The Rugby Guy Ft. Niall Horan Finished!

Hoofdstuk 47

De volgende dag.

'Ben je er klaar voor?' 

Mijn moeder staat langs me, haar vingers verstrengeld door die van mij. 'Ik denk het wel, ik heb dit nog nooit meegemaakt,' zucht ik. Samen staan we voor het politiebureau, toe te kijken naar de mensen die in en uit het gebouw lopen.

'Nou ja, ik denk dat ik er niet klaar voor ben, maar het zal moeten,' mompel ik. 'Zo lang je gewoon eerlijk blijft, kan er niks gebeuren.'

Die woorden zijn zo eerlijk, terwijl ik mezelf niet eerlijk voel. Mijn moeder weet niet wat er allemaal tussen mij, Harry en Niall is gebeurt. Ze weet wel iets, maar ook niet alles. Ik zal eerlijk moeten zijn, ook over de ruzies tussen Niall en Harry.

Het enige waar ik bang voor ben, is dat ik Niall een verdachte maak. Als ze van het verleden horen, wat er allemaal tussen hun gebeurt is, zet ik Niall natuurlijk niet in een goed daglicht tegenover de politie. 

Waarschijnlijk maak ik mezelf ook nog verdachte, omdat ik Harry ook een keer geslagen heb. Het is gewoon een warboel in mijn hoofd, het beeld van Harry schiet nog elke keer voor mijn ogen. Ze hadden het lichaam gister ingepakt en afgevoerd, wat een raar beeld was.

'Kom op, anders duurt het alleen nog maar langer,' fluistert mijn moeder. Ik loop het politiebureau binnen en meld me bij de balie. Op de balie ligt een krant, met Harry z'n foto op de voorpagina.

'Met veel verdriet in ons hart, is onze lieve zoon, geweldige leerling en goede Rugby speler helaas om het leven gekomen.'

Ik voel misselijkheid opkomen en draai de krant om, zodat ik z'n hoofd niet meer hoef te zien. Het maakt me alleen nog maar meer in de war. Mijn moeder ziet de krant ook liggen, pakt het en gooit het in de prullenbak.

'U mag meteen met mij meelopen mevrouw,' glimlacht de vrouw achter de balie. Ik geef een knuffel aan mijn moeder. Ik pak haar stevig vast en druk een kus op haar wang. Ze mag niet mee naar het verhoor, wat begrijpelijk is.

'Dag Catherine!' De politievrouw van gister, die ons slachtofferhulp aanbood, zit nu achter een bureau. De muren om mij heen zijn wit, net zo wit als in een ziekenhuis, de geur hangt er nog net niet. Hier hangt meer de geur van politie, bedenk ik me.

'Hallo,' zeg ik netjes en geef de vrouw een hand. 'Je mag me Jamy noemen, of politievrouw, net wat je fijn vind,' vertelt ze. 'Je hoeft me ook niet met u aan te spreken, we houden het gewoon lekker makkelijk,' glimlacht ze.

'Dank je, Jamy,' glimlach ik terug. Dit geeft me al een veel beter gevoel, dat ik mezelf kan zijn. Ik neem plaats op de stoel tegenover haar en krijg drinken aangeboden.

'Catherine, wat fijn dat je vandaag al kon komen!' Zegt Jamy, ze pakt pen en papier en neemt een slok van haar koffie. 'Geen probleem, ik wil er gewoon zo snel mogelijk van af zijn, het was allemaal heel heftig.'

'Snap ik, alsnog heel knap dat je hier vandaag bent. Je hoeft je geen zorgen te maken, ik ga een paar vragen stellen, om een beter beeld te krijgen. Zou je kunnen vertellen hoe jij erachter bent gekomen hoe jouw moeder het lichaam vond?'

'Uhm, ja. Ik stond in de douche met mijn vriend Niall, totdat ik een harde gil hoorde. Ik wist meteen dat het mijn moeder was, dus ben ik naar beneden gerend om te kijken wat er aan de hand was, toen zag ik het lichaam ook.'

'Oké, dat is helder. Heb je toen meteen het alarmnummer gebeld?' Ik knik, terwijl ik toe kijk hoe ze alles noteert. 'Ik heb toen meteen het alarmnummer gebeld en niet veel later stonden de hulpdiensten bij ons in huis.'

'Kende je de jongen?' Ik zucht en probeer de tranen in te houden. 'Ja, het was een vriend van mijn vriend, ze zaten samen in het Rugby team.' Ik bijt even op mijn lip en denk aan Niall, die er vandaag niet bij kon zijn.

'Ja, dat hadden we al vernomen. We hebben vandaag al meerdere mensen gesproken over Harry. Het verliep niet altijd even goed tussen Harry en Niall toch?' Ik knik, ik weet dat ik het nu moet vertellen, als anderen het al vertelt hebben.

'Dat klopt, Harry kon nogal handtastelijk zijn, wat Niall niet altijd even leuk vond. Zo ontstonden er soms niet zulke leuke situaties.'

Jamy vraagt nog een aantal vragen over Harry en Niall, die ik eerlijk beantwoord. Uiteindelijk is eerlijk zijn het beste, wat ik ook met Niall heb afgesproken. Niall is niet degene geweest die Harry vermoord heeft, want Niall was bij mij, dat kan mijn moeder bevestigen, ik en mijn zusje.

'Fijn dat je dat je alle vragen hebt beantwoord,' glimlacht Jamy. 'Geen probleem, is er al meer bekend over de doodsoorzaak?' Ik moet het gewoon weten, ik moet weten wat hij in mijn achtertuin deed.

'Nee, helaas nog niet. Ik snap dat je wilt weten wat hij in jullie tuin deed, zodra er meer informatie is, krijg je het te horen.'

Ik geef Jamy een hand en loop opgelucht het kantoor uit. Het voelt goed om eerlijk te zijn. Jamy vertelde dat het zeker een week kan duren voordat er meer bekend is van Harry, wat begrijpelijk is. 

Wanneer ik de wachtruimte in loop, zie ik Niall langs mijn moeder zitten. Opgelucht haal ik adem en sla ik mijn armen om Niall en mijn moeder. Elke keer wanneer ik Niall weer zie, krijg ik steeds dat verliefde gevoel en het voelt heerlijk.

'Ik dacht dat je niet kon vandaag?' Vraag ik aan hem. 'Ik wilde je verrassen, we moeten dit samen doen,' glimlacht hij.

'Hoe is het gegaan?' Vraagt Niall, waarna hij een kus op mijn lippen drukt. 'Goed, ik ben eerlijk geweest over alles, het was een hele aardige vrouw, waardoor ik mij meteen op mijn gemak voelde.'

'Fijn om te horen, liefje.'

Jamy staat te wachten op Niall, terwijl ze naar ons staat te kijken. Ik geef Niall nog een knuffel en fluister in zijn oor. 'Wees eerlijk over jou en Harry, blijkbaar hebben ze al informatie van buitenstaanders.'

Hij drukt zijn lippen even in mijn nek, waardoor ik weet dat hij eerlijk gaat zijn. Het voelt raar om Niall alleen te laten gaan, maar ieder moet z'n eigen verhaal kunnen doen. 

'Dank je wel mam, dat je op mij hebt gewacht,' ze pakt even mijn hand vast. 'Jij wist dat Niall zou komen hé?' Ze lacht even en pakt haar tas. 'Ik ga even naar huis, om even bij je zusje te gaan kijken, goed?' 

Uiteindelijk gaat mijn moeder naar huis, om bij mijn zusje te gaan checken. Zij wil natuurlijk ook weten hoe het is gegaan. 

We zouden binnenkort naar open dagen gaan kijken op scholen, omdat ik toch graag hier wil blijven. Misschien ligt mijn toekomst toch hier, want wat zou ik moeten zonder mijn eigen familie in Nederland?

A/N

Hey iedereen! Weer een update vandaag, ook al is het Pasen ;). Ik wil iedereen hele fijne paasdagen wensen, geniet van het lekkere eten en de gezelligheid! Ik geniet van mijn single bestaan en studeerdagen...

Ik weet dat het vorige hoofdstuk een plot twist was, maar uiteindelijk gaat alles duidelijk worden. Je moet een goed verhaallijn gaan bedenken en vaak moet je dan drastische besluiten gaan nemen haha.

Toch vind ik het tof hoe jullie gereageerd hebben! Ik vind het fijn om te lezen dat jullie het boek nog steeds interessant vinden, want ik vind het schrijven nog steeds heel erg leuk!

Vergeet niet te stemmen en als jullie het leuk vinden om een reactie achter te laten.

See you soon <3