De laatste ~ Sirius Black

21. Eva

Leuke tijden vliegen voorbij, en zo ook deze kerstvakantie. Het was echt heel gezellig.

Op Oudejaarsavond hadden we aan Dumbledore gevraagd of we vuurwerk mochten afschieten. Eerst had hij even getwijfeld, maar dan besloot hij dat het wel leuk was en liet het toe. Iedereen die nog op Hogwarts was verzamelde op het gras voor het kasteel. James en Sirius stonden al klaar met het vuurwerk. Ik weet niet wie had besloten dat die twee dat mochten doen.

Gelukkig verliep alles goed en konden we allemaal samen genieten van de vuurwerkshow, precies om middernacht. Sirius was bij mij komen staan, had z'n arm om me heen geslagen en beloofd dat dit jaar heel speciaal ging worden. Al snel kwamen de andere Marauders er ook bij staan en hielden we elkaar allemaal vast terwijl we naar het vuurwerk keken. Het was een van de mooiste Oudejaarsavonden die ik ooit heb meegemaakt, want die bij Max was ook super.

De dag na Nieuwjaarsdag was een maandag, wat betekende dat iedereen terugkwam. In de vakantie was ik bijna vergeten dat het niet altijd zo was. Voor mij mocht het wel altijd zo zijn. Al miste ik mijn kamergenootjes en Max wel.

's Morgens vroeg maakte Remus ons allemaal vroeg wakker. We moesten de common room nog opruimen. Spijtig genoeg ging het opruimen even slecht als het klaarzetten. En hadden we veel rommel gemaakt in die twee weken. Op een gegeven moment zuchtte James gefrustreerd en kroop vervolgens door het portretgat van The Fat Lady. 'Wat gaat hij doen?' vroeg Remus zich luidop af. Maar we hoefden niet lang te wachten tot James terugkwam. Hij was in de keukens enkele House-Elves gaan halen om te helpen. Zo was alles weer snel zoals het moest zijn.

's Avonds zaten we samen op een bank te wachten tot iedereen terugkwam. Remus zat een boek te lezen om de tijd te doden, James wiebelde zenuwachtig heen en weer want eindelijk ging hij zijn Lilyflower terugzien en "ja, Remus dat is een heel stressvolle gebeurtenis in het leven van een jongeman."
Sirius zat mij te plagen door me heel de tijd in mijn ribben te prikken.

Zodra Lily er weer was werd ze zowat besprongen door James. Ze slaakte en gil en viel achterover op de vloer, met James op haar.

Die nacht sliep ik terug op de meisjesslaapzaal. Lily had me alles verteld over haar vakantie thuis. Hoe haar zusje niet blij met haar was en haar ouders die alles probeerden om het toch nog leuk te maken. Vervolgens vroeg ze elk detail van mijn vakantie met de Marauders. Ze begon te blozen toen ik beschreef hoe hard James haar had gemist. Eigenlijk waren Lily en James echt het perfecte koppel. Ik vond hen ongelooflijk schattig samen.

De lessen begonnen weer en het normale leven op Hogwarts begon ook weer. Bergen huiswerk en saaie lessen, zo kun je het zevende jaar best beschrijven.

Ik liep op m'n eentje door een verlaten gang op weg naar het Potionslokaal. Potions was dit jaar mijn favoriete vak. Ik had Sirius als partner en haalde altijd goede cijfers.

Het enige geluid in de gang was mijn voetstappen, totdat ik twee bekende stemmen hoorde. 'Padfoot, hier zijn de vijftig Galleons.' 'Vijftig Galleons? Waarom krijg ik vijftig Galleons?'
De stemmen waren van James en Sirius die om het hoekje stonden. Waarom kreeg Sirius vijftig Galleons? Nieuwsgierigheid borrelde in me op en ik wilde weten waar hun gesprek over ging. Ik vertraagde mijn pas en spitste mijn oren.

'Voor de weddenschap. Je hebt het met Eva gedaan en zij was de laatste op je lijstje. Goed gedaan, Pads. Ik had nooit gedacht dat het je ging lukken,' vervolgde James.

Ik sloeg een hand voor mijn mond en probeerde de tranen terug te vechten, mijn ademhaling versnelde en ik moest moeite doen om mijn evenwicht te bewaren. Het voelde alsof de grond onder mijn voeten wegzakte en mijn wereld helemaal instortte. Mijn hart werd uit mijn borst gerukt en vertrappeld door Sirius. Dit gevoel heb ik nog nooit meegemaakt, maar het voelde alsof alles dit jaar een leugen was geweest. Al die knuffels, kussen, handen die we vasthielden, lieve woordjes, ... Ik was gewoon een van de vele meisjes met wie hij het bed moest delen voor een weddenschap.

Alles wàs een leugen geweest.

Dit allesoverweldigend verdriet maakte enkele seconden plaats voor razernij. Sirius was een egocentrische leugenaar die me dìt aandeed en er nog mee weg kwam ook.

Ik stormde naar de gang waar ze stonden en ging voor Sirius staan. Hij wist dat ik alles had gehoord, dat kon ik zien aan zijn geschrokken gezicht. In zijn hand lag het zakje met vijftig Galleons.
'Eva, ik-'
'Wat, Sirius, wat? Wat ga je nu nog uitleggen? Dat dit alles een grote leugen is en je werkelijk niks om me geeft? Ik was alleen maar tijdverdrijf, niet?' riep ik. Ondertussen was ik beginnen huilen en stroomden dikke tranen over mijn gezicht.

'Nee, Eva, laat me-'        
'Ben je nu blij? Dat alles is uitgekomen en je het zelf niet meer hoeft te doen? Je hebt me gebroken en je hebt er geld voor gekregen. Dit gaat echt te ver. Ik word ziek van jou. Spreek alsjeblieft nooit meer tegen me.' Ik deed een stap achteruit en rukte de ketting die Sirius me had gegeven van mijn nek. Ik smeet het voor zijn voeten op de grond. Stomverbaasd keek Sirius naar het juweeltje dat nu voor zijn voeten lag.

Nu was het echt genoeg geweest. Ik wilde hem niet meer zien. Huilend rende ik van hem weg. Een paar meter liep hij nog achter me aan, mijn naam roepend, maar ik negeerde hem en versnelde mijn pas. Hij kon niks meer uitleggen, ik had alles toch al gehoord. Het was te laat.

Ik rende door de gangen naar de meisjestoiletten. Ik ging een hokje binnen en draaide de deur op slot. Een misselijkmakend gevoel steeg omhoog in mijn buik. Ik ging boven de wc-pot hangen en gaf over. Ik was zo verdrietig dat ik moest overgeven. Toen ik klaar was spoelde ik de wc door en legde mijn hoofd neer. Gejaagd haalde ik adem en probeerde te kalmeren. Het lukte amper. Ik had het gevoel dat alles ophield en ik alleen en leeg achterbleef.

Het ergste van alles vond ik dat Max me gewaarschuwd had en ik gewoon niet had geluisterd. Max was slim genoeg om in te zien hoe Sirius echt was en had me er duidelijk op gewezen. Dit alles had gewoon voorkomen kunnen worden als ik verdomme niet zo koppig was geweest! Ik kreunde en voelde nieuwe tranen opkomen. Het snikken begon opnieuw. Dit was echt de meest ellendige dag van mijn hele leven.

'Meisje, waarom huil je in mijn wc?'
Ik schrok op en keek om me heen. Waar kwam die stem vandaan? Boven me zweefde een meisje met sluik haar en puistjes op haar gezicht. Ik veegde met mijn hand onder mijn neus. 'W-w-wie ben jij?' stotterde ik.

'Wie ben ik? Ik ben Myrtle natuurlijk! Het spook van de meisjeswc's. En wie ben jij?' zei het meisje met een hoge stem. 'Ik-ik ben Eva. Aangenaam,' zei ik terug. Ik wreef met mijn handen de resterende tranen van mijn gezicht en hoopte dat Myrtle niks zou vragen. 'Black? Was het Black waardoor je zo huilt?' vroeg ze. Merlin's beard, hoe wist ze dat?

'Waarom denk je dat?' vroeg ik verbaasd. Myrtle haalde haar schouders op. 'Je bent heus niet de eerst die ik hier aantref, Blacks naam huilend.' Met grote ogen keek ik haar aan. Wat was Sirius toch ook een eikel. Dat hij dit bij zo veel meisjes heeft geflikt en er maar mee weg blijft komen.

'Ja, het was Black. Maar vind je het erg als ik er nog niet over wil praten, Myrtle?' vroeg ik. Ze leek me niet echt een gemakkelijk typetje, dus ik probeerde zo vriendelijk mogelijk tegen haar te doen, ookal was het moeilijk en wilde ik al mijn verdriet eruit gillen.

Gelukkig knikte Myrtle. 'Kom je nog eens terug binnenkort?' vroeg ze. Ik stond en ik streek mijn rokje even recht. 'Ja, misschien wel,' zei ik als antwoord op Myrtles vraag. Daarna ging ik naar buiten liep naar onze slaapzaal. Als een bolletje ging ik in bed liggen en sloeg de dekens over me heen. De lessen waren volop bezig dus ik kon ongestoord wat slapen.  Ik sloot mijn ogen en wenste dat alles een droom was geweest. Dat er niks gebeurd was en Sirius wel om me gaf.