The Rugby Guy Ft. Niall Horan Finished!

Hoofdstuk 60

Met de diploma in mijn hand en een trots gevoel loop ik het schoolgebouw uit. Ondanks dat het voelt alsof ik iedereen heb verloren, weet ik dat het straks op een hele andere manier zal gaan. Ik kan met een schone lei beginnen, niemand met wie ik rekening hoef te houden.

Misschien kreeg Crissy wel een heftige benadering en behandeling van mij, maar uiteindelijk heeft ze dit aan haar zelf te danken. Ze heeft vaker tegen me gelogen, dingen voor mij achtergehouden, nooit echt het achterste van haar tong laten zien.

'Catherine!' Ik hoor een vrouwelijke stem in de verte en ik stop met lopen. Ik draai me om en zie dat Maura naar me toegerend komt. 

'Wat is er tussen jou en Niall gebeurt? Je komt helemaal niet meer bij ons, al weken niet meer. Niall wil niks loslaten, kan je me alsjeblieft vertellen wat er aan de hand is,' zucht ze. Dit was de confrontatie die ik vanavond liever niet had gehad. 

'Uhm, kort gezegd, ik denk dat Niall veel meer heeft uit te leggen dan ik. Ik heb een beslissing genomen om niet meer te komen en ik denk dat Niall die beslissing beter uit kan leggen dan ik,' glimlach ik. 

Ik laat mijn avond niet verpesten, althans daar wil ik voor zorgen. Niall komt naar buiten gelopen en Maura kijkt hem boos aan, waardoor hij weet hoe laat het is. Het liefst was ik nu omgedraaid en weggerend.

'Wat is er aan de hand tussen jou en Catherine? Volgens haar moest ik het aan jou vragen, dus ik wil nu een uitleg van jou,' mompelt ze boos. Ik kijk hem aan en probeer zijn lichaamshouding uit te lezen. Hij staat er bij alsof hij dadelijk een hele erge straf krijgt.

'Nou, ga je nog wat zeggen? Catherine is al weken niet meer bij ons geweest en jij zegt helemaal niks!' Maura is nu echt boos, wat ik totaal niet van haar had verwacht. Mijn handpalmen beginnen weer te zweten en de woede borrelt alweer op in mijn lichaam.

'Ik zal wel een uitleg geven dan, als hij het niet doet. Emily was weer bij hem, dat is de belangrijkste reden die je nu moet weten denk ik,' zucht ik. Maura's gezichtsuitdrukking verandert van boos, naar verbaast en zo naar woedend.

Ze pakt haar handtasje en slaat hem tegen z'n arm, waardoor mijn mond openvalt. 'Niall Horan, wat heb jij gedaan?!' Hij haalt z'n schouders op en ik zie dat hij elk moment kan huilen. 'Wat heb ik tegen jou gezegd over Emily? Ook al ben je volwassen, advies en raad van je moeder hoor je aan te nemen!'

Nogmaals slaat ze met haar tasje tegen zijn arm en doet ze een paar stappen achteruit. Ik durf niks meer te zeggen en kijk even naar Niall. Ik kan mijn gevoel niet plaatsen als ik hem aankijk. Het zijn allerlei emoties, het liefst zou ik hem willen slaan, in zijn ballen willen trappen, maar ook willen knuffelen en zeggen dat het allemaal goedkomt.

'Jij gaat nu met mij naar huis en ik wil dat je met mij gaat praten. Sorry Catherine voor het storen, je voelt als een dochter voor mij,' glimlacht ze. Ik geef haar een knuffel en loop weg, weg van Niall en Maura.

In mijn gedachten denk ik aan de koffers die op mij staan te wachten thuis, om te vertrekken. Als hij toch niet wil praten, dan is het nu helemaal duidelijk. Als iemand mij zo laat vallen, ben ik diegene helemaal geen bericht meer verschuldigd. Dit betekend gewoon mijn koffers pakken en vertrekken.

Mijn moeder en zusje lopen langs mij, ze hebben op mij gewacht. 'Ik denk toch dat je de juiste beslissing hebt genomen, Catherine. Het spijt me dat ik het zo moet zeggen, maar als ik zie hoe hij nu doet, is dit het beste...'

Ik veeg een traan weg en houd mijn diploma stevig tegen mij aangedrukt. Ik had nooit verwacht dat het tussen mij en Niall zo zou eindigen. Ik kan nog precies beschrijven hoe ik me voel als ik bij hem ben, maar ik kan het ook precies beschrijven hoe het nu is.

'Ik weet het mam, je hebt gelijk, zoals altijd,' glimlach ik door mijn tranen heen. Niall en Maura lopen een stuk voor ons en mijn zusje pakt me vast. 'Als jongens je echt leuk vinden Catherine, dan zullen ze alles doen om het goed te maken. Jij bent zo veel meer waard, ook al lijkt dat nu niet zo. Ook al wil ik niet dat je gaat, wil ik toch dat je geniet van de tijd die je tegemoet gaat.'

Ik pak mijn zusje stevig vast en dit waren de woorden die ik net nodig had. Ik laat mijn tranen lopen. Het zijn allerlei emoties bij elkaar, Crissy, Niall, vertrekken naar iets heel nieuws.

Hand in hand, met z'n drieën, geniet ik toch. Onze band is oneindig, wat altijd als thuiskomen zal voelen. 

Voordat ik weg ga, ga ik nog een keer bij Zayn op bezoek. Binnenkort is de uitspraak en ik houd m'n hart vast, want ondanks alles, blijft hij een van de meest redelijke personen die ik ooit heb ontmoet. 

Eenmaal thuis trek ik mijn comfy kleren aan en stop ik mijn laatste spullen in mijn koffer. Mijn slaapkamer is zo goed als leeg, wat wel even wennen is. Alles zit opgeborgen in dozen die ze binnenkort komen halen. 

Ik loop terug naar beneden en ga langs mijn moeder op de bank zitten. Mijn laatste avonden hier wil ik goed spenderen en genieten, van het biertje openen en op de bank ploffen, tot het doucheputje vervloeken omdat het water niet goed wegloopt.

Ik glimlach en kruip tegen mijn moeder aan, omdat zij naast mijn zusje, de enige zijn die ik het meest zal missen.

A/N

Hi everyone! Het voelt als tijden geleden dat ik geupdate heb, maar ik ben er weer. Ik ben zelf ook nog op vakantie geweest, waardoor ik ook een tijdje niet kon updaten. School begint maandag weer, wat betekend dat er weer een druk jaar (examenjaar) van mijn opleiding aan zit te komen.

Ik hoop dat iedereen een fijne vakantie heeft gehad en heeft genoten! Ik wens jullie allemaal heel veel succes, zowel met school als met werk!

See you soon!

<3