Hepinize güzel yorumlarınız ve voteler için sonsuz teşekkür ederim :) Veee Cihan is back! :))) Bu bölüm baya uzun oldu yalnız. İyi okumalar hepinize ;) Sizleri seviyorum ;)
Bu bölümü Tuğçe'ye ithaf ediyorum. Beğenmen dileğiyle Tuğçecim ;)
“Nasıl yaptın sen bunu?! Nasıl?!”
Babamla olan son telefon konuşmamızdan -babama inme indirdiğim o muhteşem(!) konuşma- sonra dayanamayıp ertesi gün soluğu Bursa’da alıyorum. Ama eve geldiğimden beri babamın içindeki Doktor Jigsaw’ın bakışları beni büyük bir vicdan azabına sürüklemek için uğraşıyor.
“Ben dedim ki benim kızım böyle şeyler yapmaz! Babasını üzecek, hayal kırıklığına uğratacak şeyler yapmaz!”
Sakin olun ve arkanıza yaslanın canlar. Yasa dışı bir örgüte falan bulaşmadım. Uyuşturucuyu bırak, sigara bile kullanmıyorum. Birini öldürmedim ve banka da hortumlamadım. Sadece evleniyorum!
Şu anda babamı dinleyen biri benim İstanbul’da okumak için evden kaçıp, daha sonra da diskolarda, barlarda fink attığımı ve içki komasına girdikten sonra polisler tarafından eve geri getirildiğimi ya da o tiplerinde meymenet olmayan hayırsız arkadaşlarım tarafından verilen hapı ağrı kesici sanarak içip kafayı bulduğumu düşünebilir! Taksim Meydanı’nda çırılçıplak soyunup televizyona çıkmak da olasılıklar arasında olabilir tabi. Ama benim yaptığım şey ise sadece ve sadece evlenmek istemek! ‘Biz arkadaşlarla uyuşturucu satıyoruz babacım.’ desem bu kadar tepki göstermezdi yemin ederim!
“Ah Zeynep ah! Nasıl yaptın sen bunu babana!”
Allah’ını seven biri söylesin! Ne yaptım lan ben?! Ne?!
“Ben seni böyle bilmezdim! Sen bana bunu nasıl yaptın?! Benim kızım bana bunu nasıl yaptı?! Hala aklım almıyor! Valla aklım almıyor!”
Sanırsın kumarda bütün malvarlığımızı kaybettim! Çoluğumun çocuğumun rızkını karı-kızla yedim! Alt tarafı evlenmeye karar verdim ya! Ay içim şişti valla! Şimdi çatlayacağım!
“Sanki bir rüyadayım!” diyor babam gözlerini kocaman açarak anneme doğru dönerken. “Rüya da değil, kabus! Resmen kabus!”
Haydaa!
“Benim kızım hayırlı evlattır dedim! Ama şimdi şu hale bak! Başımıza bunlar da mı gelecekti Demet?! Görüyorsun değil mi?!”
Aha! Babamın içine Yalçın Çakır’ın programında dizlerini döven teyze kaçmış! Yahu alt tarafı evleniyorum! Niye bu kadar abartıyorsun babacım?!
“Ama babacım..” diyorum babamın kesintisiz serzenişlerinde ufacık bir sessizlik bulup, kendimi savunmaya çalışarak. Ama ses tonum bile bunun imkansız olduğunu kanıtlar bir nitelikte cılız çıkıyor. “Sadece evleniyorum.”
“Bak hala evleniyorum diyor!”
Babam gözlerini daha da açıp beni biraz daha şaşırtarak anneme bakıyor. Ben ise tam karşısındaki tekli koltukta korkudan pısmış bir şekilde giderek daha da küçüldüğümü hissediyorum. Karşı kanepede oturan annem, teyzem ve Bora’dan ise çıt çıkmıyor.
“Ne desin kız?” diyor annem en sonunda araya girerek. “Evleniyor işte Cihan!”
“Demet sus! Kalbini kıracağım şimdi senin de!”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NUMARA 12
FanfictionBir kadın.. Bir adam.. Bir ev.. Peki bu üçü bir araya geldiğinde neler olacak dersiniz? Merak ediyorsanız Cihangir 'Numara 12'de buluşalım.
