YANGI

37-Peki Ya Şimdi

Eve geldiğimizde saat epey geç olmuştu. O kadar yorgun hissediyordum ki, ama bu yorgunluğumun sebebi geçirmiş olduğum yolculuktan ziyade yemek sırasında geçen konuşmaydı. Bu evlilik meselesi beni oldukça yormuştu üstelik iki hafta içinde olması yangından mal kaçırırcasınaydı. Hiç kimseye edecek tek lafım dahi yoktu. Yokluğumda hepsi benim üzerimden planlar yapmış, düğün tarihimi bile almıştı. Vakit kaybetmeden birşeyler yapmalıydım ve bu saçmalığa bir son vermeliydim. Lakin Alpay ile yapmış olduğumuz anlaşma bir yana bebeğimi düşünüyordum. Keşke tek başıma, herşeyi geride bırakıp başımı alıp gitmem mümkün olsaydı. Ben düşünceler içindeyken annem beni yokladı.
-Evrimciğim Sarperler ne güzel bir aile değil mi? Senin o ailenin bir bireyi olacak olman beni çok gururlandırıyor. İyi bir evlilik herşey demek nihayetinde, Alpay da senin için herşeyi göze aldı. Bak kalkıp Mardin'e geldi, kolay mı seni ikna etmek ne çile çekmiştir buraya getirene kadar.
-Anne bence Alpayları fazla abartıyorsun onlar da bizim gibi işte.
-Olur mu kızım onlar yedi kuşak doktor, aile mesleği.

Annem sohbet Alpay'ın büyük babasından açıldığında iyi dinlemiş notlarını almış.

-Anne ben böyle şeylere önem vermiyorum biliyorsun.
-Biliyorum biliyorum da davul bile dengi dengine, hem çocuklarınızı düşün onlarda doktor bir anne ve babanın çocukları olarak eminim çok ama çok başarılı olacaklar.

Annemin en büyük takıntısı doktorluktu, senelerce beklemiş doktor koca bulmadan evlenmem diyip sonunda babamı bulmuş. Halinden memnundu lakin her evlilikte olduğu gibi onların da klasik aile kavgaları vardı. Zira büyük annem doktor oğluna annemi yakıştıramamış ve yıllarca oğluna kızıp bir sürü doktor varken neden gidip sınıf öğretmeni ile evlendiğini sorgulamış. Keza annem de babaannemin bu tavrına karşı ona tavır koymuş hatta uzun bir süre konuşmamış. Tabi bu arada ben dünyaya gelmiştim ve en azından biraz olsun ortalık sakinlemiş.

-Anne çocuklar filan nerden çıktı şimdi bu Allah aşkına.
-Eee kızım öyle deme Alpay çok kibar naif çocuk eminim çocuklarının üzerine düşen bir baba olacak.
-Ay anne daraldım.
-Ay daralırsın tabi kızım biz de daraldık ne zamandır senin evlenmeni bekliyoruz.
-Ne meraklıymışsınız beni evlendirmeye iki haftada olsun bitsine getiriyorsunuz.
-Biz demedik ki kızım Alpay demiş ailesine, biz Evrim'le karar verdik demiş. Hemen olsun demiş.

Bak hele sen Alpay'a Mardin'de yaşananlardan sonra gelip burada herkese düğüne ikna etmiş. Alpay'ın bu denli ileri gidebileceğini düşünmemiştim, acaba Baran ile aralarındaki ilişki hırsa mı dönüşmüştü?

-Alpay bana bundan bahsetmedi, ben bu mevzunun ailesinin kararıyla oldu sanıyordum.
-Olur mu hiç kızım babasına babanla hastane açma fikrini de Alpay söylemiş, hatta dahası var evlilik fikrini ilk Alpay babasına vermiş.
-Anne bunlara inanmamı beklemiyorsun değil mi? Oldu olacak Alpay senin için Amerika'dan döndü de de.
-Bence bu mevzuları sana söylememesinin altında bir neden var. Sen biliyorsun bence Evrim!
-Anne söylediklerin doğru mu bilmiyorum ama bu mevzuyu Alpay'a soracağım. Sonrasında bunun üzerine tekrar konuşuruz ama ben Alpay'ın evlenme fikrini babasına verdiğini hiç ama hiç düşünmüyorum.
-Alpay çok fena aşık demek ki sana baksana.
-Hiç sanmıyorum anne, Alpay aşık olacak biri değil, hiç ama hiç değil hem de.
-İyi sen zaten anca bak öyle bu çocukta olmasa Mardin'de kimi bulacaktın.
-Anne sevmiyorum bu tarz konuşmalarını senin gibi elit bir kadına yakışıyor mu hiç?
-Yahu elitlik ile ne alakası var bunun, bunlar hayatın gerçekleri kızım. Erkekler her yaşta evlenir kadınlar İçin yaş geçti mi geçer kalırlar öyle.
-Ay anne ben yatıyorum içim daraldı gece gece.
-İçin daralmasın kız evleniyorsun!

Annem ne meraklı çıktı beni evlendirmeye oysaki yıllardır evliliğin bahsini etmeyen kadın evlilik delisi oldu çıktı.

Odama çıktığımda herşey bıraktığım gibiydi, ne eksik ne fazla değişen hiç birşey yoktu. O an odamı özlediğimi hissettim, ama bu odada kalan Evrim artık yoktu. Sanki başka biri gelmişti ama giden Evrim değildi geri gelen Evrim.

İçimden bir ses bundan sonra herşey bambaşka olacak diyordu. Bu eve bir bebek geliyordu ve bütün bu sessizliği bozacak derecede bir haberdi bu. Üzüldüğüm nokta ise acaba bizimkilerin tepkisi nasıl olacaktı. Bebeğin Alpay'dan olması elbette onları öncesinde kızdırıp kısa bir süre sonra mutlu edebilirdi. Bir de Baran vardı ki ailemin duymayı istemeyeceği türden bir hikayeydi. Nasıl olacak nasıl söyleyecektim hiç bir fikrim yoktu. Düşünceler içinde yatağa girdim ve elime telefonumu aldım.

"HEMEN AŞAĞI İNMEZSEN EĞER BEN İÇERİ GELİYORUM!! AİLENLE TANIŞMAYI ÇOK İSTERİM!"

Olamaz! Deli bu Baran şimdi de kalkıp arkamdan İstanbul'a gelmiş olamazdı değil mi? Hemen pencereye koştum. Perdeyi araladım kapının önünde Baran'ın arabasını gördüm. Merdivenleri hızlıca inip kapıya yöneldim. Annemler uyumuşlardır inşallah diye düşündüm ve sessizce parmak uçlarımda kapıyı açıp dışarı çıktım. Baran arabanın önüne yaslanmış beni bekliyordu.

-Ne yapıyorsun burada! Ne işin var senin benim evimin önünde!
-Evrim seni öyle bırakacağımı mı sandın? Ne sandın? Öylece arkandan el sallamamı mı bekliyorsun?
-Baran arkamdan gelmemeliydin!
-Neden Evrim! Neden! Arkandan gelmeyeyim ne yapayım? Sensiz bundan sonra ne yapabilirim ki!
-Bak ben daha fazla yorulmak istemiyorum, zaten başıma gelen bunca şey benim ihmalkarlığım.
-Evrim senin ya da benim umrumda değil, bağlandım bir kere sana! Anlamıyor musun? Ben hiç böyle olmadım.
-Ne anlamıyorum seni!

Baran çok başka konuşuyordu, sanki karşımdaki o hödük adam gitmiş bir başka Baran gelmişti.

-Ben daha önce böyle olmadım!
-Nasıl olmadın Baran?
-Evrim bak ben seninle olmak için dünyayı karşıma alırım. Ben daha önce böyle aşık olmadım. Hiç sevmedim böyle hissetmedim. Ben sana çok bağlandım Evrim, anla artık bunun geri dönüşü yok!
-Baran ben evleniyorum bilmem farkında mısın?
-Buna müsade eder miyim sanıyorsun?
-İster et ister etme, ben Alpay'la evleniyorum.
-Evrim gözlerime bak! Bana bak ve söyle onu mu seviyorsun? Yüreğinde o mu var?
-Bu öyle bir şey değil bak sen evli bir adamsın, seninle olmak hiç kendime yakıştıramadığım bir durum. Evli biriyle birlikte olamam.
-Evrim soruma cevap vermiyorsun. Bana bir cevap ver lütfen.