η μαγεια των αστεριων

Απλησίαστη

Σκουπίζει τα ματια της με το χαρτομαντιλο που κρατουσε. Τα ματια της ειναι πιο κοκκινα σε σχεση με τοτε που την πρωτοειδα.
-Και αυτος που σε κινηγουσε ηταν ο πατριός σου. Εννοω αυτος που σε υιοθέτησε. (Τη ρωτάω)
-Ναι και δεν ειναι πατριός μου. Δεν εχει καν την τιμη να λέγεται έτσι. Ενα τέρας ειναι που εγω μισώ.
Είπε και χτύπησε το μαξιλάρι του καναπέ.
-Γι'αυτο και εσύ πηγες να αυτοκτονήσεις.
-Ναι δεν ηθελα να ζω ήθελαν να βαλω ενα τελος στη ζωη μου δεν αξιζε να ζω. Να ζω γιατι για να με χτυπάει. Δεν ξερω αν ειδες κατι γρατζουνιές στα ποδια μου τοτε. Ηταν χαρακες. Επισης το σπιτι στο οποιο με ειδες ηταν το σπιτι στο οποιο εμενα με τους γονεις μου πριν πεθάνουν.
-Τι; μα γιαγια μου λεει οτι αυτο εισαι στοιχειωμένο γιατί....
-Μια μερα πείρε φωτιά μονο του (με διακόπτει)
-Πως το ξερεις;
-Εγω την εβαλα τη φωτια τοτε. Ηθελα να καψω οτι μου θύμιζε τους γονεις μου. Θελω να τους θυμαμαι μονο ποτέ θελω εγώ. Μολις εβαλα τη φωτια εφυγα και απο τους υπαρχει αυτος ο μύθος γιατι μύθος είναι. (Πηρε μια βαθια ανάσα). Όμως για να θυμαμαι τη μητερα μου έβαψα τα μαλλιά μου ξανθά. Τετοια ειχε και εκείνη. Με αυτον τον τροπο αισθάνομαι οτι ειναι μαζι μου αν και δεν ειναι εδώ. Τωρα με συγχωρείς θελω να κοιμηθώ.
-Οκ οτι χρειαστείς ξερεις που θα με βρείς.

Πραγματικα μετα απο αυτη τη συζήτηση μου λύθηκαν πολλες απορίες μου σχετικα με εκείνη. Τωρα καταλαβαινω γιατι ειναι απόμακρη και ψυχρή. Τωρα καταλαβαινω απο που προήλθαν τα μωβ στίγματα στα χερια της τότε. Την καημένη της λείπουν πολυ οι γονεις της φαινεται στα ματια της. Εχει περάσει πολλα. Ομως δεν μετανιώνω για τοτε που την έσωσα. Δεν της αξιζει ο θάνατος. Ειναι μικρη ακόμα εχει πραγματα να ζήσει. Με τη σκεψη της λοιπον, και με λυμένες απορίες πανω απ'ολα ,με πείρε ο ύπνος.

Το επομενο πρωί ξυπνησα και ειδα πανω στο τραπεζι ενα πιάτο κρέπες. Κοίταξε προς την κουζινα και ειδα την Όλγα. Ηταν εκει και μαγείρευε.
-Καλημέρα (Της λέω)
-Μέρα. Μου απαντάει
-Εισαι καλυτερα σήμερα.
-Ναι ευχαριστω για το ενδιαφέρον κάθησε εκανα κρέπες απ'ότι βλέπεις.
Παινω το πιρούνι και δοκιμάζω ωραιες τις κάνει πρεπει να το εχει με τη μαγειρική.
-Πολυ ωραιες της εκανες.
-Ευχαριστώ πολύ
-Εσύ δεν θα φάς
-Α μπα εφαγα πριν.
Ειπε και κετευθυνθηκε προς το δωματιο μου εκει που ειχε κοιμηθει χτες δηλαδή. Βγαινει φορώντας τη μαυρη φούστα και μπλουζα της.
-Φεύγεις; τη ρωτάω.
-Ναι καιρος να γυρησω δεν θα ειναι ο αλλος σπιτι οπότε δεν κινδυνεύω ......
-Οπως νομίζεις.
-Θοδωρή;
-Έλα!
-Ευχαριστώ για όλα.
Λεει και κανει ενα τα χείλη της με το μάγουλό μου.
-Μπαι
-Μπάι (της λεω και εγω)

Κοθταξα τον εαυτο μου στον καθρέπτη του σπιτιού. Κοκινησα. Ευχομαι να μην το κατάλαβε εκείνη. Τωρα το φιλι στο μάγουλο κατα ποσο φιλικό είναι. Μηπως εχει ιδια αισθήματα για εμένα. Αλλα και να εχει δεν νομιζω να θελει να τα δείξει. Ολα αυτα που εχει ζήσει την εχουν κανει απλησίαστη. Μπορω αραγε να τη βοηθησω. Να της μαθω πως ειναι να εχεις καποιον να νοιάζεται για εσενα και να σε προσέχει. Να την κανω να ξεχασει τις ανασφάλειές της και τους φόβους της. Να κανει επιτελους κατι καλο στην εαυτο της. Ολα αυτα ομως ειναι ακατορθοτα να γινουν και μαλιστα να κάνω εγω κατι τέτοιο. Βασικα πως δεν ξέρω να χεριζομαι τετοιες καταστάσεις. Τι θα γινει άραγε......

~Ευχαριστώ για την αναγωση και καλη πρωταπριλιά. Χρονια πολλα στους ψεύτες.... Και καλες φάρσες σε όλους. Kisses ~