The Rugby Guy Ft. Niall Horan Finished!

Hoofdstuk 53

Zenuwachtig bijt ik op mijn nagels. Ik sta voor het computerlokaal te wachten, samen met de hele klas. Over ongeveer vijf minuten mogen we naar binnen, wat betekend dat ik aan mijn eerste examen mag gaan beginnen. Crissy staat langs mij en is druk met haar telefoon bezig.

Die avond na de uitvaart van Harry, had Niall mij naar een luxe, klein restaurantje meegenomen. Het lag net buiten ons dorp en we hadden heerlijk gegeten. Sinds tijden genoot ik echt samen met Niall, door alles wat er gebeurt was.

Ik wist al dat Niall een echte gentleman kon zijn, maar dat bewees hij die avond nog een keer. Het voelde alsof we elkaar voor het eerst ontmoette en dat ik opslag verliefd was. Het luchtje wat hij op had, tot de kleding die hij uit de kast had getrokken, alles leek op een perfecte eerste date. Dat gevoel wil ik echt nooit loslaten.

'Dames en heren, wat fijn dat jullie er allemaal zijn. Wanneer ik klaar ben met mijn zegje, mogen jullie het klaslokaal binnen en zoeken jullie allemaal een plek uit. Zorg dat er een computer tussen iedereen in zit, zodat er niet afgekeken kan worden.'

Ik hoor een paar mensen zuchten, omdat er al grootse plannen waren gemaakt om af te kijken. 'Vandaag is het examen biologie, jullie krijgen negentig minuten voor dit examen. Als er mensen eerder klaar zijn, steek dan je hand op, zodat wij de verdere instructies kunnen geven.'

De docent opent de deur en iedereen stormt naar binnen, om een goede plek uit te zoeken. 'En onthoud, wie afkijkt krijgt meteen een onvoldoende!' Roept hij nog. Niemand luistert naar hem, want iedereen is te druk met een goede plek uitzoeken, wat uiteindelijk toch geen effect heeft.

Ik adem diep in en uit, omdat dit de eerste keer is dat ik weer op school ben, na weken. Ik heb een paar rare blikken gehad, maar niemand kwam naar me toe om te vragen hoe het gaat. Dat is ook helemaal niet erg, want ik wil er niet aan herinnerd worden.

Toen ik de school in liep, kwam het beeld weer voorbij dat Niall opgepakt werd. Ik praat nu al een paar weken met een psycholoog, maar het zal nog wel even duren voordat ik me weer de oude voel. Ik ben in ieder geval blij dat ik voor mijn examens thuisstudie heb mogen doen en nu hier mag zitten, om alsnog te slagen.

Vandaag komt ook het verlossende woord of ik aangenomen ben op de opleiding of niet. Ik had verwacht dat ik het eerder zou weten, maar ik had een e-mail gekregen dat de aanmelding vertraagd was, omdat nu ineens veel meer mensen zich hadden aangemeld.

Ik denk aan Niall, die nu het examen Engels heeft. We waren samen naar school gelopen en hadden elkaar succes gewenst. 

'Succes allemaal!' Roept de docent door het lokaal en ik begin met mijn examen.

-

'IK BEN AANGENOMEN!' Schreeuw ik door de huiskamer. Ik knuffel mijn moeder en mijn zusje. 'Ik ben zo blij mam,' fluister ik en veeg een traan weg. Ik had het gevoel dat ik stil stond, dat mijn leven stil stond, terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo was/is.

Nu vragen jullie je natuurlijk af, wat gaat Niall studeren? Nou, hij gaat niet studeren, althans nog niet. Hij wist niet wat hij wilde studeren, hij had nog niet na kunnen denken, wat begrijpelijk is. Niall houd van sport, maar om daarin te gaan studeren was hij ook niet zeker, daarom neemt hij een tussenjaar.

In dat tussenjaar wil hij gaan werken, om te kunnen sparen en natuurlijk om na te denken wat hij wil gaan studeren. Ik sta achter zijn beslissing, net als zijn moeder. We waren het allebei eens dat hij geen overhaaste beslissingen moest maken.

'Gefeliciteerd lieve schat, ik ben zo trots op je.' Mijn moeder drukt een kus op mijn wang en omhelst me nog een keer. 'Goed gedaan zus, ik ben ook trots op je,' zegt mijn zusje. Ze geeft me ook nog een knuffel en ik pak mijn mobiel om Niall te bellen.

Ik merk wel dat we met z'n allen een familie worden. Sinds wat er allemaal gebeurt is, is onze band veel hechter geworden, Niall is kind aan huis en we praten er nu met z'n allen over.

'Doe de deur maar open,' is het eerste wat Niall zegt als hij opneemt. Nieuwsgierig loop ik naar de deur, met mijn mobiel nog aan mijn oor. Ik laat bijna mijn mobiel uit m'n hand vallen als ik Niall zie staan. Hij heeft een grote bos bloemen in zijn hand en oh die glimlach, die glimlach is dodelijk, zo onweerstaanbaar.

'Maar...?' Mijn mond hangt open door het prachtige beeld voor me. 'Ik ben zo trots op je en ik ben zo fucking trots dat je de mijne bent, ik kan nog steeds niet geloven dat je echt van mij bent,' fluistert hij en overhandigt mij de bloemen. 

Ik sla mijn arm om hem heen en druk een kus op zijn lippen. 'Maar hoe wist je dan dat ik aangenomen was?' Hij grijnst en drukt zijn lippen even in mijn nek. 'Ik had gewoon een voorgevoel, maar je moeder had me net een bericht gestuurd, dus perfecte timing,' lacht hij.

Na weken, maanden, ben ik nog steeds verliefd op Niall. Iedere keer als ik hem zie, dan voelt het alsof ik door mijn benen kan zakken, die jongen hoeft je maar aan te kijken en je bent verkocht. Daar kan hij goed gebruik van maken.

Met een trots gevoel loop ik naar de keuken, om een vaas te pakken waar ik de prachtige bloemen in kan zetten. Ze hebben allemaal een andere kleur, met elk een andere betekenis. 

'Ik ben vanavond weg en je zusje slaapt bij een vriendin, dus jullie hebben het huis vanavond voor jullie zelf,' glimlacht mijn moeder. 'Ga je naar je vriend?' Ze krijgt een grote grijns op haar gezicht en lacht. 'Je moet hem echt een keer voorstellen aan ons, we zijn nieuwsgierig!'

'Komt goed schat.' Ze draait zich om en loopt de keuken uit. Niall slaat zijn armen van achter om mij heen en zet zijn lippen tegen mijn oor aan, waardoor ik meteen kippenvel krijg.

'Bereid je voor, voor vanavond,' fluistert hij. Zijn vingers glijden tussen mijn benen en wrijven over de stof van mijn broek. 'Ik wil voelen hoe nat je voor me bent.' Zijn vingers beginnen harder te wrijven. 'Ik wil voelen hoe strak je bent, ik wil zien hoe je voor me klaarkomt,' gromt hij.

Ik voel dat zijn penis hard is en voorzichtig schuurt hij tegen mij aan. Ik sluit mijn ogen en laat zijn lippen aan mijn nek zuigen. 'F-fuck, ga je me hard nemen?' Vraag ik, proberend een kreun in te houden.

'Heel hard, hier op de keukentafel.'

A/N

Hier ben ik weer! Tijdje geleden alweer, maar nu is de update er eindelijk. Ik heb een paar keer op het punt gestaan om te schrijven, maar op een of andere manier lukte het gewoon even niet. 

Ik wil jullie allemaal bedanken, want we hebben bijna 80K lezers op mijn boek! Ik kan jullie niet vaak genoeg bedanken, dat jullie mijn schrijfkunsten leuk vinden om te lezen, al die lieve reacties en de votes!

Ik zal snel weer proberen te schrijven! Oh en geen commentaar op de keukentafel ;)

Vergeet niet te stemmen en als je het leuk vind om een reactie achter te laten!

See you soon!