The Rugby Guy Ft. Niall Horan Finished!

Hoofdstuk 12

'Niall James Horan!' Ik leg mijn hand op mijn oor en voel me sterker vastgepakt worden. Ik open een oog en kijk naar beneden, Niall's arm ligt over mijn lichaam geslagen, waardoor ik ril. 'Niall, wakker worden jij!' Een vrouwenstem schreeuwt door de slaapkamer en ik open mijn andere oog.

'Shit,' word er langs mij gemompeld en hij springt uit bed. 'Wat is dit?' Verstijfd ga ik overeind zitten en kijk ik naar de vrouw die in de slaapkamer staat, met een rood aangelopen hoofd, waarschijnlijk zijn moeder Maura.

'Wat heeft dit te betekenen, Niall?'

Ik kijk naar het blote lichaam wat naast het bed staat. Beschaamd krabt hij achter op zijn hoofd en trekt hij snel een joggingbroek aan. 

'I-Ik kan het uitleggen, mam?' Ik kijk naar Maura, dus toch zijn moeder. 'Jij hoeft mij helemaal niks uit te leggen, jij gaat nu heel het huis opruimen, wat een ravage!' 

Samen lopen ze de slaapkamer uit, waardoor ik alleen achterblijf met een geschokt gevoel. Hij had kunnen weten dat zijn moeder eerder thuis zou komen, ik wou nog opruimen, maar hij keurde dat af.

Stil loop ik naar de logeerkamer om te kijken of Harry er nog is. Voorzichtig open ik de deur en kijk naar binnen, en tot mijn geluk ligt Harry nog te slapen.

'Harry,' fluister ik zacht. 'Harry, wakker worden,' mompel ik als ik een hand door mijn haar haal om het een beetje te fatsoeneren. Waarschijnlijk zie ik er niet uit, maar dat is nu even niet belangrijk. Ik en Harry moeten hier weg.

'Catherine, wat doe jij hier?' Is het eerst wat hij vraagt als hij zijn ogen open heeft. 'Dat doet er nu niet toe, we moeten hier weg, je bent bij Niall. Maura is eerder thuis gekomen dan gepland, ze is heel boos.' 

Ik schrik als ik zijn gezicht opnieuw bekijk, overal zitten blauwe plekken. Ik denk dat Harry zich niet veel meer herinnerd van wat er gister is gebeurt, ik leg het hem dadelijk allemaal uit.

Ik loop terug naar Niall's slaapkamer en trek mijn jurk en hakken weer aan, pak mijn telefoon en schrik als Harry in de deuropening staat, amuserend toe te kijken. 'Fuck,' vloek ik in mezelf en duw hem richting de trap, zodat hij weet dat we weg moeten gaan.

Als we beneden zijn hoor ik zijn moeder nog steeds dingen roepen, eigen schuld dikke bult. Dan had hij maar niet moeten liegen tegen zijn moeder. 

Als we buiten zijn, sluit ik de deur achter me en geniet ik van de zon die aan de hemel staat. Verward draait Harry zich om en kijkt hij me vragend aan.

'Je hebt je gezicht nog niet gezien, of wel?' Vraag ik moeilijk. 'Mijn gezicht?' Hij schud zijn hoofd, pakt zijn telefoon uit z'n broekzak en opent zijn camera om te zien wat er door Niall is aangericht.

'What the fuck is er gebeurt?' Vraagt hij geschrokken, voorzichtig laat hij zijn hand over z'n gezicht glijden waardoor hij een pijnlijke grimas trekt. 'Niall heeft je gister geslagen, je zat aan me en dat wou ik niet, blijkbaar wou hij me beschermen?' 

Ik wrijf over zijn rug om hem te kalmeren. 'Wat heb ik bij je gedaan?' Ik stop met wrijven en vertel hem wat hij gedaan heeft. 

'Hij doet de laatste tijd echt raar, hij heeft me nog nooit geslagen, en ik heb nog nooit een ander meisje betast? Dat zou ik echt nooit doen, maar ik was gister al vroeg begonnen met drinken.' Ik trek mijn wenkbrauw op en bedenk me waarom Niall daarover zou liegen.

'Sinds dat hij jou kent, begint hij te veranderen,' mompelt Harry als we Niall's straat uit lopen. 'Mij? Wat bedoel je?'

'Die ene keer toen ik naar je kwam op school, moest van Niall. Dit feest heeft hij alleen maar georganiseerd voor jou, omdat hij wist dat jij van feestjes hield.' 

Alleen voor mij? Dat zou een grap moeten zijn. Ik weet zeker dat hij nooit voor een meisje een feest zou organiseren, en dat slapen? Dat doet hij natuurlijk alleen maar omdat hij het stoer vind als er een meisje langs hem in bed ligt, want jongens en mannen kunnen niet alleen zijn.

En dat ik hem gister zoende, had ik beter niet kunnen doen. Ik had niet bij hem moeten blijven, ik had met Crissy mee moeten gaan. Ik had nooit naar zijn feest moeten gaan, dan was Harry er ook niet zo slecht aan toe.

'Harry, geloof me. Hij zou dat nooit voor een meisje doen, dat weet ik zeker. Hij heeft mij heel duidelijk gemaakt dat hij geen relatie wil, of überhaupt verliefd wil worden.' Verzeker ik hem. Hoe stom kon ik zijn? Hij liegt alleen maar, zelfs over Harry, een van zijn beste vrienden.

Verbaast kijk ik op mijn telefoon om te kijken hoe laat het is, en als ik door mijn notificaties scrol zie ik dat ik een sms van Niall heb.

From Niall 12:31 - Je had gelijk, ik had gister moeten opruimen. Mijn moeder is pissed, waarschijnlijk een hele maand huisarrest. Ik maak het nog goed met je.

Net goed, denk ik bij mezelf. Je huisarrest had meer dan een maand moeten zijn, en hij hoeft helemaal niks meer met mij goed te maken, dat hij maar weg blijft.

Met een boze grijns druk ik op 'verwijderen' waardoor zijn nummer definitief uit mijn telefoon verwijdert is. Ik hoef geen leugenaars in mijn telefoon.

Opgelucht en glimlachend haak ik mijn arm in die van Harry.

'Zullen we samen gaan lunchen?' 

A/N

Oh mijn god! Thank you so much, ik heb meer dan 3K reads! Ik ben jullie heel erg dankbaar, want dat geeft mij zoveel moed om verder te schrijven! En de reacties op mijn vorige hoofdstuk vind ik echt heel erg cool, daar wil ik jullie ook voor bedanken! Ik ben echt heel erg blij dat jullie mijn boek leuk vinden!