The Seven Heirs and Me [ Completed ✔]

🔰32

Gaya nga nang sabi ni Van palagi nya akong binibigyan nang pag kain. Pinapagalitan nya ako kasi palagi naman daw ako kumakain bakit daw pumapayat pa din ako hindi nya alam na nag tatrabaho ako tuwing gabi sa café tambayan tig tatlo hanggang dalawang oras nalang ako nakaka tulog minsan dinadaan ko nalang sa concealer para hindi nya mahalata.

Duty ko ngayon at 9 pm na nang gabi hindi pa ako naghahapunan wala pa kasi ang papalit sa akin kumain pa kumakalam na nga sikmura ko eh.

Narinig ko na humuni ang pintuan sinyales nang may costumer inayos ko ang sarili ko para mag mukhang presentable.

"Good evening welcome to Café tamm.....Kiel?Lhor?Xander?Semper? Bakit kayo nandito?" Paanu nila nalaman? Hindi ko naman nabanggit yun kay Van ah si Tim lang may alam nito.

"Im sorry Ash nadulas kasi ako sa kanila kaya ayun di na nila ako tinigilan hanggang sa napa amin ako." Nag peace sign yung manager kung bakla.

"Ok lang po." Tumingin ako sa kanilang apat.

"May balak kapa bang magpakita sa amin?" Malungkot na sabi ni Lhor.

"Im sorry kung umalis ako nang walang paalam ayoko lang talaga mag kagulo kayong lahat baguhan lang ako ayoko kong mag away away kayo." Lumabas ako sa station ko at lumapit sa kanila.

"Na miss kita Ash." Niyakap ako nang mahigpit ni Xander.

"You made me worried babe." Si Semper naman ang yumakap sakin.

"Na miss kuna luto mo." Awww ang sweet talaga nilang lahat. And tumingin na ako sa lalaking mahal ko. Yes i admit na diba na mahal ko si Kiel.

"I really miss you Ash." Niyakap nya ako nang sobrang higpit.

"Group hug!!!" Sigaw ni Xander at ayun naipit na nga ako sa yakap nilang apat.

"I miss you too guys."  Hayyy ang sarap mag karoon nang ganitong mga kaibigan.

"Kamusta na kayong lahat?" Naghiwa hiwalay na kami sa pagkakayakap.

"Dapat kami nga ang magtanong sayo nyan eh. Ok kalang ba? Pumayat ka yata? Yung tinitirahan mo maayos ba?" Sunod sunod na tanong ni Lhor parang nanay ko eh.

"Aba syempre kita nyo naman malusog ako diba."  Pinakita ko pa muscle ko kahit wala naman talaga.

"Were serious Ash nag alala talaga kami sayo. Bumalik kana please." Nagmamakaawang sabi ni Semper.

"Ahmm guys kasi wala na akong planung bumalik sa mansyon eh masaya na ako sa buhay ko ngayon yung simple lang." Nakakalungkot  makita na malungkot silang lahat sila kaya ang pinaka masayahing taong nakilala ko.

"Ash we need you at hindi na namin pinapansin si Sky simula nung nawala ka sa mansyon di kaya nang loob namin na tanggapin na dahil sa kanya nawala ka." Hindi pwede to.

"Can you promise me one thing.?" Tumingin ako sa kanila ang pinaka sincere kung tingin.

"Anu yun? Anything for you Ash."  Tumikhim muna ako bago magsalita.

"Please don't hate Sky alam ko nagkamali sya pero bigyan nyo naman sya nang second chance i know he regret it already naguguluhan lang siguro sya sa sarili nya hindi ko man alam ang dahilan nya but please don't hate him." Natulala silang lahat sa sinabi ko alam ko magugulat sila pero kailangan nilang ayusin ang pagkakaibigan nila.

"Please Guy's do it for me." Ako naman ngayon ang nag makaawa. Ayoko masira pagsasama nila dahil lang sakin. I know masakit mawalan nang mga kaibigan ayoko madanas ni Sky yun dahil lang sa isang pagkakamali.

A/N: ang bait talaga nang baby Ash natin noh.... Don't forget to vote and comment.