De laatste ~ Sirius Black

30. Eva

Twee weken waren verstreken. Twee weken van huilen tot ik niet meer kon ademen. Twee weken van mezelf vervloeken. Twee weken van gesmeek van mijn kamergenoten om eens uit te stoppen met huilen. Twee weken van gemis naar Sirius' armen die twee weken geleden nog zo strak om me heen zaten.

Waarom had ik hem niet gewoon gezegd wat ik echt wilde zeggen? Waarom had ik hem niet gezegd dat het allemaal niet uitmaakte wat hij nog zou doen? Waarom had ik niet gezegd dat ik hem terug wilde en dat hij gelukkig maakte?

Omdat ik een lomp kalf ben. Daarom. Nu moest ik maar lijden onder mijn eigen lompe beslissingen.

Enkele uren geleden was de laatste Quidditchwedstrijd van Gryffindor-en van het schooljaar-gespeeld. We waren echt hard gewonnen tegen Ravenclaw. Heel Gryffindor had zich euforisch gevoeld, want we hadden de cup gewonnen! Het was echt leuk geweest om eens afgeleid te worden van alles, alleen gefocust op de Quidditch-wedstrijd. Even geen Sirius aan mijn hoofd.

Er was nu vast en zeker een knalfeest aan de gang in de Gryffindor common room. Maar door het hele gedoe met Sirius stond ik ver achter met mijn huiswerk en moest ik nog een hele berg doen. Het was een vreemde keuze om het precies op dat moment te doen, maar ik hield toch niet zo van feestjes, plus het was nu lekker rustig in de bibliotheek en ik wist niet of ik er anders nog tijd voor zou hebben. Ik kon later nog steeds een kijkje gaan nemen op het feest.

Maar nu zat ik alleen in de bibliotheek mezelf door een berg huiswerk te worstelen. Het waren dingen die ik normaal makkelijk kon maar waar ik nu moeite mee had, omdat ik me niet kon concentreren. Mijn gedachten waren niet bij mijn huiswerk en ook niet bij de overwinning van Gryffindor en het feest, maar bij Sirius en de mooie woorden die hij twee weken geleden tegen me had gezegd.

Elke andere persoon zou hem zijn beginnen knuffelen en kussen en bedanken voor alles. Ik had hetzelfde gedaan als ik naar mijn gevoel en mijn hart had geluisterd. In plaats daarvan volgde ik alleen mijn verstand en heb ik gedaan waar ik nu zo veel spijt van had: Sirius afwijzen.

Voor de zoveelste keer verfrommelde ik een stuk perkament waar ik gedachtenloos Sirius' gezicht op had getekend. Mijn tafel lag helemaal vol van die exemplaren. Madame Pince was al drie keer komen zeggen dat ik mijn rotzooi zelf moest opruimen. Ik had haar al drie keer geïrriteerd weggejaagd. Maar ondertussen werd mijn rommelhoop steeds groter.

Met een diepe zucht veegde ik enkele stukken perkament op de grond om wat meer plaats te maken. Ik zag Madame Pince ingespannen kijken, maar ze maakte geen opmerking. Zoals ik haar al een paar keer had gezegd: ik ruimde het op als ik klaar was.

Ik reikte mijn hand uit naar een boek dat op de tafel lag. Daar lag mijn tafel ook vol van: boeken. Mijn tafel was werkelijk een puinhoop, maar het kon me voorlopig niet schelen.

Ik bladerde door het boek. "Een beschrijving van alle magische planten en hun toepassingen" was echt het saaiste boek dat je in de hele bibliotheek kon vinden. Maar ik had het nodig, dus ik zocht verveeld naar de toepassingen van Gillyweed voor mijn opstel.

Niet veel later voelde ik iemand op mijn schouder tikken terwijl hij zijn keel schraapte. Ik keek over mijn schouder en zag een jongen met halflang zwart haar, donkergrijze ogen en een kleine grijns om zijn lippen. Ik wist onmiddellijk wie hij was, aangezien hij hard op zijn broer leek. Dit was Regulus Black, Sirius' jongere broer.

'Sorry, maar ik zag dat je hier een heleboel boeken hebt liggen,' Hij wierp een zoekende blik op de rommel die op de tafel lag. 'En ik vroeg me af of je het boek "Een beschrijving van alle magische planten en hun toepassingen" hier hebt liggen. Madame Pince zei dat het niet uitgeleend was, maar ik kan het nergens vinden.'

Ik knikte kort. 'Ja, dat heb ik. Maar ik ben er nog even mee bezig. Vind je het erg om een minuutje te wachten?' antwoordde ik.

'Nee, tuurlijk niet!' Regulus ging op de stoel tegenover me zitten en wachtte. Soms keek ik tussen mijn wimpers door naar Regulus en merkte de verschillen tussen hem en Sirius. Regulus' ogen waren anders. Wel grijs, maar niet zilver zoals die van Sirius. Regulus had een klein beetje een wipneus, een spleetje tussen zijn twee voortanden en haar dat enkele centimeters korter was dan dat van Sirius. Het grootste verschil was waarschijnlijk de arrogante, zelfzekere houding van Sirius die aan Regulus ontbrak.

Regulus liet zijn ogen ongeïnteresseerd door de bibliotheek gaan, voor hij zijn blik op de tafel richtte en de rotzooi die ik erop had gemaakt. Ik las opnieuw in het boek en zag dus niet meet wat hij deed. Maar ik hoorde het. Ik hoorde hoe hij een verkreukeld stuk perkament pakte en het openvouwde.
Ik vloekte in gedachten. Ik had toch beter mijn rommel opgeruimd; nu zag Regulus dat ik als een enge stalker tientallen tekeningen van Sirius had gemaakt.

Het schaamrood stond al op mijn wangen toen ik naar hem opkeek. Hij keek verrast naar de tekening en toen naar mij.

'Is dat Sirius?' vroeg hij verbaasd. Verlegen knikte ik en wendde mijn ogen weer af.

'Je kan echt goed tekenen, uh- wat is je naam?' voegde Regulus eraan toe. 'Eva,' zei ik terug.
'Ik ben Regulus.'
'Weet ik. Je lijkt op je broer.' Ik keek Regulus weer aan.

Regulus hapte naar adem. 'Nu weet ik het. Ik was in dezelfde gang toen Sirius een of ander meisje zoende en haar de hele tijd Eva noemde, terwijl ze iemand anders was. En de volgende dag hoorde ik allemaal roddels dat hij jou bedrogen zou hebben,' legde hij uit.

'Hij heeft me niet bedrogen, het was toen al uit,' zei ik schouderophalend. Regulus liet zijn kin op zijn hand rusten.

'Waarom heb ik het vermoeden dat jullie er beiden spijt van hebben dat het uit is?' zei hij nadenkend. Ik gaf geen antwoord en ontweek zijn oogcontact.

'Weet je, Sirius heeft veel slechte kanten, echt heel veel, maar... Hij is echt een goeie gast. Ik bedoel, hij doet alles, letterlijk alles, voor de mensen van wie hij houdt.' Ik onderbrak hem. 'Hij heeft jou toch ook achtergelaten bij jullie ouders?'

Regulus grinnikte en haalde zijn schouders op. 'Ik wilde niet met hem mee. Hoe vreemd het ook mag klinken, ik hou van mijn ouders, ookal dringen ze hun extremistische idealen bij me op. Ik doe gewoon wat ze willen zodat ze tevreden blijven. Maar Sirius is anders en hij deed niet wat ze wilden. Daarom had hij het veel zwaarder dan ik en ik begreep dat hij weg wou. Maar ik wilde zelf thuis blijven.

Dus, je mag niet denken dat hij niet alles geprobeerd heeft om me mee te laten gaan. Hij heeft alles geprobeerd om me te beschermen. Hij doet alles voor iedereen om wie hij geeft. En volgens mij geeft hij wel heel veel om jou; ik heb hem al maanden niet meer zien flirten met andere meisjes. Dat moet wel een record zijn. Staar je alsjeblieft niet blind op zijn verleden, Eva, hij heeft echt een goed hart,' vervolgde Regulus.

Het was fijn om eens te horen wat er echt was gebeurd bij de Blacks. Sirius sprak er niet echt over. Daarom wist ik niet precies wat er tussen hen aan de hand was. Ik was blij dat Regulus er me zo open over had verteld, want nu wist ik meteen wat ik moest doen. Ik had het gevoel dat ik Sirius na dit gesprek met zijn broer beter kende dan ervoor.

Vanaf toen ging het heel snel en draaiden mijn gedachten op volle toeren. Eerst bedankte ik een lachende Regulus zo'n tien keer. Dan duwde ik "Een beschrijving van alle magische planten en hun toepassingen" in zijn handen. En tenslotte rende ik de bibliotheek uit.