The Rugby Guy Ft. Niall Horan Finished!

Hoofdstuk 93

Hierboven een geplaatst nummer voor dit hoofdstuk.

-

Ik ga voor de spiegel staan en grijp met beiden handen de wasbak vast. Frustratie giert door mijn lichaam en ik probeer op mijn ademhaling te letten. Ik ben klaar met alle depressiviteit in mijn leven, ik ben niet voor niks in een studentenhuis gaan wonen.

Het angstige gevoel wat ik van te voren had, toen ik hier kwam wonen, is helemaal voorbij. Ik geniet van het leren, gecombineerd met al de drank die gedronken wordt. In de avond sta ik met een glimlach in de kroeg en de andere ochtenden zit ik met een serieus gezicht in de schoolbanken.

Yora wist al die tijd hoe Jeffrey kon zijn, ze wist precies wie hij was, en ze heeft mij nog nooit een specifiek detail verteld wat ik over hem had moeten weten. Ze probeerde voor mij te beschermen, maar zonder dat ik toen wist waarom.

Yora wist hoe ik in de knoop zat met Jeffrey, het gevoel dat ik als een magneet werd aangetrokken tot hem, en toch heeft ze nooit niks gezegd. Als ze nou duidelijk was geweest, over hoe hij kon zijn, was ik er nooit aan begonnen. Altijd dat onduidelijke en vage rare gedrag, ik kon het niet plaatsen, maar nu wel.

Ik pak mijn portemonnee en zet mijn koptelefoon op. Ik wil even helemaal niks anders horen dan muziek. Niet de stem van Yora, Jeffrey of Niall. Ik heb Niall's stem al dagen niet meer gehoord, wat mij best prima bevalt. Elke keer als ik aan hem denk, wordt ik herdacht aan zijn financiële manager.

Ik trek mijn schoenen aan en loop naar het dichtstbijzijnde restaurant om wat te eten. Ik had helemaal geen zin om samen met mijn huisgenoten aan tafel te zitten. Ik bestel een kleine schotel voor mijzelf en besluit om het thuisfront even te bellen.

'Lieve schat, wat leuk dat je belt!' Roept mijn moeder. Ik kijk naar de camera en begin te lachen. 'Ja vind ik ook. Ik zit toch alleen te eten, dus ik dacht waarom zou ik niet even bellen?' Ze begint te lachen.

'Vertel op, wat is er gebeurt?' Ik haal even mijn schouders op. 'Laat ik het zo zeggen, die Jeffrey en Yora kenden elkaar al langer en ik ben nooit door haar gewaarschuwd, of ja, goed gewaarschuwd en dat vind ik niet echt fijn.'

Terwijl ik glimlachend de serveerster bedank, richt ik mezelf terug op mijn familie en de schotel die voor mijn neus staat. 'Eigenlijk hadden we dat al wel kunnen weten, waarom zou ze anders zo beschermend zijn geweest naar jou toe, wanneer Jeffrey iets deed.'

Ik knik en denk na. 'Ik snap het gewoon niet, ze had me wel gewaarschuwd natuurlijk, maar niet op zo'n manier dat ik echt bang voor hem moest zijn,' zucht ik, terwijl ik gefrustreerd met m'n vork in mijn schotel prik.

'Probeer het in ieder geval een beetje los te laten, Jeffrey is voor nu verleden tijd, als Yora wil praten komt ze wel, jij weet nu even beter,' glimlacht ze. Ondertussen neem ik een hap van mijn schotel en praten we nog even verder.

Terwijl ik mijn moeder gedag zeg, stapt Yora binnen. 

'Aha, hier zit je dus,' mompelt ze, en ze neemt plaats tegenover me. 'Mam, ik spreek je snel, ik houd van je!' Roep ik snel en leg mijn telefoon weg. Zonder Yora nog een blik te gunnen, neem ik nog een hap van mijn schotel.

'Ga je me nu serieus negeren? Je hebt niet eens het hele verhaal gehoord,' fluistert ze sissend. 'Wat wil je dat ik vraag? Hebben jij en Jeffrey geneukt? Zou ook een beetje beschamend zijn, niet?' Sis ik terug.

'We zijn fucking studenten Catherine, iedereen maakt fouten in zijn studententijd. Jij en Niall hebben ook al dagen geen contact, ondertussen heb je wel met Jeffrey lopen flikflooien, is dat goed te keuren dan?' 

Ik haal mijn schouders op. 'Het interesseert me niet wat wel en niet goed te keuren is. Jij bent vanaf moment een niet eerlijk geweest over Jeffrey, jij had wel iets meer details mogen vertellen! En moet je nu eens kijken, nu lopen we door een of andere asshole te ruziën!'

Ze knikt. 'Je hebt gelijk, ik had vanaf het begin eerlijk moeten zijn, dan was dit ons allemaal bespaard gebleven.' Mompelt ze als ze mijn vork pakt en een hap neemt. 

'Jeffrey is gewoon iemand die vrouwen inpakt, met zijn woorden en blikken. In de periode dat ik met hem omging, wist ik ook niet welke kant ik op wilde. Het is net alsof hij weet wanneer hij je precies kan manipuleren.'

'Ik had hem ook zo vaak afgestoten, want dat is wat hij creëert met zijn acties. Uiteindelijk zoekt hij weer contact, val je toch weer voor hem, terwijl hij eigenlijk geen betekenis heeft. Het is zelf een loslopende depressieve ziel, meer niet,' vult ze haar verhaal aan.

'En toen dat met Niall en zijn 'manager' was voorgevallen, kan ik goed begrijpen dat je op iemand terugviel die toen wel de aandacht gaf die jij op dat moment nodig had,' fluistert ze.

Ik bijt op mijn lip en voel een traan over mijn wang glijden. Met waterige ogen kijk ik haar aan. 'Wat je zegt is wel de waarheid,' vertel ik, terwijl ik mijn tranen probeer te verbergen achter mijn oogleden. Ik probeer een keer diep in en uit te ademen, maar dat mislukt.

'Fuck, wat doet dit pijn zeg. Alles wat er nu gebeurt, het doet echt pijn van binnen,' huil ik. 

Ik veeg met mijn vingers over mijn wangen om de tranen weg te halen, maar helaas. Ze blijven vloeien, zonder dat ik er invloed op heb. Yora pakt mijn handen vast en kijkt me aan.

'Het is oké om pijn te voelen, het is oké om te huilen en het is oké om even niet meer te weten wat je doet,' en terwijl ze die woorden zegt, grijp ik haar handen vast en herhaal ik meerdere keren 'sorry' achter elkaar.

'Wat een oneerlijk leven is dit soms,' zeg ik, terwijl ik een servet van de tafel pak om mijn neus te snuiten. 'Wat een fucking oneerlijk leven soms,' fluister ik nogmaals en probeer mijn tranen te verbergen voor de voorbij lopende mensen.

'Ga hier alsjeblieft niet alleen zitten en ga met mij mee naar het studentenhuis. Ik weet dat alcohol niet het goede medicijn is, maar laten we onder genot van een biertje alles uitpraten.'

A/N

Hey iedereen! Mijn excuses dat het zo lang geduurd heeft!

Ik heb het de laatste weekenden druk gehad en er waren wat andere dingen voorgevallen. Ondertussen is mijn verjaardag ook nog geweest, dus ik ben weer een jaartje ouder. 

Ik ben blij om te lezen dat er nog steeds mensen zijn die mijn boek graag lezen, nogmaals bedankt daarvoor.

Geniet van jullie weekend!

See you soon!