η μαγεια των αστεριων

Το σχέδιο

~8 ΜΗΝΕΣ ΑΡΓΌΤΕΡΑ~
-Αλεξάνδρα, φεύγω. Λέω στην ιδιοκτήτρια του cafe-bar στο οποίο εργάζομαι τους τελευταίους οχτώ μήνες.
-Εντάξει καλό βράδυ. Απαντάει εκείνη απο την κουζίνα.

Αφού βγω εξω απο το μαγαζί ανεβαίνω πανω στο ποδήλατό μου και ξεκιναω να οδηγώ με προορισμό το σπίτι της θείας Αμαλίας. Αν και έχουμε Ιούνιο μήνα ο αέρας το βράδυ δεν έπαυε να υπάρχει. Στιγμιαία κλείνω τα ματια μου και μου έρχεται στο μυαλό η μερα που ήμασταν στο νοσοκομείο μετα το ατύχημα στο ταξί.

Μόλις ο γιατρός έκρινε πως η Όλγα είχε αναρρώσει πλήρως φύγαμε κατευθείαν για το Ναύπλιο. Όταν φτάσαμε μιλήσαμε στη θεία για την κατάσταση της Ολγας και εκείνη ειπε πως θα βοηθούσε σε οτι χρειαστούμε.

Εμείς όμως δεν θέλαμε να είμαστε τελείως εξαρτημένοι απο αυτήν. Γι'αυτο εγώ τα πρωινά πηγαινα σχολείο και τα απογεύματα δούλευα στο cafe-bar της Αλεξάνδρας. Είναι φιλη με τη θεια οποτε με πειρε αμέσως στη δουλεια της. Ηταν δύσκολο στην αρχή να συνδιασω το διάβασμα με τη δουλεια καθώς λόγω του οτι είχα σταματήσει το σχολείο για ενα διαστημα είχα αρκετά κενά όμως τελικά τα κατάφερα. Την Όλγα δεν την άφησα να δουλέψει λόγω της κατάστασής της. Εδώ με το ζόρι πηγαινε σχολείο.

Με αυτά και με αυτά εφτασα σπίτι. Παρκαρα το ποδήλατο στην αυλή , ξεκλειδωσα την πόρτα και μπήκα σπίτι. Εκεί ηταν η Όλγα καθισμένη στο καναπέ βλέποντας τηλεόραση. Η εγκυμοσύνη της πάει μια χαρά. Σε λίγο θα μπει στον ένατο μήνα. Το φύλλο του μωρού δεν το ξερουμε, θα το μάθουμε όταν γεννηθεί.

-Ήρθες; Μου λέει βγάζοντάς με απο τις σκέψεις μου.
-Ναι. Που είναι η θεια;
-Κοιμάται στο δωμάτιό της. Πως ηταν η δουλειά;
-Μια χαρά. Εσύ πως είσαι ;
-Έχω νεύρα.
Ναι ενα σύμπτωμα της εγκυμοσύνης της είναι το οτι έχει πολλά νεύρα.
-Και γιατι παρακαλώ;
-Εσυ φταις που έχω νεύρα γιατί ήσουν που ήσουν αδύνατος τωρα τελευταια δεν τρως τίποτα και αδυνατησες κι άλλο. Ενω εγώ τρώω συνέχεια και έχω πάρει δωδεκα (Λέει και παιρνει μια θυμωμένη έκφραση).
-Τώρα που μιλησες για κιλά καθώς πηγαινα στη δουλειά ειδα στο περίπτερο τις ιόν αμυγδαλου που σου αρέσει και σε θυμήθηκα. Λέω της δίνω τη σοκολάτα.
-Πατ'την απο εδώ έχει θερμιδες δεν τη τρώω.
-Σίγουρα να την πάρω. Λέω και της τη φέρνω μπροστά στο πρόσωπό της.
Με μια κίνηση μου την αρπάζει απο το χερι και αρχίζει να την τρώει.
-Θα μου δώσεις και εμένα λίγη ;
-Όχι!

Παίρνω τη σοκολάτα απο τα χέρια της. Εκείνη με κοιτάει δολοφονικά αλλα δεν δίνω σημασία φέρνω το πρόσωπο μου κοντά στο δικο της και ενώνω με πάθος τα χείλη μας.

~Αφηγηση απο την πλευρα του Δημήτρη~

-Καταλάβες το μαλακισμενο. Έφυγε για Ναύπλιο με το γκομενο της. Νόμιζε οτι εγώ θα σταματούσε να την παρακολουθώ αλλά λάθος νόμιζε.
-Και τι θα κανεις γι'αυτο.;Λέει ο Σωκράτης πίνοντας μια γουλια απο τη μπύρα του.
-Δεν ξέρω δεν ξέρω καθόλου. Λέω και κλοτσαω οτι βρίσκω μπροστά μου. Το αίμα μου βράζει. Το μισώ τόσο πολύ το παλιοκοριτσο.
-Καλά ντε ηρέμησε.

Την συζητηση μας διακόπτει η πόρτα της αποθήκης στην οποία καθόμαστε. Ο Στάθης μπαίνει κάθεται δίπλα μου.
-Τι έγινε φιλέ. Τα γνωστά;
-Ναι ρε Στάθη γαμωτο. Πρεπει να κάνω την Όλγα να πονέσει αλλα πως;
-Να κανεις κακό στο γκομενο της.
-Μπα το έχω προσπαθήσει αλλα δε... Πληρωσα τον οδηγό στο ταξί που ηταν να τους παει στο Ναύπλιο να τράκαρε μπας και παιθανει ο μπάσταρδος αλλα μονο στο νοκομειο κατάφερα να τον στείλω μαζί της. (Και τοτε μου ερχεται μια σατανική ιδέα στο κεφάλι). Το βρήκα θα κάνουμε κακό στη Λένα, της κολλητή της.Στάθη δεν σε πειράζει που είναι κορούλα σου ε;
-Όχι το αντίθετο μάλιστα. Λοιπον, Δημήτρη και Σωκράτη ακούστε έχω σχέδιο. Θα τη φέρουμε εδώ αύριο το πρωι και θα διασκεδασουμε όλοι μαζί.

Το επόμενο πρωι πηγαίνω μπροστά στο σπίτι της και περιμένω να βγεί. Βγαίνει μαζί με μια κύρια η οποία σέρνει καροτσάκι στο οποίο κάθεται.
-Λένα ξέχασα το κινητό μου, ανεβαινω λίγο σπίτι να το πάρω.
-Οκ.
Τώρα είναι η ευκαιρία μου. Αφού η κύρια απομακρυνθεί πηγαίνω προς τη Λένα και αφού της φίμωσω το στόμα τη βάζω στο αυτοκίνητο μου και την πηγαίνω στην αποθήκη. Εκεί είχα και την Όλγα όταν την βρηκα να κανει γλυκές με το μπάσταρδο.
-Παίδια να τη. Λέω αφού μπω μέσα και την πετάω στο πάτωμα.

-Βρε βρε το κοριτσάκι μου, η Ελενίτσα μου. Λέει ο Στάθης και της ξεφιμωνει το στόμα. (Εκείνη προσπαθει να πει κάτι αλλα απ'οτι φαίνεται δεν μπορεί να μιλήσει απο το σόκ). Ποσο καιρό περίμενα τη στιγμη που θα σε ξαναεβλεπα. Λοιπόν, εγώ στην αδερφή σου εκανα πολύ ωραία πράγματα. Τώρα θα τα κάνω και σε εσένα. Λέει και την ξαπλώνει κάτω βίαια σχιζοντας τα ρούχα και τα εσώρουχά της.

Εγώ και ο Σωκράτης γελαμε. Σκεφτομαι πως θα αντιδράσει η Όλγα όταν το μαθει και γελαω περισσότερο. Να μαθει η ηλίθια. Εξαιτίας της η Σοφία μου είχε πεσει σε κατάθλιψη.

Αφού βγάλει και εκείνος τα ρούχα του μπαίνει μέσα της γελοντας.
-Καλέ εσύ είσαι πολύ καλύτερη απο τη Αφροδιτουλα. Ελα Σωκράτη δοκίμασε.

Αφού περάσουν και οι δύο καλά με τη μικρή αποφασίζω να βάλω και εγώ κάποιες τελευταίες πινελιές.

Τη βγάζω φωτογραφία και τη στελνω με SMS στην Όλγα. 'Ηρθε η ωρα να δεις τη φιλη σου να πεθαίνει 'της γράφω σε μήνυμα και της το στέλνω μαζί με τη φωτογραφία.

Τώρα αρχίζει το παιχνίδι!

~Ευχαριστω για την ανάγνωση. 😘 Kisses.~