Red Teasing The Dark 1 ✔

Chapter 1

Red Teasing The Dark
CHAPTER ONE

Mysterious

•••

A MYSTERIOUS black envelope. Hindi ko alam kung saan galing. Basta linipad nalang ng malakas na hangin papunta sa may terrace ng kwarto ko. Parang sa Harry Potter lang. Ang scene na may mga nagsisiliparang sandamakmak na sulat para sa protagonist. Ang pinagkaiba namin ay isang sulat lang ang napadpad sa akin. Sa kulay itim na envelope pa ito nakalagay. I'm not a wizard, though. Nakasulat ang mga salita sa isang itim na papel at kulay puti ang tinta. Creepy yet wicked. Binuksan ko ang sulat.

The Beast at Eighteen

—Dark Fin High

Dark Fin High. I never heard those words before. What if it's not meant for me naman talaga. I'm invading someone's privacy. Pero imposible naman na hindi para sa akin iyon. I think it's no coincidence at all it might be intentional. Kasi dumiretso talaga sa may terrace ng kwarto ko at prenteng lumapag ang envelope sa harap ng sliding door. I doubt it.

"Ina! Sa tingin niyo, saan po kaya ito galing?" tanong ko kaagad kay Ina at pinakita ang black envelope at ang laman nitong sulat. Wala man lang akong nakitang reaksyon sa kanyang mukha. Ni kahit kumunot-noo ay hindi niya nagawa.

"Sweetie," Nanigas ako sa kinatatayuan ko ng bigla niya akong yakapin. Hanggang sa naramdaman kong hindi na ako makahinga. Dahil sa sobrang higpit ng pagkakayakap niya na parang ito na ang huli naming pagkikita.

"I-ina hindi na po a-ako makahinga," bulong ko.  Kumawala siya sa pagkakayakap. Nakita kong pinalis niya ang isang patak ng likidong dumaloy sa kaniyang pisngi. 

"I'm happy to have you, my sweetie," She cupped my face and caressed my cheeks. I like this feeling. A mother's touch is the best feeling ever. I could feel the warmth of her love. It was like I am at peace. I love the way my mother's arms 

"Bakit naman po kayo umiiyak?" I laughed softly then I wipe away her warm tears. I don't even know why she was being emotional all of a sudden. 

"Tears of joy," she laughed. "You are so precious than a gem, sweetie." She smiled at me sweetly and I was. Why was she crying out of a sudden? Why was she gets too emotional? Bumalik nalang muli ako sa kwarto ko. I was facing back and forth at paulit-ulit na binabalingan ang sulat. 

Hinintay ko nalang si Ama makabalik ng bahay. Para itanong sa kaniya ang mga katanungang na sa utak ko. Sana lang talaga may makuha akong sagot kay Ama. Isang oras din akong naghintay. Kaagad akong bumaba nang nakita ko ang sasakyan niyang papasok sa may gate mula sa teresa ng aking kwarto.

"Ama!" Sinalubong ko siya ng yakap. "May ipapakita po ako sainyo," binigay ko sa kaniya ang black envelope at ang sulat. Bakas sa kaniyang mukha ang pagiging seryoso habang nakatitig sa sulat. Kagaya ni Ina ay wala man lang gumuhit na reaksyon sa mukha niya bukod sa pagiging seryoso. 

"Sweetie, you'll understand someday," He cupped my face and kiss my forehead. 

I heaved a sigh. My father won't tell me too. They're both acting weird. They're being unreadable. Halos mabaliw na ako sa kaiisip kung ano ang kanilang ibig sabihin. I couldn't even process them on my mind. I am so confused. Why couldn't they just let the cat out of the bag? But I need to understand them if they won't tell me that matters for now. 

The next day Ina said that Tita-Ninang will come to visit us. I took a bath and then blowered my hair. As usual, trinintas ko na naman ang mahaba kong buhok na nahahati sa dalawa. Siinuot ko rin ang makapal kong salamin. I wore the simple dress mom gave to me.