The Rugby Guy Ft. Niall Horan Finished!

Hoofdstuk 74

Met de sleutel tussen mijn vingers probeer ik in het donker het sleutelgat te vinden. Als het na een aantal keren nog niet lukt, begin ik in mezelf te vloeken. Niall neemt de sleutel van mij over en kan in een beweging het slot open krijgen.

De verdere terugweg naar het studentenhuis was stil, onvoorspelbaar en een klein beetje eng, vooral omdat het zo onvoorspelbaar was. Nadat Niall duidelijk had gemaakt dat ik niet om hem moest huilen, was ik verder gelopen zonder nog maar een woord te zeggen.

We lopen de grote huiskamer binnen en een paar huisgenoten liggen te slapen op de bank. De bierflesjes hangen tegen hun lichaam aan en zacht gesnurk vult de kamer. Ik loop naar ze toe en pak de flesjes uit hun handen, voordat ze op de grond vallen.

Een van de jongens genaamd Jack wordt wakker en grijpt me vast bij mijn middel. Ik begin te lachen en probeer me uit zijn greep los te komen.

'Jack, je bent in slaap gevallen op de bank, misschien is het handig om je roes in bed uit te slapen?' Lach ik en zet de flesjes in de krat die in de keuken staat. Niall, die met z'n armen over elkaar gebogen staat, kijkt van een afstandje toe.

Ik kijk op de klok in de huiskamer en zie dat het inmiddels al vroeg in de ochtend is, wat me niet weerhoud om toch nog een biertje uit de koelkast te pakken. Door de spanning tussen mij en Niall, voelt het alsof de alcohol zijn werking al heeft gehad.

Ik duw het extra biertje wat ik voor Niall heb gepakt in zijn handen en loop zonder iets te zeggen naar boven. Alles wat vanavond en vannacht is gebeurt, heeft me toch wel aan het denken gezet. Van de ene kant wil ik dat hij zijn spullen pakt en vertrekt en van de andere kant wil ik dat hij bij me blijft en me stevig vastpakt.

'Gaan we elkaar gewoon negeren?' Vraagt Niall. Zijn stem klinkt geïrriteerd en ik neem een slok van mijn bier. 'Weet ik niet, ik weet niet wat ik van deze hele situatie moet denken.'

'Ik krijg eerder het idee dat je onze relatie niet meer wilt, het is tot nu toe alleen maar turbulent geweest, ik kan gewoon geen hoogte van je krijgen,' vertel ik erachteraan. Hij neemt ook een slok van zijn bier en kijkt me nonchalant aan.

'Ik heb je alleen vertelt dat je niet om mij moet huilen, dat ben ik niet waard,' grinnikt hij. Bij hem is de alcohol duidelijk nog niet uitgewerkt. 'Als je nu het onzekere mannetje uit gaat hangen, praat ik helemaal niet meer tegen je,' snauw ik naar hem.

*Niall Horan's point of view*

Haar snauwende stem, komt honderd keer harder binnen dan normaal. De laatste keer dat ik haar zo boos en verdrietig heb gezien was toen dat met Emily was gebeurt. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik op dit moment niet weet waar ik sta in het leven.

Natuurlijk heb ik mijn werk, mijn familie, Catherine en mijn hobby's, maar omdat heel de situatie verandert is, weet ik soms niet hoe ik mijzelf moet gedragen. Misschien is het dat ik haar erg mis en als ik haar zie dat ik het gevoel heb dat die tijd dat we elkaar zien, ik het gemis niet in kan halen...

Van de ene kant denk ik dat ik even een break nodig heb van alles, maar aan de andere kant ben ik bang om Catherine te verliezen. Haar aanwezigheid, liefde en humor maken het leven zoveel beter, dat ik bang ben om het te verliezen, om haar te verliezen.

'Ik ga helemaal niet het onzeker mannetje uithangen, ik wil je graag duidelijk maken hoe ik me voel. Dat doe ik helaas niet altijd met de juiste woorden,' vertel ik haar. 

De jurk die ze nieuw had aangetrokken, kan volgens mij wel de prullenbak in. Overal zie je de drank en vetvlekken zitten. Ze zit op haar bed en haar blik is niet te omschrijven... Ze ziet eruit alsof ze me elk moment aan kan vallen, wat ik van de ene kant wel kan begrijpen.

'Ik denk dat het beter is als we gewoon open boek met elkaar spelen... Wil je nog verder met mij of houd het hier op?' 

Mijn mond valt open door haar vraag en ik probeer woorden te zoeken om te antwoorden, maar het lukt me niet. Met grote ogen, geschokt, kijkt ze me aan. 

'Geen antwoord is ook een antwoord,' mompelt ze, als ze mijn weekendtas pakt en hem naar me toe gooit. De tas valt op de grond, terwijl ik met open mond naar haar sta te kijken. Dit is het breekpunt wat moest komen, voor ons beiden denk ik.

'Ik kan niet naar huis rijden, dan maak ik ongelukken,' zucht ik en wrijf door mijn ogen. Als ik nu auto zou gaan rijden dan maak ik ongelukken door de alcohol, waarbij mijn leven zeker niet gespaard zou blijven ben ik bang.

'Interesseert me niet wat je doet, zolang je maar niet bij me in bed komt liggen, want die plek gun ik jou niet meer!' Roept ze boos. Een harde steek, alsof ze met een mes tussen mijn ribben steken, dat gevoel voel ik nu.

'Dan ga ik maar op de logeerkamer slapen,' mompel ik. Tussendoor heb ik meegekregen dat er een logeerkamer op zolder is, waardoor ik nu geen andere keus heb.

Ik focus mijn blik nog even op Catherine, maar ze vindt mij op dit moment geen blik meer waardig. Buiten komt de zon al op en beginnen de vogels te fluiten, wat gemengde gevoelens met zich mee brengt.

Ik pak mijn weekendtas en vertrek uit haar kamer, zonder nog maar een woord uit te spreken. Een blokkade overvalt mijn gevoel en woorden. Het enige wat ik nog wil is liggen in een bed en proberen te slapen.

Ik loop naar de zolder en leg mijn weekendtas langs het eenpersoonsbed wat er staat. Boven het bed hangt een bordje genaamd 'het katerbed' wat erg toepasselijk is voor de situatie die zich nu afspeelt.

Ik trek een deel van mijn kleding uit en hang ze over de stoel die bij het bed staat. Met een pijnlijk, maar dronken gevoel ga ik in het veel te harde bed liggen en staar even door het raam naar de sterren.

'I just need some time to breathe.'

A/N

Hi everyone! I know right! Dit is een zekere plottwist, die velen van jullie niet hadden zien aankomen. Soms is er ook even een break nodig, maar vaak denken mannen daar anders over dan vrouwen, maar daar zullen we nog wel achter komen ;).

Ik hoop dat iedereen fijne Paasdagen heeft gehad en anders sowieso fijne vakantiedagen. 

Zoals ik in mijn vorige A/N had benoemd, ben ik ook met een ander boek begonnen. Dit boek gaat over het date leven van een vrouw, wat zeker een kijkje waard is. Vooral voor vrouwen is het misschien wel een herkenningspunt, en voor de jongeren onder ons, altijd humor en tips! Dus neem zeker een kijkje, dat zou ik geweldig vinden!

See you soon!