Çınar Koleji

50: Balo

Medya: Mete -ya da bi' haltlar yiyince ben;;;

Medyadaki şarkıyla tesadüfen karşılaştık. Ve neden bilmiyorum ama bana bu bölüm de Kumsal'ın Emir'i beklemesini çağrıştırdı. Ayrıca bu şarkıyı tam bu bölümü yazarken keşfetmem çok iyi oldu zkxmxnlsöxjf işin değişik tarafı aklıma takıldı, tüm gün 'neredee neredee neredee' diye geziyorum🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️

Öhö öhö.. Selam bebegimlerim,
Öncelikle hepinize sabrınız için teşekkür ederim. Bu bölümü günlerce beklediğinizi biliyorum. Hatta hikayeyi unutmuşta olabilirsiniz. Kaç aydır yokum bilmiyorum, açıkcası 2 haftadan sonra saymayı bıraktım.. Yazmaya biraz ara vermek istedim. Kendime zaman ayırmak istedim de diyebilirim.. Bu süreçte boş durmadım tabii, hikayenin gidişatını da belirlemem gerekiyordu, çünkü bu yola tamamen sallamasyon başlamıştım. Birkaç bölüm sonra final yapacağım. Bu kısa final arasında yeni bir kurguya başlamayı düşünüyorum.
Uzun lafın kısası, artık buradayım. Geç oldu ama döndüm. (zahmet oldu iremcim) Neyse neyse, hepinizi çok seviyorum ve çok değer veriyorum.
Yine güzel boş yaptım. Hadi size iyi okumalaeğhr🍊

Dipnot: Hikayeyi, uzun süredir olmamama rağmen büyük sabır gösterip bekleyen tüm okuyucularıma ithaf ediyorum.

**Hatırlatma;;;;

Kumsal ve Emir'in okulda yaşadıkları tartışmanın ardından, Emir ve Baran bir barda uzun bir süre dertleşmiş ve Baran'ın gaz verici konuşmaları üzerine Emir, Kumsal'la konuşmak için evine gitme kararı almıştır. Amacı, ona aşktan korkmaması gerektiğini söylemektir, fakat gelen telefonla bunu gerçekleştirememiştir. Çünkü telefonda babası ve annesinin kavgasına şahit olmuş, aslında düşmanı bildiği kişinin öz kardeşi olduğunu öğrenmiştir.

KUMSAL'DAN

1 HAFTA SONRA,

Okula gitmediğim günlerin cezasını haftanın son günü çekiyordum. Son bir haftada yataktan kalkamayacak kadar hastalanmıştım.

Ah, sadece grip.

Okula geldiğimden beri sınıftakilerden not dileniyor, bir haftanın notlarını bir günde defterime geçirmeye çalışıyordum. Başta bunun kafamı dağıtacağını düşünsemde bir süre sonra kendimi testlerin üstüne onun ismini yazarken bulmuştum.

Onun, Emir Karahan'ın..

Benim gibi o da bir hafta boyunca okula gelmemişti. Hatta yurt dışına çıktığına dair söylentiler vardı. Okulda tartıştığımız günün gecesinde hiç beklemediğim bir anda beni arayarak, dışarı çıkmamı söylemişti. Dışarı çıkıp çıkmama konusunda kararsız kalsam da, o an duygularımla hareket etmem gerektiğini söylemişti bana, çok bilmiş iç sesim..

Peki sonuç neydi? Hüsran.

Dışarı çıktığımda onu hiçbir yerde görememiştim. Üstelik onu aradığımdaysa telefonu kapalıydı. Petek ve Baran'a, Emir'in nerede olduğunu sorsamda onlardan sadece 'bir süre kafasını dinlemesi gerekiyormuş' cevabını almıştım. Bu cevap bana yetmemişti, aksine daha da merak edip sinirlenmemi sağlamıştı.

Onun yokluğunda sakin bir kafayla düşünmüş ve sürekli duygularıma yenik düşmüştüm. Bunu henüz kendime bile itiraf edemesem de, onu özlemiştim. Neden bir anda ortadan kaybolduğunu bilmek istiyordum.

Karnımın gurultusuyla yemekhaneye, diğerlerinin yanına inme kararı aldım. Onlar orada midelerini doldururken benim burada test çözmem haksızlıktı. Büyük bir haksızlıktı. Elimdeki test kitaplarından kurtulup sınıftan çıktım ve koridordun sonundaki merdivenlere yöneldim.