η μαγεια των αστεριων

Προτογνωρα συναισθηματα μερος β

Εχουν περάσει δυο εβδομάδες. Αυτες κύλησαν συνηθισμένα. Ολα πηγαιναν όπως παλιά. Δηλαδή σχεδον όλα....... Με εξαίρεση το γεγονος ότι τη σκεφτόμουν. Ποια άλλη τη μάγισσα της καρδιάς μου οπως την αποκαλώ. Βλέπεις τι παρατσούκλια βγάζει ο ανθρωπος οταν έχει έμπνευση.
-Τεο τεο
-Τι θες ρε Κώστα με τρόμαξες
-Ε καλα σόρι έλα παμε πίσω από το σχολείο
-Γιατί να παμε εκει
-Η Όλγα με τη Μαρία πλακώνονται
Φυσικα με το που ακουσα το όνομά της μου σηκώθηκε η τρίχα
-Ελα παμε

Πήγαμε λοιπον και ολοι τις ειχαν περικυκλώσει και φώναζαν 'ξύλο'
-Τι εγινε γιατι μαλώνουν αυτες;
-Ε δεν την ξερεις την Όλγα θυμώνει με το παραμικρό (μου λεει ο Νίκος)
Τραβούσαν τα μαλλια τους με δύναμη. Ειναι και αυτη η Μαρία ωρες ώρες..... Κατι ομως επρεπε να κανω κατι για να τη βοηθήσω. Εβγαλα λοιπον χαρτια απο το τετράδιο μου και τα πέταξα πανω στη Μαρία. Εκεινη γυρησε προς τα εμας.
-Ποιος το πέταξε αυτό;
-Κανεις. Της λεει η Όλγα και την πετάει κατω με δυναμη. Αρχιζει να την κλωτσάει στα πλευρά και επειτα πατάει πανω της και της ψυθιριζει στο αφτί <καλα να παθεις ηλιθια>και εκεινη ην ωρα χτύπησε το κουδούνι για μεσα και μπήκαμε στην ταξη μας. Κατα τη διαρκεια του μαθήματος όμως ο διευθυντής μπηκε στη ταξη μας:
-Όλγα παιδι μου περνα λιγο στο γραφείο που σε θέλω.....
Αμεσως εφυγε για το γραφείο
-Κυρια να παω τουαλέτα. Λεω στην Αγγλικού.
-Να πας.
Εφυγα απο την ταξη και ακολούθησα την Όλγα στο γραφείο. Εκεινη μπηκε μεσα και εγω κοιτούσα απο το το παρθυρο που υπάρχει. Και να δω μπορούσα και να ακουσω τη συζήτηση. Εκει βρισκόταν και η Μαρία.

-Λοιπον Ολγα θελω να μας πεις τι εγινε και εσύ με τη δικη σου την εκδοχή
-Εγω καθόμουν και μιλούσα με τη φιλη μου και εκεινη περασε απο διπλα μου γελοντας μαζι με τη φιλεναδίτσα της. Ε να μην τη χτυπήσω μετά
-Χρυση μου μια πλακα καναμε μην τα παίρνεις
-Αυτα στις φίλες σου οχι σε εμενα
-Κοριτσι μου δεν κατάλαβα μου τη λες τωρα...
-Κοριτσια Σταματήστε (ειπε ο διευθυντής). Λοιπον εγω αυτο που εχω να πω ειναι....
Εκεινη την ωρα μπουκαρω μεσα στο γραφείο.
-Κυριε ένσταση
-Τι ενσταση θοδωρή παιδι μου;
-Εγω ειπα της Όλγας να δείρει τη Μαρία γιατι εγω δεν την παω και εγω της ειπα της Μαρίας να το κανει αυτο μπροστα στην Όλγα για να τη χτυπήσει οπως λέγαμε.
Η Όλγα με κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια και με το δίκιο της.
-Θοδωρή παιδι μου εισαι σιγουρος γι'αυτά που λες.
-Ναι είμαι
-Συμφωνα με τα καινουρια δεδομένα λοιπον εχουμε και λέμε δεν θα αποβαλω κανεναν αποτ ους τριες σας. Θοδωρή θα τηλεφωνήσω στους γονεις σου να ερθουν αυριο να τους μιλήσω. Οσο για εσας Όλγα και Μαρία αν μαθω οτι ξαναυπακουσατε σε τετοιες εντολές θα εχετε να κανετε μαζι μου και η τιμωρία θα ειναι σοβαρωτερη κανατοητο;
-Ναι
-Στις τάξεις σας τωρα
Οταν βγήκαμε απο το γραφειο η Μαρια με κοιτουσε περίεργα αλλα δεν ειπε κάτι. Η Όλγα σταμάτησε και με κοίταξε.
-Ευχαριστώ (μου είπε)
-Παρακαλώ
Εμεινε να με κοιτάει με τα υπεροχα ματια της. Τα αγαπημένα μου μάτια.
-Αντε δεν θα μου πεις τη χαρη θες; (με ρωτάει)
-Γιατι να θελω χαρη;
-Γιατι οταν καποιος σου προσφερει βοηθεια δεν θελει και αντάλλαγμα;
-Εγω ομως δεν θελω κάτι απο εσενα ή μαλλον κατι θέλω.
-Λεγε τι θες;
-αστο τιποτα
Προχώρησα προς την τάξη.

Στο σπιτι η γονεις μου ειχαν ειδοποιηθεί απο το διεύθυνση. Ο μπαμπας μου θύμωσε αλλα στη μανα μου οταν εξήγησα τον πραγματικο λογο κατάλαβε και πολυ μαλιστα. Ομως εγω αισθανόμουν χαρούμενος μετα απο αυτο που εκανα. Αισθανόμουν οτι τη βοήθησα και χερομαι. Ετσι ειναι οταν βοηθάς τους ανθρωπους που νοιάζεσαι γι'αυτούς αυτα γίνονται.