"Yapay değil. Duygular yapay olamaz. Eğer onları hissediyorsan gerçektirler."
-
Beş yaşından beri en iyi arkadaş olan Kumsal ve Ege, her sene olduğu gibi bu sene de okullarında kavga çıkartarak başka bir okula gid...
"Kızım senin yüzündeki fondötenle geçmişimi silerim ben. Ne doğallığından bahsediyorsun?"
Başını tabi tabi dercesine salladı. 'Tut kafasını vur masaya'aktivitesini Buse'nin üzerinde denemek istiyorum. Ağzını açıp bir şey söyleyecekken Gül hocanın adımı söylemesiyle sustu. Başımı Gül hocaya çevirdiğimde ayağa kalkmamı işaret etti. Meraklısınız üzerime gelmeye değil mi?
"Evladım, seni arkaya koysam dersi dinlemeyip uyuyorsun. Öne koysam birileriyle tartışıyorsun. Ne istiyorsun sen benden?"
Tamam, belki söylediği şeyler azıcık doğru olabilir. Ama beni uykumdan edip sırf dersi dinlemem için en öne oturtmayacaktınız Gül hocam. Hele ki şu muşmula suratlıyla hiç otutturmaycaktınız!
Sınıfta ölüm sessizliği hakimken "Huzur." diye yanıtladım, "Birazcık huzur istiyorum."
Birden kahkaha sesleri yükselmeye başladı. Ulan daha bir dakika önce sanki insan öldürmüşüm gibi bakıyordunuz bana, şimdi söylesenize bu ne rahatlık? Bir de canım arkadaşım, kıvırcığım dediğim kişiye bak. Kızın kahkaha atmaktan çenesi kopacak. Bu arada, Doğa ve Doruk'un biz de kalma süresi bir hafta daha arttı. Bu yüzden Doğa'da derslerden geri kalmamak için bizim okulumuza gelme fikrini ortaya attı. Doruk her ne kadar bu durumdan şikayetçi olsa bile.
Ama benim, bu fikire inandığım pek söylenemez. Tamam, Doğa çalışkan, derslerinde başarılı bir kız ama Baran için gelme ihtimali ben de biraz daha ağır basıyor. Yahu, aralarında bir şeylerin olduğu Instagram yorumlarından belli zaten. Herkesi kandırabilirler ama beni asla!
Gözlerimi kısmamla ağzına fermuar çekip arkasına yaslandı Doğa. Ona 'ha şöyle, adam ol' bakışlarımı atıp tekrar Gül hocaya döndüm.
Hocanın sorduğu soruyla tek kaşımı havaya kaldırdım. O sırada Emir'in yanında oturan Baran "Hadi bakalım. Her şeye bir cevabın var bunu da cevapla." Diyerek kollarını birbirine bağlamıştı.
Ona gözlerimi devirmekle yetindim. Şimdi sustuğuma bakmayın, tenefüste omurgalarını kıracağım ben onun.
"Nefret.. iğrenmektir. Yüzünü bir daha görmek istememektir."
Gül hoca verdiğim cevapla başını yukarı aşağı sallarken beyinsiz Mete elini kaldırarak, "Peki benden neden nefret ediyorsun Kumsal?" Diye sordu.
Bu soruyla Ege yerinde kıpırdandı. Emir kaşlarını çattı. Petekse alt dudağını dişledi. Doruk, Doğa ve Baransa olayı tüm sınıf gibi anlamsız gözlerle izlediler. Peki ben ne yaptım?
"Meteciğim senden nefret etmem için nefes alman yetiyor zaten. Hayır ne bu çaba anlamıyorum ki?"
Kaşlarını çattı Mete.
"Tüh, ben bayılıyordum sana. Benden nefret etmen beni çok üzdü. Şu an kendimi penceren aşağı atmayı düşünüyorum hatta. Senin gibi mükemmel bir arkadaşı kaybetmek isteyeceğim en son şeye bile girmez doğrusu." Önce Buse, sonra Gül hoca, şimdiyse Mete. Hepsi sinirimi bozmaya proglanmış gibiler.
Ege'nin elini yumruk yapıp sıkmasıyla sinirlenmeye başladığını ve Mete'nin bu tür saçma şeyler gevelemesi hemen son bulmazsa, onu bu sıraya gömebileceğini anlamıştım. Ki, bunu Mete'nin de farkettiğini biliyordum. Maksat ortam kızışsın istiyordu. Bunu başarmıştı da.
Kaşlarımı çatıp Mete'ye baktım. "E sen de haklısın tabii. Mükemmellik benim dnalarıma kodlanmış!"
Sırıtıp başını salladığında tenefüs zili duyuldu. Geç bile kalmıştı!
Hoca sınıftan çıkar çıkmaz Emir ve Ege'nin aynanda ayağa kalkıp Mete'ye yaklaşmaları bir oldu. Oysa bu sabah yataktan kalkmadan önce kendime bugünün iyi geçeceğine dair söz vermiştim.
.
.
¤ Bölüm Sonu ¤
Bu bölümü aslında yarın atacaktım. Ama dedim ki, neden bu bölümü bugün atıp yarın da bir bölüm atmayasın ki? Ehe, neyse iyi geceler deyip gidiyorum o zamaan 😚❤
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
