ပင်လယ်နဲ့လှေငယ်

အပိုင္း ၂၁

ကေလးကစားကြင္းတစ္ခုလုံး ဆူညံေနသည္။ ေလၽွာျမင့္ႀကီး၏ ေအာက္ေျခရွိ ေရာင္စုံေဘာလုံးငယ္မ်ား ျဖည့္ထားေသာ ကန္ထဲတြင္ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနသည္။ ေလၽွာထိပ္ေရာက္ေအာင္ ေလွကားမွမတက္ဘဲ ေနာက္ျပန္တက္ေနသူမ်ားရွိသည္။ အေပၚမွ ေအာက္သို႔ ဆင္းလာမည့္ကေလးမ်ားႏွင့္ ထိပ္တိုက္။ ရယ္သံ၊ ေအာ္သံမ်ားႏွင့္အတူ ငိုသံမ်ားပါ ဆူညံေနသည္။

ကေလးသီခ်င္းသံမ်ားကို က်ယ္ေလာင္စြာ ဖြင့္ထားသည္။ ကေလးမိဘမ်ားသည္ အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာေနၾကသည္။ ကေလးအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကစားမက္ေနေသာ္လည္း ထြတ္ငယ္ေလးသည္ ေမြးေန႔ကိတ္မုန႔္တင္ထားေသာ စားပြဲအနီးမွ မခြာ။ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနသည္။ ေမြးေန႔ကိတ္မုန႔္ႀကီးသည္ စားရက္စရာမရွိေအာင္ လွသည္။ အျပာေရာင္သၾကားျပားအုပ္ထားၿပီး ကားပုံစံမ်ားကို ေဘးပတ္လည္မွာ ကပ္ထားသည္။ ကိတ္မုန႔္ေပၚတြင္ ပန္းပြင့္မ်ားရွိၿပီး အလယ္တြင္ အနီေရာင္ ကားေလး။

သူရိန္ အံ့ၾသရသည္။ ၿမိဳ႕ကလူေတြသည္ ပိုက္ဆံျဖဳန္းရန္၊ အခ်ိန္ျဖဳန္းရန္ အင္မတန္၀ါသနာပါၾကဟန္တူသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္၏ ေမြးေန႔အတြက္ ေငြကုန္ေၾကးက်ခံၿပီး ကစားကြင္းငွားသည္။ အထူးေအာ္ဒါ ကိတ္မုန႔္ေတြ မွာသည္။ တစ္တန္းလုံးမွ ကေလးငယ္မ်ားကို ဖိတ္သည္။ စားၾက၊ ေဆာ့ၾကႏွင့္ ေပ်ာ္စရာေကာင္း မေကာင္း မသိေသာ္လည္း ကုန္က်စရိတ္ကို ေတြးမိသည္ႏွင့္ ရင္ေမာရသည္။ လုပ္စရာရွိသည့္ အလုပ္မ်ားကို ေမ့ထားၿပီး ေမြးေန႔ပြဲလိုက္ပို႔ရတာကို မႀကိဳက္။ သို႔ေသာ္ အမ်ားႏွင့္တစ္ေယာက္။ ထြတ္ငယ္ေလးကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားမ်ားၾကား ခြဲထြက္မေနေစခ်င္။

သီခ်င္းသံမ်ားက က်ယ္ေလာင္လွေသာေၾကာင့္ ေခါင္းကိုက္လာကာ ကစားကြင္းျပင္ပသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ကားပါကင္ေနရာတြင္ ကားမ်ား ျပည့္ေနေသာေၾကာင့္ ၀န္ထမ္းတစ္ဦးက အသစ္ေရာက္လာသည့္ ကားမ်ားအတြက္ ေနရာျပေပးေနသည္။ ကားတစ္စီးေပၚမွ ဆင္းလာေသာ ေႏြးႏွင့္ စိမ္းလဲ့။ သင္းမာက ကားေမာင္းသူေနရာတြင္ ျဖစ္သည္။ သနပ္ခါးေလးႏွင့္ ယဥ္စြာ လွေနဆဲ။ သူရိန႔္ကိုျမင္ေတာ့ ေႏြး ျပဳံးျပသည္။