Unicode
" သမီးလေး.... သွားကြရအောင် ။ တီလေးကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပါတော့။ လာ ဖေဖေဆီလာ "
" ကြည် မေ့ဆီပြန်လာမယ်နော်.....မွ "
ကောင်းခန့်သူတို့မိသားစုကို လေဆိပ်လိုက်ပို့နေခြင်းပင်... ။ မခွဲနိုင်တဲ့ ကြည် နဲ့ မေ ကတော့ အနမ်းတွေပေးရင်း မလွမ်းအောင်လုပ်နေကြသည် ။ သွားရမဲ့ အချိန်နီးပြီဖြစ်တာကြောင့် ကိုထိုက်က မြတ်သူဆီမှ ကလေးကို ခေါ်လိုက်သည် ။
" အကိုတို့ သွားပြီ ။ ညီမတို့လည်း အစစအရာရာဂရုစိုက်နော် ။ "
" အွန်းပါ..ကိုခန့်တို့ ဘာမှမပူပါနဲ့ ။ နောက်နှစ်ထဲဆို မေ ကျောင်းတက်ရမဲ့ အရွယ်ရောက်နေပြီမလား ။ ပြန်လာဖို့လည်း လုပ်ကြပါဦး "
" အကိုတို့ အဆင်ပြေတာနဲ့ မြန်မာနိုင်ငံကို ပြန်လာမှာပါ ။ ဟိုမှာက အလုပ်တွေ အခြေကျနေတော့...."
" ဟုတ်ကဲ့ပါ...ကျန်းမာရေးလည်းဂရုစိုက်ကြနော် "
ခဏတာ စောင့်နေပေးပြီး လေယာဥ်ထွက်မှပဲ ပြန်လာခဲ့ကြသည် ။
" ရှိုင်း...မေမေတို့ဆီသွားကြမလား ။ မတွေ့တာတောင် အတော်ကြာပြီပဲ "
" အခုသွားမလို့လား...."
" မေမေတို့မအားလို့လား...အဲ့ဒါဆိုလည်း နောက်မှပေါ့ "
" မဟုတ်ပါဘူး....မေ ပင်ပန်းနေမှာစိုးလို့ "
" လေဆိပ်လိုက်ပို့ပြီး ကလေးဖက်တာလောက်နဲ့ မပင်ပန်းပါဘူးဟာ "
" ဒါဆိုလည်း သွားကြတာပေါ့ ။ မာမီလည်း မေ့ကို မေးနေတာ "
" market တစ်ခုခုထဲ အရင်ဝင်လိုက်..
မေမေတို့အတွက် လက်ဆောင်ဝယ်သွားရအောင် "
" ကောင်းပါပြီဗျာ...."
ရှိုင်းလည်း အနီးနားက စတိုးတစ်ခုမှာ ရပ်ပေးလိုက်သည် ။ မေနဲ့ သင့်လျော်တာတွေ ရွေးချယ်ပြီး ဝယ်ကာ ရှိုင်းမာမီအိမ်သို့ ဦးတည်ခဲ့သည် ။
ရှိုင်းအိမ်ကို သွားတဲ့လမ်းတစ်လျှောက်လုံး မေစိတ်တွေလှုပ်ရှားနေခဲ့သည် ။ ပထမအကြိမ်သွားတုန်းကလို....
ကိစ္စတွေဖြစ်ပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း မပက်သက်မိပေမဲ့ မေ့အကြောင်းကို သိသွားတာနဲ့ ရှိုင်းရဲ့မာမီက သူလည်း သတိရကြောင်း ပြောပြရှာသည် ။ သူလည်း အခြေအနေကြောင့်သာ မခေါ်မပြောဖြစ်ခြင်းသာ...မေ့ကိုတော့ သမီးအရင်းတစ်ယောက်လို တကယ် သံယောဇဥ်ရှိသည် ။
YOU ARE READING
နင်စေရင်
Romanceဘယ်သူပိုချစ်တာလဲလို့ မမေးနဲ့.. အချစ်ဆိုတဲ့ အရာကို ကိုယ်ဖော်ပြတတ်သလို ဖော်ပြခဲ့တာချည်းပဲ... ..................................
