Promise me you won't forget to smile [sequel tough shit!]

15]

Cześć misiaki! Przepraszam Was że musieliście tak długo czekać. Nie mam pojęcia co się ze mną stało, ale postaram się poprawić. Potrzebuję po prostu odetchnąć. Miłego czytania, trzymajcie się cieplutko i powodzenia jutro w szkole/pracy! ❤

pm]

Chłopcy nie potrafili zmrużyć oka, spakowani już od piątku. Następnego dnia tata zabierał ich do siebie na ostatnie dwa tygodnie wakacji. Nie mogli już doczekać się, wiedząc, że spędzą razem super czas, bo u taty można więcej niż z mamą. Tata miał basen i piaskownicę i Louisa, który też chętnie pobawi się z nimi. Obiecał im kilka ciekawych przygód, ale niestety nie chciał zdradzić szczegółów, dzięki czemu podekscytowani bliźniacy bardzo łatwo podporządkowywali się mamie, która zagroziła im, że w przeciwnym wypadku, jeśli nie będą się słuchać, nie pojadą do taty. Harry i Agnes już dawno odkryli, że jedynym skutecznym działaniem wychowawczym jest "coś za coś", jednak starali się nie stosować tego zbyt często, by nie nauczyć synów, że zawsze dostaną za coś nagrodę. Głównie skupiali się na tym, aby oduczyć ich złych zachowań, pokazywać co jest dobre, a co złe. Ale cieszyli się bardzo, że jest ktoś taki jak Louis, kto potrafi na nich wpłynąć. Żadne z nich nie miało pojęcia jak chłopak tego dokonywał. Najważniejsze, że Olaf i Oliver słuchali się go, był dla nich autorytetem, więc to świetnie, że tak chętnie spędzał z nimi czas.

Można bez zawahania powiedzieć, że miał dryg do dzieci, bo nie tylko u chłopców, ale także u starszych dzieci zdobył sobie zaufanie. Nadya potrafiła dzwonić wieczorami do taty, by dał jej Louisa do telefonu, bo ona potrzebuje coś wiedzieć w kwestii aktorstwa, bo właśnie obejrzała fajny film. Ethan uwielbiał recenzje Louisa na temat jego zdjęć, za to Hailey uwielbiała po prostu spędzać czas z Louisem, rozmawiać, dzielić się spostrzeżeniami w różnych dziedzinach, pośmiać się. W dodatku od chłopaka dostawała takie wsparcie, jakiego od taty raczej nie mogła się spodziewać. To jemu opowiadała o Thiago, o tym jaki mają kontakt i zabroniła kategorycznie mówić o tym tacie, bo zwierzyła się Louisowi z takich szczegółów, że gdyby doszły do słuchu Harry'ego, to raczej mogłaby pożegnać się z kieszonkowym. Z jednej strony Louis czuł się źle z tym, że miał przed Harrym tajemnice, ale z drugiej to było dość ekscytujące. Poza tym wiedział, że jest ważny dla Hailey, dlatego nie zamierzał jej zawieść, bo ona także była dla niego ważna.

- Nie jestem za duży na misia, prawda? - sapnął Oliver ze smutną miną. Chwycił swojego brązowego pluszaka z biała czapeczką i wcisnął go do małego plecaczka, z którym się nie rozstawał, bo tam zawsze miał kilka przydatnych samochodzików czy pistolet na wodę.

- Oczywiście, że nie, kochanie - odpowiedział Louis troskliwie, po czym uklęknął przy chłopcu, zmartwiony jego zmianą humoru. - Kto ci tak powiedział? - dopytał, chcąc zrozumieć, skąd takie bzdury przyszły mu do głowy. Człowiek nigdy nie jest za duży na przytulankę, nieważne ile ma lat i jakiej jest płci. Pluszaki mają to do siebie, że roztapiają nasze serca i z jakiegoś powodu są nam potrzebne do snu. Louis jeszcze do niedawna trzymał na łóżku psa Pluto i dość dużego niedźwiadka, ale oddał je siostrom, gdy zdecydował się wyprowadzić.

- Ethan - odparł Oliver i spojrzał na Louisa dużymi oczkami, jakby zaraz miał się rozpłakać. Louis momentalnie chwycił siedmiolatka za dłonie i przyciągnął do siebie, a sam przeniósł się na klęczki, by mogli być na równi.

- Ethan gada głupoty - żachnął się Louis i pokręcił głową. Nie mógł uwierzyć, że chłopak powiedział coś takiego bratu. Oczywiście wiedział, że nie było to złośliwe, a jedynie z przekory, ale Ethan powinien mieć świadomość, że siedmiolatek weźmie to bardzo do siebie. - Prawda jest taka, że on też ma misia, tylko chowa go, bo się wstydzi - skłamał Louis dla dobra Olivera, który natychmiastowo podniósł głowę i uśmiechnął się szeroko, po chwili wręcz szyderczo i zaśmiał się perliście, wpadając Louisowi w ramiona.