η μαγεια των αστεριων

Σιχαμενη

Ο Johnny
-Έλα
-Έλα ρε Τεο πώς είσαι;
-Καλύτερα ρε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον.
-Παντός τυχερε έχασες το βαρετοτερο μάθημα της χρονιάς, αλλά σε ένα σημείο είχε λίγο suspense
-Γιατί τι έγινε;
-Ο μαθηματικός έδωσε τα διαγώνισμα τα
-Και είπε πόσο πήρα εγώ;
-Εσύ είκοσι πήρες ρε φυτό.... Η Όλγα όμως δεν τα πήγε καλά και άρχισε....
-Τι;
-Άρχισε να τις φωνάζει να τη λέει άχρηστη και τέτοια. Εκείνη θύμωσε και και τον είπε μαλακά. Μετά της έδωσε χαστούκι.
-Πλάκα κάνεις!;
-Όχι. Φυσικά μετά σηκώθηκε και έφυγε.
-Φιλεε
-Εσύ αύριο θα έρθεις σχολείο
-Όχι ούτε αύριο
-Α οπότε τα μαθήματα μπορώ να σου τα πω και αύριο
-Ναι αντέ μπαί
-Μπαί φίλε και περαστικά
-Ευχχα

Κλησαμε το τηλέφωνο. Η αλήθεια είναι ότι τον καθηγητή αυτόν όλοι τον φοβούνται. Εκείνη όμως εκείνη ρε φίλε του απάντησε. Και ας έφαγε χαστούκι αρκεί αρκεί που το έκανε. Μα και αυτός τι της μίλησε έτσι της καημενης. Είναι υπέροχη τελικά. Ο Βασίλης με έκανε να παραδεχτώ τον έρωτα μου για εκείνη. Όμως δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό η κακό. Παντός μου φαίνεται περίεργο συναισθήμα. Ξαφνικά ακούω τακούνια και την πόρτα του δωματίου μου να ανοίγει. Γυρνάω και βλέπω τη μητέρα μου.
-Πώς είσαι αγόρι μου
-Μία χαρά είμαι μαμα
-Ναι σου ετοιμάσω ένα χαμομιλι
-Αμε
Καθησε στο κρεβάτι μου και έβγαλε τα κάστανα μακρυά μαλλιά της από το ρούχο της.
-Εσύ πως και γυρίσες νωρίτερα;
-Έλειπαν κάποιοι συνάδελφοι γι'αυτο
Εδώ να πω ότι η μάνα μου είναι καθηγήτρια μαθηματικων στη δεύτεροβαθμια εκπαίδευση.
Αφού μου έφτιαξε το χαμομιλι και μου το έφερε κάθισα στο κρεβάτι μου για να το πιω

~Αφήγηση από την πλευρά της Όλγας ~

-Για καφέ;
-Ναι έλα ρε ολγακι σε παρακαλώ πες ναι δεν είναι κανένας σπίτι και βαριέμαι μόνη μου. Έλα τώρα που θα σχολάσουμε πλιζζζζ. (λέει η Λένα παίρνοντας ένα puppy face)
-Αντέ καλά
-Αχ σαγαπω. Μου λέει
Τι να της έλεγα δηλαδή ότι δεν με αφήνουν να πηγαίνω για καφέ και να βγαίνω έξω. Ε ντρέπομαι

Πήγαμε λοιπόν σε μια καφετέρια. Παραγγειλαμε και περιμέναμε να έρθουν οι καφέδες μας. Στο μεταξύ το κινητό της Λένας χτυπούσε συνεχώς αλλά εκείνη το έκλεινε.
-Ο πρώην σου είναι;
-Ναι. Δεν θέλω να του ξαναμιλησω ποτέ με πληγωσε και θα το πληρώσει.
-Καλά κάνεις ρε Λενα πρέπει να ήμαστε και λίγο σκληρές.
-Ε μα μου έκανε ότι έκανε και τώρα κάνει σαν να μην έγινε τίποτα ε όχι δεν το δέχομαι.
-Καλά κάνεις
Για λίγα λεπτά επικρατεί σιωπή. Κάποια στιγμή η φωνή της Λένας τη σπάει
-Εσένα Όλγα μου δεν σου αρέσει κανένα αγοράκι.
-Μπα δεν είμαι εγώ για τέτοια
-Κανένας από την τάξη σου;
-Μπα
-Να σου πω και εγώ από το τμήμα σου δε... Κανένας βασικά ένας πιστεύω ότι σου ταιριάζει πολύ
-Ποιος;
-Αυτός ο ψηλός ο πολύ αδύνατο ο... Θοδωρής.
Με το που ανέφερε το όνομά του μια γουλιά καφέ μου στάθηκε στο λαιμό. Τι μου το θύμισε το ανωριμο τώρα
-Ρε Λενα πας καλά εγώ με το ανωριμο
-Ανωριμο με όπως όλα τα αγόρια αλλά ωραίο ανωριμο ε
-Ε ναι λίγο τι λίγο βασικά κούκλος. Αχ άσε με ρε Λένα τώρα με το σκάτο.
Η Λένα γελούσε
-Τι γελάς ρε
-Άστα αυτά τα έχουμε ζήσει πριν από εσένα μικρή.
Δεν το συνέχισα. Δεν μου αρέσει να κάνω ανοσιες συζητήσεις και πολύ περισσότερο γι'αυτον.

Μια ώρα μετά γυρίσαμε στα σπίτια μας. Με το που εβαλα το κλειδί και ξεκλείδωσα την πόρτα είδα τη Σοφία να στέκεται στο σαλόνι. Ήξερα τι ακριβώς θα παιχτεί οπότε δεν φοβόμουν
-Που ήσουν τόση ώρα εσύ μικρή. Μου λέει κουνοντας το δάχτυλο της, με εκνευρίζει όταν το κάνει αυτό.
-Όπου γουστάρω ήμουν λογαριασμό θα σου δώσω ρε.
-Άκου να σου πω εμένα θα μου μιλάς καλύτερα
-Όπως μου μιλάς θα σου μιλάω
Έκανα να πάω στο δωμάτιο μου. Εκείνη την ώρα παίρνει το χέρι μου και το τραβάει με δύναμη.
-Παράτα με ηλιθια και πλέον δε σε παίρνει να με αγγίζεις.Σιχαμενη (απιμακρινουμε με αϊδια το χέρι μου από το δικό της)
Πέρασε το χέρι της πάνω από τα μαύρα κοντά μαλλιά της και ειπε:
-Πώς τολμας να μιλάς έτσι στη
-Σκασε(τη διεκοψα) έχω σιχαθει να ακούω την ίδια συγκινητική ιστορία ξανά και ξανά. Είσαι απαίσια και εσύ και ο άλλος.
Αποσηρθηκα στο δωμάτιό μου. Έβαλα τα ακουστικά μου και τη μουσική στο τέρμα. Δεν ήθελα να ακούω τις σκέψεις μου πλέον. Και εκείνη και ο άλλος μου έχουν καταστρέψει τη ζωή. Τους μισώ. Δάκρυα θυμού κυλουν στο γεμάτο ένταση πρόσωπο μου. Έτσι γίνεται όταν θυμωνω. Όμως πλέον δεν θυμίσω όπως παλιά. Πλέον υπάρχει μια ελπίδα. Σε λίγο καιρό γίνομαι δεκαεπτα και μετά δεκαοχτω. Όταν θα γίνει αυτό θα φύγω αφήνοντας πίσω τα δύο τέρατα. Ο γλυκός ύπνος με πείρε σκεπτόμενη τη ζωή που θα κάνω μετά τα δεκαοχτω. Τη ζωή εκείνη που ονειρεύομαι τόσα χρόνια, μακριά από όλους και από όλα.
~Ευχαριστώ για την ανάγνωση kisses 😘~