η μαγεια των αστεριων

Είναι αγόρι

~Πισω στην αφήγηση απο την πλευρα του Θοδωρή~

-Επειδή και να χτυπησω δεν θα μας ανοίξει θα σπασω την πόρτα, θα μπω μέσα και θα τον συλλαβω. Λέει ο αστυνομικός με τον οποίο στεκομασταν εξω απο το σπίτι της γιαγιάς της Όλγας.
-Κάντε γρήγορα έχω αρχίσει να ανησυχω. Λέει ταραγμένη η Λένα.
Ο αστυνομικός σπάει την πόρτα και βλέπω τον Δημήτρη να σημαδεύει την κοιλια της Όλγας με ενα μαχαίρι. Το βλέμμα του πέφτει πανω στον αστυνομικο και το πρόσωπό του παιρνει μια έκφραση τρόμου.
-Κύρια Βαρκοπουλε συλλαμβανεστε για διπλή ανθρωποκτονία και για αποπειρα δολοφονίας.
-Μα μα τττι λες ρρρε εεεγω δεν εκανα τίποτα.
-Αυτά θα τα πείτε στο δικαστήριο. Του βάζει χειροπέδες και τον απομακρύνει απο το σπίτι.

Επιτέλους. Αυτος ο άνθρωπος θα σαπισει  στη φυλακη όπως του αξίζει και εμεις δεν θα τον ξαναδουμε ποτέ. Και το κυριότερο είναι οτι δεν θα μας ξανά ενοχλήσει.

Μόλις η Όλγα αντιλαμβάνεται την παρουσια μας τρέχει προς το μέρος μου και πέφτει στην αγκαλιά μου συντεντριμενη.
-Νόμιζα οτι θα με σκότωνε αν δεν ερχοσασταν εσείς θα με σκότωνε. Έλεγε και ξαναελεγε.
-Σσσσς. Αφού ολα πήγαν καλά δεν χρειαζεται να ανησυχεις τώρα. Ο Δημήτρης θα μπει φυλακή και εμεις θα ζήσουμε τη ζωή μας.

Αφού φύγει απο την αγκαλιά μου πηγαινει και αγκαλιάζει και τη Λένα.

-Πως με βρηκατε;πως καταλάβατε οτι με έχει εδώ;πως μαθατε το σπίτι της γιαγιάς μου;
-Περιμενε Όλγα μια μια η ερωτήσεις. Ακου:

Είχαμε πάει με τη Λένα στο σπίτι που έμενες με το Δημήτρη και τη Σοφία. Παραβιασαμε την πόρτα και μπήκαμε μέσα. Εκεί βρήκαμε τη Σοφία νεκρή, ειχε αυτοκτονήσει. Εγώ ανέβηκα πάνω και εκεί βρήκα αυτους που είχαν κακοποιησει τη Λένα μαζί με το Δημήτρη τότε, ξαπλωμένους στο πάτωμα με μια λίμνη αίματος στο κεφάλι τους. Τοτε ο ενας απο αυτους μου είπε.

~FLASHBACK ~

-Ελα έχω να σου πω κάτι που σε αφορά. (Ακούω την εντολή του και τον πλησιαζω). Η κοπελα σου είναι στο σπίτι που έμενε η γιαγιά της. Αυτό το σπίτι είναι απέναντι απο την Αγία Ειρήνη, την εκκλησία, άκουσα το Δημήτρη να το λέει στη Σοφία οτι θα την παν εκεί. Πήγαινε ώρες την. Εμας ο Δημήτρης μας χτύπησε στο κεφάλι με ξύλο. Ειπε οτι δεν μας χρειαζεται πια και οτι πρέπει να πεθάνουμε.

Μόλις μου το ειπε αυτό έκλεισε και εκείνος τα ματια του και δεν τα ξανάνοιξε ποτέ.

~End of flashback~

-Και μετα τι έγινε;
-Μετα καλεσαμε την αστυνομία. Ήρθε απο το σπίτι, είδε τα πτώματα και μετα τους ειπαμε που ειναι ο Δημήτρης και τον βρήκαν.
-Λοιπον, μιας και τελείωσαν ολα αυτά τι θα λεγατε να πηγαίναμε όλοι μαζί στο νοσοκομείο που νοσηλεύεται ο Johnny για να τον δουμε. Πρότεινε  η Λένα και συμφωνησαμε.

Εγω πηγα προς το μέρος της Λένας για να τη βοηθησω με το καροτσάκι της. Όμως καθώς σηκωνόταν η Όλγα διπλώνεται στα δυο και κρατά την κοιλιά της.
-Τι έγινε ;Τη ρωταω αγχομενος. Εκείνη κοιτάει το πάτωμα. Ατιγραφω την κινηση της και βλέπω πως στο πάτωμα υπάρχουν νερά.
-Ήρθε η ωρα μου. Γενναω.

Η Λένα ειδοποιεί ενα ασθενοφόρο και μας πηγαινει ολους μαζί στο νοσοκομείο στο οποίο νοσηλεύεται και ο Johnny. Η Λένα παει στο δωμάτιό που τον έχουν για να τον δει. Εγώ πηγαίνω μαζί με την Όλγα στο χειρουργείο στο οποίο θα γινόταν η γέννα.

-Δεσποινίς Μπαξεβανιδου, θέλω να σπρώχνετε σιγά σιγά για να μπορεσει να βγει το μωρό.
-Ποναωω. (Φωναζει με όλη της τη δυναμη). Εσύ φταις ρε ηλιθιε που με γκαστρωσες. Λέει αναφερόμενη σε εμένα.
-Ελα βρε αγάπη μου δεν είπαμε να είσαι ήρεμη. Καταλαβαίνω πως δεν έπρεπε να το πω αυτο όταν ενα χαστούκι προσγειώνεται στο προσωπο μου.
-Σκασε ρε σκασε. Αλλα βέβαια τι να περιμένω απο εσένα Εσυ είσαι άντρας οι άνδρες δεν τραβαν τίποτα ολα εμείς οι γυναίκες τα τραβάμε.
-Ε τώρα είσαι άδικη.
-Ποναωω(φωνάζει με περισσότερη δύναμη). Άδικη εγώ Εσυ μπορείς να γκαστρωσες οποία θες και να μην νιώθεις τίποτα εγώ όμως.... Αααα
-Ήρε μηστε Δεσποινίς. Σε λίγο τελιωνουμε.
-Μετα θα σας βασανησω εγώ να δείτε τι ωρα που θα είναι.
-Ελα υπομονή μετα να δεις πως θα σου περάσει ο πόνος.
-Εσύ μη μιλάς με εκνευρίζεις. (Μου λέει και με κοιτά δολοφονικά). Αααα.

Μέσα στις φωνές τις ακούγεται ενα κλαμα μωρού.
-Είσαι αγόρι συγχαρητήρια να σας ζήσει. Λέει η νοσοκόμα.
Εκείνη με κοιτάει και με φιλάει πεταχτά στο στόμα.

{......}

-Συγνώμη για ολα όσα σου είπα κατα τη διαρκεια της γέννας.
-Αα δεν πειράζει βρε της στιγμής ηταν όλα.
-Σορι και για το χαστούκι.
-Δεν πειράζει. Θυμάσαι ποτε ηταν η πρωτη φορά που με χαστουκισες;
-Ξεχνιέται....

~Flashback~
-Και δεν φτανει αυτό μου χαλασες και τον καλό μου σουγιά.
-Ενταξει πως κανεις ετσι κοριτσι μου για ενα σουγιά ουτε τη μανα σου να σου σκοτωναμε
Η αντιδραση της με το που το ειπα αυτο με έκανε να τρέμω απο φοβο μου. Πηρε το γυάλινο μπουκάλι της κοκα κόλας και το εσπασε, τράβηξε απότομα τη μπορντό μάλλινη μπλούζα της. Θα ορκιζόμουν οτι ειδα τα αγγεία των ματιών της να πετάγονται εξω. Η ιδια ειχε γινει κατακόκκινη. Με πλισιασε απειλητικά και πριν καλα καλα το καταλαβω το χερι της επεσε με δυναμη στο μάγουλό μου.
~end of flashback~

-Και σε είπα και ηλίθιο μετά.
-Ε ναι αλλα και εγώ εφταιγα δεν ήξερα οτι η μαμά σου έχει πεθανει.
-Ε πάνε αυτά περασμένα ξεχασμένα. Ποτε θα φέρουν το μωρο μας θέλω να δω.
-Τώρα θα το φέρουν.
-Ωραία.

~Ευχαριστω για την ανάγνωση kisses 😘 ~