43- Το σκοτάδι.

74 9 0
                                    

"But I crumble completely when you cry.
It seems like once again you've had to greet me with goodbye."



Οι ώρες από την στιγμή που έφυγα από εκείνη και γύρισα σπίτι πέρασαν αργά και βασανιστικά. Αισθάνομαι τα σκεπάσματα μου βαριά, μα όχι βαρύτερα από την συνείδησή μου.

Το σώμα μου ανασηκώνεται από το κρεβάτι και κοιτάζω το ρολόι πάνω στο κομοδίνο μου. Τρία λεπτά πριν τις πέντε το ξημέρωμα. Οι σκέψεις μου δεν με άφησαν σε ησυχία. Ποτέ δεν ένιωσα το σπίτι μου τόσο ξένο και το κρεβάτι μου τόσο κρύο. Το κρεβάτι αυτό πάνω στο οποίο μου χάρισε ένα κομμάτι του εαυτού της και όλη της την εμπιστοσύνη.

Οι γροθιές μου σφίγγουν στην σκέψη και τα χείλη μου αφήνουν μια κραυγή να ξεφύγει ανάμεσα τους. Σηκώνομαι απότομα από το κρεβάτι και για λίγες στιγμές νιώθω μια ζαλάδα.

Δεν νοιάστηκα καν να βγάλω τα ρούχα μου πριν πέσω στο κρεβάτι έτσι το μόνο που έχω να κάνω είναι να πλύνω το πρόσωπό μου και να φύγω.

Κοιτάζω το είδωλό μου μέσα από τον καθρέφτη και απογοητευμένος από τον ίδιο μου τον εαυτό ξεφυσσάω προσεύχοντας αυτές οι πέντε μέρες να περάσουν γρήγορα.

Ο εκνευριστικός ήχος κλήσης μου ακούγεται δυνατά μέσα στην νεκρική σιγή που επικρατεί στο μικρό διαμέρισμά μου.

Βγαίνω από το μπάνιο και πιάνω το κινητό μου. Δυσανασχετώ μόλις βλέπω το όνομα από αυτόν που με καλεί μα το σηκώνω.

"Σε μισή ώρα να είσαι στο γνωστό μέρος. Αν αργήσεις έστω και ένα λεπτό θα έχουμε ήδη φύγει." η αμείλικτη φωνή του καταφέρνει για ακόμα μια φορά να με εκνευρίσει.

"Γιατί έγινες και εσύ τόσο μπάσταρδος Jakob; Κάποτε είμασταν φίλοι." η απογοήτευση είναι εμφανής στην φωνή μου και με παραξενεύει το γεγονός ότι δεν τον έβρισα, ενώ αντιθέτως του δηλώνω την δυσαρέσκειά μου για τις πράξεις του.

"Πρέπει κάποτε να μάθεις πως οι αποφάσεις που παίρνουμε έχουν συνέπειες και πρέπει να ετοιμαστείς να τις υποδεχτείς. Τα λέμε σε λίγο "Styles"." η κλήση τερματίζεται και η ειρωνεία στον τόνο του μόλις με αποκαλεί με το επίθετό μου με κάνει να πετάξω το κινητό μου με δύναμη στον τοίχο από τα νεύρα μου.

Όμως αυτό που με εξοργίζει περισσότερο δεν είναι η αλαζονική συμπεριφορά του, μα η αλήθεια που κρύβεται πίσω από τα λόγια του. Εγώ ξεκίνησα το παιχνίδι και δεν θέλω να καταλήξω να με παίζουν. Πλέον δεν είμαι μόνος και το νιώθω. Ακόμα και αν η παρουσία της δεν θα είναι εκεί μαζί μου, μόνο η σκέψη της μου αρκεί για να φανώ δυνατός.

Θέλω όλο αυτό να τελειώσει. Όχι για εμένα αλλά για το κορίτσι που μπήκε έτσι ξαφνικά στην ζωή μου και έλιωσε τους μεγαλύτερους μου χειμώνες μετατρέποντάς τους σε ζεστά καλοκαίρια. Για την μοναδική πηγή φωτός που τόλμησε να διώξει το σκοτάδι μου.

Γειά σας! Το ξέρω πως πάλι άργησα μα στα αλήθεια τον τελευταίο μήνα μου συνέβησαν πολλά, όπως θα συμβούν και τον επόμενο. Δεν ξέρω πότε θα ξανάνεβάσω. Μπορεί σε πέντε μέρες ή σε δύο εβδομάδες.

Παρ'όλα αυτά εύχομαι να σας άρεσε! Ετοιμαστείτε για την συνέχεια.

All the love as always,
Nasia.

Fearless ❃h.s❃     Where stories live. Discover now