The Rugby Guy Ft. Niall Horan Finished!

Hoofdstuk 43

2 dagen later

Spelend met een pen tussen mijn vingers, luister ik naar het verhaal van mijn docent, wat hij zojuist al bijna drie keer vertelt heeft in twee weken tijd. De examens komen steeds dichterbij, waardoor hij ons wil benadrukken om goed te leren, zodat we uit dit hol weg kunnen.

Ik weet nog goed dat mijn plan was om na mijn examens terug te gaan naar Nederland, maar ik heb ook goed nagedacht. Wat zou Nederland mij opleveren? Misschien makkelijker een opleiding vinden, maar verder aan familie zou ik er niet veel aan hebben.

Ik heb Crissy, ze is mijn beste vriendin, Niall heb ik ook, niet dat liefde eeuwig is, want iets kan zo weer over zijn, maar we tellen hem voor het gemak even mee. Ik heb heel mijn leven geleerd dat mensen komen en gaan, wat ik ook altijd zal onthouden.

Crissy zit langs me met haar telefoon onder de tafel. Ik heb haar de laatste tijd niet veel meer gesproken. Ze doet een beetje afstandelijk, iets wat mij soms zorgen maakt. We waren altijd zo close en nu heb ik het gevoel dat we uit elkaar aan het groeien zijn.

'Heb je een nieuwe boy?' Vraag ik, om een gesprek te starten. 'Uh,' is het enige wat ze zegt. Ze vergrendelt haar telefoon, waardoor ik weet dat ze iets verbergt. 'Je kan het gewoon eerlijk zeggen, daar zijn we toch vriendinnen voor?' 

Het voelt altijd als zo'n teleurstelling als mensen iets voor je achterhouden, terwijl ze alles voor je betekenen. Ze kijkt me even aan en draait haar hoofd weer richting de docent. 

'Dat weet ik, ik vertel het nog wel,' fluistert ze. Ik probeer aan Niall te denken, in de hoop dat dat mij gerust stelt. Hij was zondagmiddag naar huis gegaan. We hadden lang geslapen, ik had een ontbijt voor hem gemaakt, omdat ik hem dankbaar was voor zijn lieve woorden.

'Dus jongens en meiden, begin nu alvast met uitzoeken wat belangrijk is om te leren voor de examens, want voor je het weet zit je hier nog een jaar!' Roept hij luid en duidelijk. Iedereen pakt zijn tas en loopt het klaslokaal uit.

Ik loop achter Crissy aan het klaslokaal uit. Er is een stilte tussen ons, wat ik niet kan bevatten. Ik pak de band van haar tas vast en trek haar naar me toe.

'Wat is er nou aan de hand? Ik kan er echt niet tegen als je zo doet,' mompel ik. Ze draait zich om, ze is geschrokken van mijn actie. 'Uh,' is het eerste wat ze zegt, net zoals toen straks.

'Kom op Crissy, ik ben niet gek!' Ze trekt me mee naar de wc's, waar ze ons opsluit. Ze haalt haar telefoon te voorschijn en opent een Whatsapp gesprek. Mijn gedachten gaan op volle toeren, in de hoop dat ik kan raden wat het zou kunnen zijn.

'Hier, lees dit!' 

Zayn 3:14 P.M: Ik vind je echt heel leuk Crissy, dat moet je weten!

Ik probeer de snelle bonzen van mijn hart te minderen en mijn lach in te houden. Is dit waar ik mij druk om heb gemaakt? Het is Zayn maar.

'Waarom zou je geheimzinnig doen over Zayn?' Vraag ik aan haar. Ze doet alsof ze een misdaad begaan is, terwijl het maar Zayn is!

 'Nou, het is een vriend van Niall, dus ik wist niet of je er mee eens zou zijn...' Ik gooi een arm over haar schouder en trek haar dichter tegen me aan. 'Waarom zou ik er niet mee eens zijn? Als jij Zayn leuk vind en hij jou, waarom niet toch?' 

Het lijkt alsof er een last van haar schouders af valt. 'Er is een ding waar ik het niet mee eens ben...' fluister ik. Ze kijkt me geschrokken aan, in de hoop dat ik niks over Zayn zeg. Ik merkte al wel een beetje dat ze verliefd was/is, ik zag het aan haar.

'Dat je niet meer zo geheimzinnig doet, je weet dat je altijd bij mij terecht kan en als ik iets niet leuk vind, ben ik daar wel eerlijk over,' glimlach ik. Ze knikt hevig, pakt me weer bij m'n arm en loopt vrolijk door de gangen van de school.

Ik houd wijselijk mijn mond dicht, zodat ze kan genieten van dit moment.

-

*Niall Horan's Point of View*

Met mijn armen over elkaar geslagen zit ik tegenover Harry. Woede borrelt in mijn lichaam. Mijn ogen scannen zijn gezicht, zijn nonchalante houding en grijns bevalt me niet. 

'Dus, wat is er mis met de verliefde tortelduif?' Zijn stem klinkt spottend. 'Ik kom voor duidelijkheid.'

Ik probeer rustig te blijven. 'Jij en Catherine,' begin ik rustig. Er zijn zoveel dingen die ik tegen hem wil zeggen, om hem pijn te doen, het liefst zou ik hem slaan. 

'Ik weet niet wat je iedere keer probeert, maar Catherine is niet geïnteresseerd in jou, waarom kun je niet gewoon uit haar buurt blijven?' Ik zou graag willen schreeuwen, maar ik houd me in. De laatste keer op het feest van Louis, was de druppel. Waarom zou hij met haar gaan dansen?

'Blijkbaar vind ze het leuk als ik met haar dans, anders zou het niet zo vaak gebeuren, toch?' 

Ik begin te lachen en bal mijn vuisten. 'Je moet nu echt op gaan passen. Je hebt mij al uit het team gegooid, is dat niet genoeg? Waarom moet je nog meer verzieken?' 

We zitten nog op school. Ik had hem bij zijn kraag gepakt en meegesleurd naar een klaslokaal. Als ik om een normaal gesprek zou vragen, zou hij meteen weggelopen zijn, wat ik dus graag wilde voorkomen.

'Beetje stoken mag altijd toch? En by the way, als je gewoon naar mij geluisterd had en dat vriendinnetje van jou links had laten liggen, was het allemaal niet zo'n probleem.'

Dat was de druppel. Zonder enige tegenwerking vanuit mezelf, om het niet te doen, sla ik hem recht op zijn gezicht. Het bloed begint meteen uit zijn neus te druppelen. Geschrokken deinst hij terug.

'Nu ben je echt een stap te ver gegaan, fuck!' Schreeuwt hij. Aan zijn stem te horen heeft hij echte pijn, wat ook mijn bedoeling was.

Ik wilde duidelijkheid, Catherine beschermen, maar blijkbaar was hij nog lang niet klaar met stoken tussen ons. Dat ik niet meer in het rugby team kom, heb ik nu wel geaccepteerd. Hij zou me toch nooit meer toelaten, dus van die uithaal heb ik geen spijt.

'Nee, jij gaat stappen te ver en dat zal je weten ook!'

A/N

Yeaaah, ik ben er weer! Op zich best een lang hoofdstuk, dus ik hoop dat jullie hebben genoten! Na een drukke week, was ik wel weer toe aan weekend. Hoe gaat het bij jullie zo na de vakantie? :)

See you soon!