The Bad Boy

Part 42

Άνοιξα την εξώπορτα αγχωμένη και βγήκα έξω. Η μέρα έχω να πω ήταν αρκετά ηλιόλουστη. Ο ήλιος έχει κέφια.
Χαχαχαχχα γελαστε

"Απλά οχι"
Σκάσε εσύ. Πετάγεται σαν πορδη.

Τέλος πάντων δεν έχω χρόνο για τέτοια. Περπατάω εδώ και κανένα 5λεπτο γιατί αυτή η καφετέρια βρήκε να είναι 15 λεπτά μακρια από το σπίτι.  Αν είναι δυνατόν. Δεν είμαστε και τόσο φιτ Αλλά οκ.

Περπατάω τόσο αγχωμένα σαν χεσμενη χελώνα ένα πράγμα αλλα ας το προσπεράσουμε. Βάζω εν τέλει ακουστικά για να ακούσω μουσική. Να περάσει ευχάριστα η ώρα τουλάχιστον. Σε μια φάση ακούγεται π ήχος μηνύματος του κινητού μου και βλέπω Ποιος έστειλε

Από Αλεξουκος:
"Μην τολμήσεις και αργήσεις πάνω από μισή ώρα γιατί δεν ξέρω πόσο θα κρατηθώ"

Σκατα.

Κοιτάξτε δεν θα έπρεπε να παραπονιέμαι γιατί έριξε τον εγωισμό του, με εμπιστεύτηκε και αποδέχτηκε να έρθω να μιλήσω με τον τυπά που θα με βίαζε. Το εκτιμώ παρά πολύ και δεν θα τον νευριάσω.

Προς Αλεξουκο:
"Εντάξει μωρό μου μην ανησυχείς♡"

Βάζουμε και μια καρδούλα για να τον καλοπιασουμε και μπουμ τέλος. Κλείνω το κινητό και συνεχίζω να ακούω μουσική μέχρι που είμαι 2 λεπτά πριν την καφετέρια. Με τόσο άγχος η καρδιά μου θα ξεριζωθει και θα τρέχει να κρυφτεί. Πραγματικά ειμαι πολύ αγχωμένη για πολλούς και διάφορους λόγους.

Πρώτον και κυριότερο. Τι θα μου πει για αυτήν και Γιατί είναι τόσο σημαντικό. Καταρχάς από που σκατα την ξερει;; Τι φάση ρε φίλε; Και δεύτερον ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΧΘΕΣ. Παναγία μου ανατρίχιασα ολόκληρη.

Έλα Βάνα μπορείς. Το χεις. Φτάνω στην γυάλινη πόρτα και την ανοίγω δειλά δειλά. Μπαίνω μέσα και αρχίζω να ψάχνω τον Σωτήρη με γρήγορες ματιές δεξιά και αριστερά. Ξαφνικά τον βλέπω να κάθεται σε μια γωνιακή πολυθρόνα που είναι λίγο πιο απομονωμένα από τους άλλους ανθρώπους. Πίνει κάτι σκεπτικός κοιτώντας κάτω.

Ξεροκαταπινω πλησιάζοντας τον με αργά βήματα. Ντάξει όλα καλα θα πάνε. Πιστεύω...

Τον κοιτάω επίμονα και σπρώχνω την καρέκλα πίσω για να καθίσω απέναντι του. Με την κίνηση μου αυτή τιναζεται ελαφρα και σηκώνει το κεφάλι του να με αντικρίσει.

"Ο γεια σου Βάνα" λέει αρκετά αγχωμένα πίνοντας λίγο από το ποτό του.

"Γεια σου" λέω ξερά και κάθομαι αναπαυτικά στην καρέκλα μου.
"... ξεκινά γιατι δεν έχω πολύ χρόνο να χαραμίσω" λέω σκληρά που είναι και η αλήθεια. Δεν ήρθα να διασκεδάσω. Θα ακούσω αυτά που θα μου πει και ουστ από εδώ.

"Καταρχήν ευχαριστώ που ήρθες, θες να πιεις κατι;" με ρωτάει άκρως ευγενικά. Ναι άστα αυτά. Καλά πηγες να με βιασεις.

"Σωτήρη τελείωνε γιατι η υπομονή έχει και τα όριά τής. Τι θες να μου πεις γι'αυτήν;" του λέω νευριασμένα

"Ναι λοιπόν. Σχετικά με αυτό, η μαμά σου είναι πλέον και μαμά μου" λέει και πνίγομαι από το ίδιο μου το σάλιο.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ;;;; Ελπίζω να άκουσα λαθος και να είχα παραισθήσεις για αυτό το δευτερόλεπτο. Άρχισα να με τσιμπάω Γιατί είχα πάθει ένα εγκεφαλικό ολίγον.

"Μπάρτον;" ήταν η μόνη λέξη που μπόρεσα να βγάλω από το αθώο στοματάκι μου. Δεν ξέρω τι γίνεται αλλα εύχομαι να είναι όνειρο.

"Ξέρω σου φαίνεται περίεργο και ξαφνικό. Μισό να σου εξηγήσω. Δεν είναι ακριβώς μανα μου. Οι δικοί μου χώρισαν και έτσι ο μπαμπάς μου βρήκε την μαμά σου και άρχισαν να βγαίνουν. Την γνώρισα και είναι μια πολύ καλή γυναίκα σε σχέση με αυτή που περιγράφεις. Τα πήγαιναν καλά με τον μπαμπά, πράγμα που κάνουν και τώρα και αποφάσισαν να παντρευτούν.." λέει και γω αρχίζω να τα χάνω.

"Όπα όπα κάτσε μην τρέχεις. Μου κάνεις πλάκα ετσι;; Όλο αυτό είναι αστείο να φανταστώ." Λέω με μια δόση ελπίδας ότι θα συμφωνήσει.

"Όχι Βάνα δεν είναι πλάκα. Συνεχίζω. Μετά από λίγο άρχισε να μου μιλάει για μια κόρη της η οποία είσαι εσυ και ότι έχει μετανιώσει για κάποια πράγματα. Δεν ξέρω ακριβώς. Θα μου πεις τώρα και Γιατί πήγα να σε βιασω. Αυτό ήταν πολύ πριν συναντηθούν και δεν το ήξερα. Δεν δικαιολογούμαι και πραγματικά συγγνώμη. Αλήθεια θέλω να με συγχωρέσεις. Είχα πιει λίγο και ξες" λέει και παίρνει μια ανάσα.

"Σωτήρη τι σκατα είναι αυτά που λες; Ακούς τι λες; Που κολλάει αυτή με σένα δεν καταλαβαίνω." Είμαι τόσο μπερδεμένη πραγματικά. Λες και παραμύθι μου λέει.

"Αλήθεια σου λε-" πήγε να μιλήσει Αλλά τον διέκοψα.

"Που θες να καταλήξεις τέλος πάντων;" λέω με βαριά ανάσα Αφού δεν αντέχω άλλο αυτό το πράγμα.

"Η μαμά σου θέλει να γυρίσεις σπίτι" λέει και εκεί είναι που μου κόπηκε η ανάσα....

Δεν θυμάμαι και πολλά από την ιστορία. Συγχωρέστε με😂