The Bad Boy

Κεφαλαιο 33ο

Emily's POV

Με νιώθω ξαπλωμένη σε ενα βουλευτικό θα έλεγα στρώμα. Πονάει υπερβολικά πολύ το δεξι μου χερι. Που βρισκομαι; Για ποιον σκατά λογο δεν μπορω να άνοιξη τα ματια μου; Τι στο διάολο;

Θυμηθηκα. Ο Λουκ με απάτησε με μια καριολα. Εγώ έπειτα πήγα και χαρακωθηκα; Οο θεέ μου. Με είχε επηρεάσει πολύ αυτό το περιστατικό. Γιατί ρε Έμιλυ; Θα μπορούσες να πεθάνεις. Βασικά παίξει να έχεις πεθάνει αλλά δεν...

Τις σκέψεις μου μπλόκαρε ο ήχος της πόρτας που ανοιγε. Άκουγαν ομιλίες απο μια άγνωστη φωνη αλλά και απο μια φωνη που ερωτεύτηκα. Ο Λουκ. ΟΧΙ ΟΧΙ ΜΕ ΠΡΟΔΩΣΕ. ΟΧΙ. "Οχιά τον θες και είσαι ακόμα ερωτευμένη μαζί του για αυτό σκασε" πωωωω καλαα.

"Είναι σοβαρά τα πραγματα. Έχει χαρακωθει πολύ βαθιά και προσπαθούμε να το επουλωσουμε."

"Τι προσπαθείτε γαμω την πουτανα μου; Είμαι μέρα νύχτα εξω απο το δωμάτιο της και βλέπω κάνα δυο φορές να μπαίνει μέσα κάποιος γιατρός. Για αυτό μην λες μαλακιες και βοήθησε την να ζησει αλλιως δεν ξέρω και εγώ τι στον πουτσο θα γίνει εδώ" φωνάζει ο Λουκ μου και φαίνεται πολύ θυμωμένος.

"Κάνουμε οτι μπορούμε" λέει ο γιατρός και ακούω την πορτα να κλείνει. Νιώθω ένα άγγιγμα στο χέρι μου. Ενα γνωστό και το αγαπημένο μου άγγιγμα.

"Μωρο μου σε παρακαλώ ξυπνά καρδιά μου. Γιατί μου το κανεις αυτό; Με παρεξηγήσεις. Δεν ηταν αυτό που νομιζες. Ξυπνά να σου τα εξηγήσω όλα. Σε αγαπώ ρε Έμιλυ δεν μπορω να ζησω χωρίς εσένα" λέει κλαίγοντας ελάχιστα. Θέλω τόσο πολύ να ανοιξω τα ματια μου και να του μιλήσω. Αλλά δεν μπορω καν να κουνηθω.

Ερεε τι στο διαολοο;;; Πφφφφ.

Luke'$ POV.

Της ελεγα γλυκά λογια και να ανοίξει τα ματάκια της αλλά δεν γινόταν τιποτα. Ουτε καν κουνιόταν. Γιατί ρε πουστη μου; Γιατί να νομίζει οτι την κερατωνω γαμω; Είναι λίγο εγωιστικό αλλά και με το δίκιο της διότι αν την έβλεπα και εγώ με εναν στο σπίτι της με το μποξερακι θα περνούσαν διάφορες σκέψεις απο το μυαλό μου.

Αλλά την εμπιστευομαι υπερβολικά. Είναι οτι έψαχνα να βρω. Μου έκανε το κλικ και αμέσως ήρθα σε αυτήν. Η Έμιλυ είναι τα παντα μου και δεν θα ρίξω ουτε ενα χαμόγελο αν πάθει κάτι. Την αγαπώ όσο τίποτα άλλο.

"Ρε μωρακι μου σε αγαπώ πολύ. Μην μου το κανεις αυτό. Σε υπερλατρευω" το λέω και Κλέι ω σφιχτά τα ματια μου. Νιώθω ενα σφίξιμο στο χερι που κραταω το δικο της. Ανοίγω διάπλατα τα ματια μου και κοιταω τα κλειστά της ματια.

"Ξανακαντο" λεω και νιώθω αλλο ενα σφιξιμο στο χερι.

"Αχ αγάπη μου είσαι καλά. Σε παρακαλώ κρατήσουν λίγο ακόμα" λέω και τρέχω και φωναζω τον γιατρό. Τρέχω σαν παλαβός στους διαδρόμους και επιτέλους φτανω στο γραφείο του

"Ειναι σφίξει χέρι...καλά Έμιλυ" λέω αλλά μονο πρόταση δεν είναι αυτό. Ουτε εγώ δεν κατάλαβα τι είπα.

"Ελληνικά παρακαλώ" μου λέει και με κοιτάει κατάματα. Παίρνω μια γερή δόση οξυγόνου και αρχίζω.

"Η Έμιλυ είναι καλά γιατί μου έσφιξε το χερι" λέω κάπως χαρούμενος .

"Αλήθεια; Πάμε γρήγορα" λέει και τρεχούμε στο δωμάτιο της.

Καθώς ανοίγουμε με φορά την πόρτα η Έμιλυ λείπει. ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ;; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΜΙΛΥ.

"Που στο διάολο πήγε;" λέω θυμωμένος και ανήσυχος.

"Δεν είναι καλό αυτό. Δεν είναι καθόλου καλό" λέει τρομαγμένος ο γιατρός κοιτώντας το άδειο κρεβάτι.

Γεια σας Νουτελεεςς 💜💜

Επιτέλους βρήκα χρόνοο και έγραψα κεφαλαίο💪💪

Χίλια συγγνώμη που δεν ανεβαζω. Τώρα θα ανεβαίνουν πολλά κεφάλαια. Να είστε προετοιμασμένοι 😂😂

Ελπίζω να σας άρεσε το Παρτ. Που πήγε η Έμιλυ; Και γτ ο γιατρός ηταν τόσο τρομοκρατημένος; Θα το μάθετε στο επόμενο 😂😂😄

Αν σας άρεσε το κεφάλαιο μην ξεχασετε να σχολιασετε και φυσικά να ψηφίσετε για περισσότερα κεφάλαια.💜💜

Love you Nutelless 💜💚
G.N. 💚💙