Korkunçtu. Gördüğüm rüyanın aynısını gerçekte yaşamam.. Korkunçtu evet.. Başta çok önemsememiştim. Ancak bu rüyaların tekrarlanması ve her rüyanın gerçekleşmesi.. Gitgide daha ürkütücü bir hale gelirken onlardan kurtulmaya çalışmam fayda etmiyordu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
16. Gizli Görev🌪 ___________
Kafam çok karışmıştı. Seçim yapamıyordum. Burada kalsam Barış'ı üzecektim ayrıca özlemim gittikçe artacaktı. Ama eğer gidersem iyi olmadığımı anlayacaklar, bana Hakan Akın hakkında birsürü soru soracaklardı.
Her bir seçenek boğazıma dolanırken her bir ihtimalde nefes almam daha da zorlaşıyordu. Hasret duygusunun zorluğu ile savaşmaya çalışıyordum. Kuruyan dudaklarımı bile önemsemeden sadece düşünüyordum. Barış, ailem ve burada yaşadığım zorluklar..
Tüm bu düşüncelerle savaşırken annemin sesiyle sıçramıştım.
"Kızım? Orada mısın?"
"Ha! Buradayım. Ben sadece... Kararsız kaldım."
"Eğer orada kendini iyi hissediyorsan ve gelince kendini kötü hissedeceksen.." İşte o kalbimi paramparça eden olay olmuştu. Annemin son kelimede sesinin titremesiyle orada iyi olmadıklarını her bir hücreme kadar hissetmiştim. İyi olmaktan kastım duygulardı.
Özlem duygusu, benim için çok zordu. Ama annem.. Annem evlat acısı yaşıyordu ve bunu sadece yaşayan bilebilirdi.
Dudaklarım üzüntüyle titredi fakat toparlamaya çalışarak hafifçe dilimle ıslattım ve tam konuşmaya başlayacakken annem konuşmaya devam etti.
"Ben sadece gelip, yeniden kötü anılarla buluşmanı istemiyorum kızım. Ama.. Seni çok özledim."
"Bende annecim. Ama benim sizi üzmeye hakkım yok. Barış'a da söyle. Ben yokmuşum gibi davranın. Sanki hiç orada olmamışım gibi.."
"Sen hep vardın. Ve biz dört gözle okulunun kapanmasını ve kavuşma anını bekliyoruz."
"Sizi seviyorum anne.. Barış'ı da bol bol öp. Onu çok sevdiğimi söyle. Babama da.."
"Tamam kızım. Kendine iyi bak. Kötü bir şey olursa.. Babanın ve benim bir telefon ötende olduğumuzu unutma.." Sanki beni görüyormuş gibi dudaklarımı ısırdım ve kafamı aşağı yukarı salladım.
"Görüşürüz.."
Telefonu kapattığımda geriye doğru kendimi yatağa bıraktım. Kurumuş dudaklarımı yavaşça yaladım. Bir gözyaşım yanağımdan akarken doğru karar vermiş olmayı diledim ve uzun süre öylece yattım..
🌪
Kendimi daha iyi hissettiğimde kafamı yeniden telefonuma doğru çevirdim. Tüm arkadaşlarımın bulunduğu bir telefon grubumuz vardı ve bildirim geldiğinde telefonu yeniden elime aldım.
"Porte grubundan 21 mesaj."
YUSUF: Gençler, bugün derslere girmesek olmaz mı?
YUSUF:Lanet olsun, müzik okulundayız ama yine de matematik görüyoz ya!
