η μαγεια των αστεριων

Η πρώτη συναντηση

Χτυπαει το ξυπνητήρι μου. Με αυτον τον ήχο ξεκινάει άλλη μια τυπική μέρα .Γιατί όμως να ξεκινούν οι καθημερινές τόσο σκληρά γιατί πρέπει να αποχωριστώ το πάπλωμά μου. "Εντάξει Θοδωρή μπορείς να το κάνεις"είπα στον εαυτό μου "Με το ένα με το δύο με το τρία "Πήρα το πάπλωμα και το πέταξα μακριά μου .Με το που το εκανα αρχησα να κρυώνω. Βέβαια Φεβρουάριος μήνας δεν θα είχε κρύο .Πήγα στη ντουλάπα μου και φόρεσα το τζιν και το φούτερ μου. Από πάνω έβαλα το χοντρό μου μπουφάν και μετα τα μπλε παππούτσια μου.

Έπειτα πήγα να φάω. Γάλα με δημητριακά τι ασυνήθιστο πρωινό. Μόλις τελείωσα αφου αποχεραιτησα τη μανα μου κατέβηκα κάτω και ξεκλείδωσε το ποδήλατό μου .Το σπίτι μου ήταν σχετικα κοντα στο σχολείο και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να φτάνω γρήγορα πάω και με ποδήλατο.

Καθώς οδηγούσα το ποδήλατό μου μιας και είχα χρόνο σταμάτησα γιά λίγο στην παιδική χαρά κοντά στο σπίτι μου και έκανα κύκλους με το ποδήλατο. Αχ αυτή η παιδική χαρά ποσες αναμνήσεις μου έρχονται στο μυαλό κάθε φορά που περνάω από εδώ γελάω είναι κάτι σαν στέκι μας σαν δεύτερο σπίτι μας .Πόσα παιχνίδια παίξαμε εδώ αγώνες με τα ποδήλατα αγώνες με τις κούνιες ποδόσφαιρο. Την έχουν επισκευάσει λίγο αλλά για εμένα θα μείνει παντα ίδια και τώρα ερχόμαστε εδώ και παίζουμε . Άλλα παιχνίδια βέβαια αλλά και πάλι.