ေနေရာင္ျခည္တစ္စင္းလို ေႏြးေထြးတတ္ေသာ အားမာန္တစ္ေယာက္ ေအးစက္သြားတာကိုု သူရိန္နားမလည္စြာ လက္ခံလိုက္ရသည္။
တစ္အိမ္ထဲမွာ အတူေနၾကေပမယ့္ ေ၀းကြာလြန္းေနလွသည့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ အံကိုတင္းတင္းၾကိတ္ကာ အခံရခက္သည္မွတပါး သူရိန္ဘာမွမတတ္ႏိုင္။ ထြတ္ငယ္အေပၚတြင္ အားမာန္အရင္တုန္းကလို ျပံဳးကာရယ္ကာ ဆက္ဆံရင္းႏွီးမွုကို ျပတတ္ေပမယ့္ သူရိန္႔ကိုေတြ႕လ်ွင္ေတာ့ အလိုလိုမ်က္ႏွာတည္ကာ ေရွာင္ထြက္ သြားတတ္သည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အလုပ္ရွင္ႏွင့္ အလုပ္သမားဆက္ဆံေရးထက္ မပိုေတာ့သည့္ ေအးစက္မာေက်ာေသာ ဆက္ဆံေရးတစ္ခုသာရွိေတာ့သည္။
သူရိန္ အားမာန္ကို နားမလည္ႏိုင္သလို နာၾကည္းမိသည္။
တကယ္တမ္း သူရိန္ အားမာန္ဘ၀အတြင္းေရာက္လာေအာင္ အားမာန္ကိုယ္တိုင္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ၾကိဳးစားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အခုတကယ္တမ္း သူရိန္ဖက္မွ အားမာန္ကို ရင္ႏွင့္အမ်ွ ခ်စ္မိေတာ့မွ အေ၀းကိုေမာင္းထုတ္ရန္ ၾကိဳးစားေနသည္။
တစ္ခါတစ္ရံ ဒီအိမ္မွာ သူဘာလို႔ဆက္ေနျဖစ္ေနသည္ကို သူရိန္ ကိုယ့္ဘာသာပင္ နားမလည္မိ။ ထြတ္ငယ္အတြက္ ေနာက္ဆံတင္းစရာမရွိလ်ွင္ အရာအားလံုးကို ေက်ာခိုင္းကာ အားမာန္ႏွင့္ေ၀းရာသို႔ထြက္သြားျဖစ္မည္ထင္သည္။
'ဦးဦး'
ထြတ္ငယ္ သူ႔ထိုင္ခံုေနာက္မွ ေခၚလိုက္၍ ကြန္ပ်ဴတာမွ မ်က္ႏွာလႊဲကာ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
'ေျပာ ထြတ္ငယ္'
'ပန္းျခံလိုက္ပို႔ေပးမယ္ဆို'
ဒီေန႔ စေနေန႔မို႕ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ကန္ေတာ္ၾကီးပန္းျခံကို လိုက္ပို႔ေပးမည္ဟု သူထြတ္ငယ္ကိုေျပာထားသည္ကို ျပန္လည္သတိရမိသြားသည္။
'အင္း.. ခဏေနလာခဲ့မယ္..ေအာက္ထပ္မွာေစာင့္ေန..'
ကြန္ပ်ဴတာစက္ကိုပိတ္ကာ သူရိန္ အျပာေရာင္တီရွပ္တစ္ထည္ကို ေခါင္းမွစြတ္၍ ၀တ္လိုက္ကာ ေအာက္ထပ္ဆင္းလာခဲ့သည္။
YOU ARE READING
ပင်လယ်နဲ့လှေငယ်
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်နဲ့တူတဲ့ ဘ၀.. လှေငယ်နဲ့တူတဲ့ သူ.. မုန်တိုင်းကြားမှာ ခရီးဆက်နိုင်ပါစေ..
