De laatste ~ Sirius Black

25. Eva

Toen ik 's ochtends met Lily naar het ontbijt liep, werd ik overal nagestaard in de gangen. In de tijd dat ik met Sirius was vond ik het al irritant en nu was het nog tien keer erger. Als we voorbijliepen vielen alle gesprekken stil, begonnen ze ons na te staren en te fluisteren.

Ik begon me vreselijk ongemakkelijk te voelen en Lily ook een beetje. 'Weet jij wat er aan de hand is?' vroeg ik haar fluisterend. 'Nee,' antwoordde ze zacht.
Ik spitste mijn oren en probeerde iets van het gefluister op te vangen.

'Het is uit. En hij heeft haar bedrogen.'

Er kon geen twijfel over bestaan dat dit over Sirius ging. Had hij me ook nog eens bedrogen? Dit kon ik bijna niet geloven. Maar toch, Sirius had al vaker meisjes bedrogen, waarom zou hij dat bij mij niet doen? Ik voelde me nu nog meer belachelijk gemaakt door hem.

Er sprongen tranen in mijn ogen en mijn lip begon te trillen. Het bleef zo hard aankomen om te horen dat het bleek dat hij weer iets had uitgestoken. Lily had het ook gehoord en keerde zich bezorgd naar me toe. 'Eef, misschien is het-'

Ik wilde er niet van weten. Ik draaide me om en liep weg. Al de dag al zo moest beginnen, dan hoefde het voor mij al niet meer. Snel haastte ik me naar buiten voor een beetje frisse lucht.

Buiten ging ik onder een boom zitten. Stil liepen de tranen over mijn wangen. Waarom kon ik het niet allemaal achter me laten en doorgaan met m'n leven? Ik was het zo beu om gekwetst te worden door Sirius. Maar tegelijkertijd miste ik hem zo erg. Ik wilde gewoon dat hij wel om me gaf en alles zo was als voordien. Ik wilde bijna dat ik het nooit had ontdekt over de weddenschap. Misschien was het allemaal een leugen, maar ik voelde me toch intens gelukkig. In jaren was ik nooit zo gelukkig geweest.

Ik rilde en sloeg mijn armen om mijn blote benen. Ik had een hekel aan dat korte uniformrokje. De koude wind sloeg om mijn lichaam en liet me mijn benen nog strakker vastpakken. Ik was zeker dat de lessen ondertussen al bezig waren. Het maakte me niks uit. Dan moest ik Max ook al niet meer onder ogen komen.

Hij had me verteld dat hij verliefd op me was. Ik wist niet hoe ik moest reageren en negeerde het. Ik behandelde hem gewoon als een vriend en niet als vriendje. Hij was mijn vriendje ook niet want ik was ook niet verliefd op hem. Ik kon hem niet behandelen als vriendje als ik me daar niet goed bij voelde. Alleen zag ik altijd aan zijn ogen dat hij antwoord wilde. Hij wilde weten of ik hetzelfde voelde. Ik had het er nog niet met hem over gehad, omdat ik anders moest toegeven dat ik nog steeds veel voor Sirius voelde en dan zou hij me gek verklaren.

Ik was diep in gedachten verzonken toen ik voelde dat iemand naast me kwam zitten. Ik keek opzij en het was Marlene. 'Hey, ik heb het gehoord,' begon ze voorzichtig. 'Hij is echt een klootzak.' Een zwak glimlachje verscheen om mijn lippen, terwijl er nog tranen op mijn wangen lagen.

Marlene trok me in een omhelzing. 'Je komt er ooit wel overheen. Ik heb het ook meegemaakt en geloof me, het lukt je wel,' zei ze zacht. Ik liet haar los en keek haar aan. 'Ik hoop het,' zei ik alleen maar. Ik wist dat het een lang proces zou zijn om over Sirius heen te geraken. Toen Marlene over hem heen probeerde te geraken, heb ik haar ook heel vaak getroost.

Maar het is haar toch maar gelukt. Haar hart was gebroken en nu staat ze ongelooflijk sterk in haar schoenen. Ze kan alles en iedereen aan. Ze heeft het zelfvertrouwen waar ik alleen maar van kan dromen. Ik wou dat ik meer zoals haar was.

'Zullen we naar de les gaan? Black is het niet waard om je punten te laten verslechteren,' zei ze. Ze deed me denken aan Max, die zou net hetzelfde gezegd hebben. Toch stemde ik in, ze had gelijk. We liepen naar binnen en ging meteen naar Transfigurations.

Max' overbezorgde blik vond me onmiddellijk. Hij wilde dat ik naast hem kwam zitten, maar ik ging met Marlene naar een leeg tafeltje achter Lily en James. McGonagall ging gewoon door met haar les. Ik keek verveeld om me heen en merkte op dat Sirius er niet was. Ik stootte Marlene aan en fluisterde het. Blijkbaar had James, die voor Marlene zat, het ook gehoord.