Ejderha Kız 4; Kan Kehanetleri

45. Bölüm -Final Part 2-

Merhaba merhaba merhaba ejderha okuyucularım. Nasılsınız? Ben bomba gibiyim. Aslında dün size sürpriz yapıp gece 1 de yayımlıcaktım ama bir baktım bölümü uzattıkça uzatıyorum ve gururla söylüyorum ki bu bölüm 6135 kelime. Yes. Bölümü ilk başta yazarken ağlıcak gibi oldum. Mert'in o halini düşününce. Ama sonra bağa sapıttım sanırım çünkü bu bölüm bir çok +18 kısım içeriyor. Biri gerçek hayattaki Esra'cığımızın özel isteği. Tabi taa ne zaman istemişti bunu benden ama ben ancak yazabildim. O yüzden özür kuzum. Neyse. Bu bölümde 3 video var. Biri Can ile yaptığımız röportajın son kısmı, diğeri +18 kısmı okuyacaklar için bir şarkı ama o kısımlarla alakası yok isteyen dinleyebilir. Sadece ritmi hoşuma gitti. Sonuncu ise Melisa ve Talha'nın aşkı için bir şarkı aslında hem onlara hem de MerMirAy aşkına uyuyor. Biliyorum. Tekrar Melisa ve Talha'yı duymaktan bıktınız ama ben bağa alıştım onlara bir MerMirAy çifti kadar olmasa da onlar da harika bence. Bir ara gerçekten şu Melisa ile yaptığı şeyleri bildiğime dair onunla konuşmak istiyorum ama maalesef kitaptaki bazı karakterler gibi o da gerçek değil. Yani belki gerçektir ama ben tanımıyorumdur. Neyse çok uzattım yine. Çenem açıldıkça açılıyor benim de. Son olarak bir minnak okuycum benden sorusun cevap vermemi veya video çekmemi istemişti. Sevgili minnak okuyucum senin için videouyu son part a saklıyorum. Başka sorun varsa veya başkasının sorusu varsa bana yazabilir onları da cevaplarım. Ayrıca bölümü okurken kafanız bağa karışacak şimdiden bunun için özür dilerim. İyi okumalar. Fesatlı günler dilerim.

+18'lik kısım için şarkı önerisi:

Bölüm için :

Mert

Bu kalp ağrısını ne zaman durdurabilirdim? Ne zaman bunun nedenini bulup yok edebilirdim? Belki de bu acımın hepsi mutluluğumun yok olması nedeniyle ise ve benim bu konuda yapabilecek hiçbir şeyim yoksa? Ne yapabilirdim? Ne yapabilirim ki?

Şu an kalbimde olan acıyı tanımlamak isterdim ama bunu yazmak bile zorken, özellikle ruhumu yazmak kat be kat zordu. Tam olarak 4 ay olmuştu. Dile kolay 4 ay.

Hayır, bu konulara girmeyeceğim. Can bekliyor benden sonra yazmak için. Melisa'nın sürekli yazmasından sıkılıp tekrar yazmaya karar verdi de kendisi. Birazdan burada olur hatta, bu sefer bari beni çığlık çığlığa ağlarken bulmasını istemiyordum. Bunu yazıp onun yanına gitmek istiyordum. Ruhumun ait olduğu yere.

Can şu sıralar başladı yine, bunları yazmayı bırak, biz devam ederiz. Ama bu beni nasıl biri yapar? Çoğunun bilmediği şeyleri biliyorum ben. Mesela onun gülüşünün etraftaki her şeyi parlaklaştırdığını, kahkahasının insanları mutlu ettiğini, merhametini biliyorum mesela, yaratık bile olsa, canını yakacak olsa bile bir bebeği kucağına almasını biliyorum.

Nefes al. Nefes ver. Zaman ilaçtır diyen o kadar çok kişi oldu ki, sayısını unuttum, evet bir ara sayıyordum, işsizlik işte. Ama zaman ilaç değildi. Zaman zehirdi. Seni içten içe zehirleyen her gün onu daha çok aklına kazımaya çalışan, baktığın her yerde onu gördükçe aklına daha çok kazıtan bir zehir. Yatağınızda yatmasan bile kokusunu almana neden olan bir zehir.

Lanet olsun. Kimse bunun bu kadar acıtacağını söylememişti. Lafı dolandırıp duruyorum. Siz bu masalın (!) devamını anlatayım, Can beni ağlarken bulmadan önce, tekrar.