Fearless ❃h.s❃

13- Συγγνώμη.

"Sometimes the person you'd take a bullet for, ends up being behind the gun."

ℛ

Πλησιάζω κι άλλο την καγκελόπορτα μα δεν τον βλέπω πουθενά. Πιάνω το χερούλι της πόρτας όταν νιώθω δύο χέρια να σφίγγουν την μέση μου.

Εκεί που πάω να ουρλιάξω για βοήθεια ακούω ένα αρκετά γνωστό για εμένα γέλιο. Ξαφνικά το κράτημα του αγνώστου δεν με σφίγγει πάνω του και μόλις γυρίζω τρομαγμένη το σώμα μου προς το μέρος του αντικρύζω δύο όμορφα και οικεία γαλανά μάτια.

Ανακούφιση πλημμυρίζει κάθε κύτταρο του κορμιού μου, αλλά θυμός παράλληλα φουντώνει μέσα μου.

"Bert πας καλά; Νόμιζα...νόμιζα.." προσπαθώ να μιλήσω μα χάνω τις λέξεις από το σοκ.

Πραγματικά φοβήθηκα τόσο πολύ. Σίγουρα δεν είναι αστείο. Και σίγουρα δεν θα ήθελα να το ξανακάνει.

"Έπρεπε να έβλεπες την φάτσα σου." γελάει δυνατά.

"Αφού ούτε εσύ την έβλεπες ηλίθιε. Από πίσω με κρατούσες." αντεπιτίθεμαι και γελάει ακόμα πιο πολύ, ενώ του κάνω νόημα να σκάσει γιατί θα ξυπνήσει η γειτονιά.

Χαμηλώνει λιγάκι την ένταση της φωνής του και σταματάει το γέλιο του.

"Πάμε τώρα στο ηλίθιο πάρτυ ή θέλεις να θυμώσω παραπάνω;" ρωτάω εκνευρισμένη.

Γνέφει καταφατικά και τον περιμένω να ανέβει στην μηχανή.

"Rain;" λέει ενώ ανεβαίνει στο κάθισμα.

"Τι είναι πάλι;" αναστενάζω και ανεβαίνω και εγώ πίσω του.

"Είσαι πολύ όμορφη απόψε." παραδέχεται και βάζει μπρος στην μηχανή πατώντας αμέσως το γκάζι.
Δεν του απαντάω, αλλά τοποθετώ το κεφάλι μου στην πλάτη του, όσο τον κρατάω σφιχτά από την μέση.

'Θάβω' το πρόσωπο μου και άλλο στην πλάτη του προσπαθώντας να αποφύγω τις χοντρές σταγόνες που πέφτουν ανελέητα πάνω μας. Τελικά το να μην βάλουμε κράνος δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα.

[...]

Η μηχανή σταματάει μπροστά από τη γεμάτη φώτα μονοκατοικία του. Η μουσική παίζει στη διαπασών και δεκάδες έφηβοι χορεύουν ξέφρενα στον κήπο. Αφού είναι τόσοι πολλοί έξω απλά δεν θέλω να φανταστώ τι θα συμβαίνει μεσα.

"Έλα." μου λέει ο Bert και τείνει το χέρι του προς το μέρος μου. Αμέσως εγώ τον πιάνω και κατευθυνόμαστε μέσα στο σπίτι.