Chapter 17 - Angel

Start from the beginning
                                    

“Yeah…. Ahhhh--- kamay ko”

“Uh… I’m sorry”

Binitawan nga niya ang kamay ko. Tapos bumangon na siya at tumayo sa tapat ko. Hinawakan niya ang noo ko. Napaatras ako ng konti. Nagulat ako eh.

“You’re still hot.”

Hindi ako nakasagot agad.

Ako lang ba or talagang bumait siya?

“Hey… Are you alright.”

“Ah--- oo. Okay na ako.”

“Is there anything you need?”

“Wala. Ahhhh. Itatanong ko lang kung paano ako napunta dito.”

“Oh, that one….”

“Ano?”

“Pumunta ako sa semeteryo and I saw you there. I don’t know where you live so I brought you here.”

“ganoon ba”


God. This is so awkward. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Tapos nandiyan pa rin iyong titig niya. Sumasakitpa ang ulo ko.

“Ang damit ko?” ngayon ko lang napansin. Iba na pala ang suot ko.

“Pinabihisan kita sa mga maids. Basang-basa ka kasi.”

Kahit kalian talaga ang tanga ko. Siyempre nagpaulan ako kahapon kaya malamang basa ako. At malamang din bibihisan nila ako dahil baka mamatay ako pag di nila ginawa iyon.

“You should rest more”

“No. Hindi na. Kailangan ko na umuwi.” Malapit na kasing mag-alas-otso, nakita ko sa orasan sa table, malamang nag-aalala na sa akin sila papa.

James POV

“No. Hindi na. Kailangan ko na umuwi.”

Mukhang naiilang siya sa akin. And I’m at fault. Hindi ko kasi mapigilan ang titigan siya. When did she become this pretty?

The fact na kagigising lang niya at may lagnat pa. Kanina nga pagkagising ko ay medyo naalimpungatan ako. Akala ko anghel ang nasa tabi ko. And because angels don’t exist I thought nananaginip pa rin ako.

Isa pa, hindi ko pa rin mapigilan mag-alala. Tapos hindi ko pa alam kung anong problema niya. Gusto ko sana itanong pero alam ko naman na hindi pwede. We weren’t friends, remember. So I’m staring her, hoping na may makita ako.

When Suplado Boy Meets Palaban GirlWhere stories live. Discover now