NUMARA 12

87.BÖLÜM - Taş Zeynep ve Edeleli Kerem

Hepinize teşekkür ederim ^^ Bu bölümde biraz ileri sarıp 2 ay sonrasına gidiyoruz. Kafalar karışmasın :) Biraz geçiş bölümü gibi oldu sanki. Yeni bölüm ne zaman gelir bilemiyorum. İşlerime göre ayarlıyorum. O yüzden kesin bir şey söyleyemeyeceğim. Keyifli okumalar ^^

Bu bölümü Çiğdem'e ithaf ediyorum. Beğenmen dileğiyle Çiğdemcim ^^

‘Bir, iki, üç.. Son, iki, üç.. Bir, iki, üç..’

Dejavu!

Sol elimi arka tarafa doğru uzatıp, sağ elimle birleştirirken bir yandan da popomun üzerinde sabit durmaya çalışıyorum. Yan tarafımdaki minderinde koca göbeğiyle oturan Melis ise her zamanki gibi halinden gayet memnun. İki aydır yine başladık spor aktivitelerimize. Neymiş efendim, çok boşlamışmışız. Ben gayet memnundum halimden halbuki.

‘Eveet hanımlar. Şimdi de ayaklarımızı öne doğru uzatıp, ellerimizi dümdüz bir şekilde tutarak, ayak parmaklarımıza değdiriyoruz.’

Hay ben senin! Yıldım ya! Kaç yıldır şu televizyon programındaki karının istekleri bi bitmedi anasını satayım. Biz de onun Sebasitan’ları olarak her dediğini yapıyoruz, Melis sağ olsun.

“Melis kusacağım artık.” diyorum aşırı doz spor yüklenmesinden gebermiş bir halde. Altı aylık hamile olan ben miyim, o mu belli değil resmen. “Lütfen bitsin bu işkence.”

“Olmaz Zeynep, olmaz.” diyor kararlı bir ifadeyle kadının dediği pozisyonu yapmaya çalışırken kaşlarını havaya kaldırarak. “Sen iyice alıştın tembelliğe.”

“Melis hamile hamile bile bana dünyayı dar ediyorsun resmen. Göbeğin ağzına kadar şişti ama hala o koca çenen kapanmadı.”

Ben halbuki bi umut göbeği ağzını kapatır da konuşamaz diye bekliyordum. Yazık bana.

“Çok konuşma Zeynep. Hadi devam et, terin üstünde kurumasın.”

Allah’ım sen sabır ver. Hamile dediğin kendi halinde, sevimli bir şey olur. Ama Melis’in hamileliği hiç öyle değil maalesef. Etraftaki herkese kan kusturuyor resmen. Normal halinden beş beter oldu. Mübarek hamile değil, Terminatör’ün yandan yemişi.

Hamiletör!

‘Şimdi de bacaklarımızı iki yana açıp, ellerimizi parmak uçlarımıza değdiriyoruz.’

Değdirelim değdirmesine de ayak parmaklarım bana çok uzakta şu an. Hani derler ya ‘Çok yakınımdasın ama aslında uzağımdasın.’ diye? İşte benim durumum da şu anda böyle.

Allah’ım bu içli, romantik sözü ayak parmakları için hisseden tek insan da benimdir herhalde.

“Hadi Zeynep.”

“Bittim ben.” diyorum bir anda halsizce oturduğum minderin üstüne yatarak. “Öldüm. Beni kendimle baş başa bırak Melis.”

“Her sabah aynı şey..”

Sen her sabahın 7’sinde, Kerem işe gittikten beş dakika sonra evime spor yapacağız diye damlarsan tabi aynı şeyleri duyarsın. Bir sabah da ‘Zeynep sana işe gitmeden önce doping olsun diye poğaça getirdim.’ de! Sportif Feminist!