Στον Harry.
Fearless
:free from fear:BRAVE
R A I N
Το μυαλό μου γυρνάει ξανά σε εκείνο το βράδυ γεμίζοντας με, με διάφορα συναισθήματα και αναμνήσεις.
Είναι ακόμα χαραγμένο στην συνείδηση μου. Όσος καιρός και αν περάσει εκείνο το βράδυ θα εξακολουθεί να είναι μία από τις καλύτερες αναμνήσεις που κατέληξαν στους χειρότερους εφιάλτες.
Θυμάμαι που μου λέγαν για θηρία και τέρατα που κρύβονται κάτω από το κρεβάτι σου, μα εγώ τα μόνα θηρία που γνώρισα ήταν τα μάτια του.
Ήταν τόσο όμορφος για να είναι αληθινός.
Το σκοτάδι του φάνταζε στα μάτια μου σαν το πιο ιδανικό μέρος για να βρίσκομαι.
Όταν με αγκάλιαζε τον ερωτευόμουν ακόμα περισσότερο.
Και όταν μαλώναμε το μόνο που ήθελα ήταν να μου κάνει έρωτα.
Ήταν τόσο καλός για εμένα. Ήμουν τόσο καλή για εκείνον.
Πάντα αναρωτιώμουν, γιατί οι πιο δυνατές βροχές να πέφτουν πάντα σε αυτούς που αξίζουν λιακάδα.
Ίσως τελικά να μην άξιζα τον ήλιο, αφού στα χέρια μου κρατούσα το φεγγάρι.
Και η ειρωνεία είναι ότι αν είχα την ευκαιρία να αλλάξω τα πάντα, δεν θα το έκανα.
Γιατί πίσω από τον χειρότερο μου εφιάλτη κρύβεται ο πιο μεγάλος και επικίνδυνος πόθος μου.
Αυτός.
Θυμάμαι τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια.
Ήταν ένα φθινοπωρινό, βροχερό απόγευμα. Μουντό, άχρωμο και δροσερό.
Εγώ για άλλη μια φορά μάλωνα με τους γονείς μου.
Θυμάμαι ακόμη και τον καβγά μας.
•Flashback•
《Σε παρακαλώ Rain! Προσπάθησε να μας καταλάβεις.》φώναζε ο μπαμπάς μου καθώς εγώ κατέβαινα γρήγορα την σκάλα προσπερνώντας τον.
YOU ARE READING
Fearless ❃h.s❃
FanfictionΤα μάτια του έμοιαζαν με δάσος που έκρυβε μέσα του χιλιάδες πολύχρωμα λουλούδια τα οποία άνθιζαν μόνο όταν την αντίκριζαν. Τα χέρια της ήταν σα τριαντάφυλλα που ακουμπούσαν το δέρμα του σαν να ήταν το νερό και ο ήλιος που θα τους έδιναν ζωή. Νόμιζε...
