Άσε με ήσυχη

45 4 2
                                    

Η αφηγηση απο την πλευρα της Ολγας συνεχιζεται...

-Αντε γλυκια μου ανοιξε τα ματακια σου..Μου λεει ο Δημητρης με την εκνευριστικη φωνη του.

Αφου ανοιξω τα ματια μου τον βλεπω πανω απο το κεφαλι μου να με κοιταει με ενα χαμογελο.Αυτο το απαισιο σατανικο χαμογελο του που καποτε φοβομουν.Δεν μπορουσα να δω που βρισκομουν.

-Τι μου εκανες και που με εφερες;

-Ηρεμησε γατακι.Το μερος στο οποιο σε εφερα σου ειναι πολυ γνωριμο.Για κοιτα....Λεει και απομακρινεται απο κοντα μου.

Ο χωρος ειναι οντος γνωριμος για εμενα.Καθως τον κοιταζα διαπιστωσα οτι ειναι το σπιτι της γιαγιας μου.Οχτω χρονια ειχα να ερθω εδω δεν εχει αλλαξει σχεδον καθολου.Αναμνησεις απο την περιοδο που ζουσαν οι γονεις μου αρχιζουν να μου τρυπουν το κεφαλι και δακρια αρχιζουν να κυλουν ορμητικα απο τα ματια μου.

-Γιατι με εφερες εδω και που ηξερες οτι εδω μενει η γιαγια μου.

-Εμενε η γιαγια σου θες να πεις.Η γιαγια σου δεν ζει εχει πεθανει.Πριν σε υιοθετησουμε ξεραμε τα παντα για εσενα.Που εμενες εσυ με τους γονεις σου,που εμενε η γιαγια σου,τα παντα.Σε εφερα λοιπον εδω σημερα γιατι θα εχει περισσοτερη πλακα.

-Ασε με ησυχη ειμαι εγκυος αν δεν το ξερεις!

-Νομιζεις δεν το ξερω.Αλλα θα πονεσεις οπως πονεσε και η Σοφια τοτε.Οταν η κορη της παιθανε και εσυ εζησες.

-Τι εννοεις;

-Εννοω οτι θα γεννησεις εδω σε αυτο το σπιτι και εμεις θα σκοτωσουμε το μωρο σου μπροστα στα ματια σου.

Εκεινη την ωρα νιωθω το αιμα μου να βραζει.Εμενα ας με κανει οτι θελει το μωρο μου ομως δεν θα το αγγιξει.

-ΕΙΣΤΕ ΑΡΡΩΣΤΟΙ,ΠΑΡΑΝΟΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΡΕΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ!!!

-Α μπα τι μας λες κουκλα.Λεει η Σοφια.

-ΑΑΑ εισαι και εσυ εδω δεν σε ειδα.Της λεω

-Ναι γλυκια μου εδω ειμαι.Ηρθε η ωρα να πονεσεις οπως πονεσα και εγω.

-Ναι Σοφια κανεις οτι κανεις και το μονο πραγμα που θες ειναι να με εκδημηθεις.Ομως να ξερεις οτι η κορη σου που σε βλεπει απο ψηλα δεν θα ειναι καθολου περιφανη για εσενα.

τοτε την ειδα να χαμηλωνει το κεφαλι και τα ματια της να βουρκωνουν.Περιεργο,τοσα χρονια που ζουσα μαζι της ποτε της δεν εκλαψε. Αφου νομιζα οτι δεν κλαιει και ποτε.Ο Δημητρης παει να της πιασει το χερι αλλα εκεινη απομακρινεται και φευγει τρεχοντας απο το σπιτι.

η μαγεια των αστεριωνWhere stories live. Discover now