''

''Ama ıssızlığın ortasına geldik, şehirden çıkacağız neredeyse..''

''Benimle ıssızlıkta olmak bu kadar mı kötü? Hani benimle baş başa kalmak istiyordun. Şu an çok kırıldım, çok incindim!"

''Ya.. Dalga geçme hemen. Nasıl bir sürpriz olabilir ki burada? Sadece ağaçlar ve boş arazi.. Aman Allah'ım.. Sen ormana mı götürüyorsun beni? Yaman yaa. İnanamıyorum sana. Bir karış topuklu giydim ben...''

''Yok bebeğim, ne ormanı. Fantezi severim ama bu sefer böyle bir planım yok inan. Biraz daha sabret. Birkaç dakika sonra geldik diyeceğim ama önce senden bir isteğim daha var.''

''Geriliyorum ama ben. Neler geçiyor aklında? Korkmalı mıyım acaba?''

''Gerçekten kötü bir şey yok. Bana güven sadece. Hem niye korkasın ki? Sana zarar verebileceğimi mi düşünüyorsun yoksa?''

Cevap vermeden önce kısa bir an sessiz kalan Simge, direksiyonda onu bilmediği bir yere götüren adama tekrar bakma ihtiyacı hissetti. Üzerindeki bakışı hisseden Yaman ona bakan gözlere gözlerini sabitlediğinde,  Simge kalbinden geçen hissin içini ısıttığını fark etti. Ona güveniyordu. Tüm olanlara rağmen bu adama kendini bırakmak ve onunla olmak istiyordu.

''Bana zarar vermeyeceğini biliyorum. Sadece çok uzun bir süredir tüm hayatımı sürprizlere yer vermeyecek şekilde güvenli bir alan oluşturarak yaşadım ve şu an bu durum beni biraz huzursuz ediyor hepsi bu. Kontrolcü yanım anne olduktan sonra fazlasıyla gelişti. Saklanarak geçmişte tanıdığım herkesten, senden ve ailemden gizlenerek yaşamak çok sıkı kurallar ve düzenli, rutin bir hayat gerektiriyordu. O yüzden şu an bu yolda nereye gittiğimi bilmeden ilerlemek... Korkutucu..''

Yaman uzanıp simgenin elini tuttu ve avucunun arasına alarak parmakları ile sıkıca sardı. Arabanın hızını biraz düşürdü ve kenara çekti. Simgenin gözlerinin için bakarak;

''Artık bu yaşam tarzını devam ettirmene gerek kalmadığı için mutluyum. Senin de benim gibi birlikte olmamızdan dolayı mutlu olmanı, huzurlu olmanı istiyorum. Çok uzun zaman önce yapmam gereken şey senin yanında olmaktı. Yanında olmadığım ve seni karnındaki bebekle yeni bir hayat kurmak zorunda bıraktığım için çok üzgünüm. Yaptığımın gerçekten mantıklı, makul bir açıklaması yok. Yo yo. Bir şey söyleme. Bırak ben devam edeyim. Beni tamamen affetmediğini biliyorum. Bazen sadece Kıvanç için birlikte olmayı denediğini de hissedebiliyorum. Yine de bize bir şans verdiğin için, çaba gösterdiğin için sana teşekkür etmek istiyorum. Seninle bu konuşmayı yapmayı uzun zamandır planlıyordum ama arabada yapacağımızı hiç düşünmemiştim doğrusu. Aslında bana birkaç dakika daha vermeni istiyorum senden. Gideceğimiz yerde konuşmak ve birbirimizi dinlemek için çok vaktimiz olacak. Ama önce torpido gözünü açar mısın?''

Simge torpido gözünü açtığında siyah bir şal gördü. Uzanıp eline aldı ve şaşkınlıkla,

''Bunu takmamı istiyorsun sanırım. ''

''Evet, lütfen. Sürprizimin en önemli parçası bu. İzin verir misin? '' diyerek uzandı ve Simgenin elinden aldığı şala, iki eliyle bağlamak üzere şekil verdi ve;

''Yaklaşır mısın bebeğim. Çok kısa bir süre için takacaksın. Endişe edeceğin hiçbir şey yok inan bana.''

Simge bir Yaman'ın elindeki şala bir Yamana birkaç kez baktı. Kabul edip etmemek arasında gidip geliyordu aklı.