De laatste ~ Sirius Black

15. Eva

Toen ik wakker werd en uit het raam keek, zag ik dat de eerste sneeuw van het jaar begon te vallen. Ik hield ontzettend veel van sneeuw en alle gezelligheid die de winter met zich meebracht.

Knusse avonden aan het haardvuur, warme truien en sjaals, dikke dekens, warme chocolademelk, en ga zo maar door.

Blij sprong ik uit bed. 'Het sneeuwt!' riep ik luid door de hele slaapzaal. De andere meisjes waren onmiddellijk wakker. Marlene kreunde en draaide zich om. Zij hield meer van de zomer. Alice ging rechtop zitten en keek met een lach naar het raam. Lily deed hetzelfde. 'Zullen we een sneeuwballengevecht doen met de jongens?' stelde Lily voor.

Alice en ik stemden direct vol enthousiasme in, maar Marlene zei: 'Gaan jullie maar zonder mij. Ik hou niet zo van sneeuw.'

Nadat we ons warm hadden aangekleed, liepen we met z'n drieën de trap af. De jongens hadden blijkbaar onze gedachtes gelezen en zaten al te wachten op een bank.

'Tijd voor een sneeuwballengevecht!!' riepen James en Sirius tegelijk uit en begonnen naar buiten te rennen. Remus rolde een keer met zijn ogen en ging samen met Lily, Alice, Peter en mij naar buiten.

James en Sirius waren het gevecht al begonnen want het ene glas van James' bril was helemaal wit en Sirius probeerde een klodder sneeuw uit zijn haar te halen. Zodra James ons zag, riep hij: 'Hé, Evans!' En er vloog een hoop sneeuw recht in Lily's gezicht. 'Die krijg je terug, Potter!' De geamuseerde uitdrukking op James gezicht maakte plaats voor een angstige en hij begon weg te rennen met Lily achter hem aan. 'McAllister, eet sneeuw!' riep Sirius met een nep-kwaadaardige lach.

Een sneeuwbal knalde tegen mijn mond en ik viel naar achteren. Sirius lag dubbel van het lachen, maar hield abrupt op toen hij een sneeuwbal van Alice tegen hem aan vloog. 'Hé!' riep hij verontwaardigd. 'Komt ervan, Black,' zei ik terug, terwijl ik overeind krabbelde en nog een sneeuwbal naar Sirius smeet.

Al snel waren we elkaar allemaal aan het bekogelen met sneeuwballen en hielden we een reuzesneeuwballengevecht.

In de late namiddag zaten we allemaal samen koud en nat voor de haard in de common room. Sirius had een deken om me heen geslagen en Remus gaf iedereen een hete mok chocolademelk. Voorzichtig nam ik een slok en verwarmde mijn handen aan de mok. Opeens begonnen James, Remus en Sirius te lachen.

Verbaasd keek ik om me heen. 'Wat is er?' 'Je hebt een chocosnor,' lachte Sirius. Hij wreef met zijn duim over mijn bovenlip. Ik lachte kort.

Die avond zaten we nog lang aan het vuur. We speelden spelletjes en kletsten over van alles. Het was supergezellig. Ergens had ik spijt dat ik zes jaar met Max had rondgehangen in plaats van met de Marauders. Dit was zo veel leuker dan met hem boeken lezen of zo.

Ik liep alleen door de gangen naar mijn volgende les. Ik hoorde stemmen om de hoek. 'Hé, Snivellus! Dat is lang geleden!' 'Niet lang genoeg,' zei een stille, norse stem terug. 'Sinds wanneer hebben we zo'n grote mond, Snivellus?'

Nieuwsgierig liep ik op de stemmen af. Ik had James en Sirius' stemmen herkend en vroeg me af wat ze allemaal aan het doen waren. Toen ik bij hen kwam, zag ik dat James zijn toverstok gericht had op een jongen die ondersteboven in de lucht hing. De jongen had schouderlang vettig haar en een grote neus.

'Jongens, wat doe jullie?' vroeg ik. Sirius draaide zich geschrokken naar me toe. 'Eva!' Ook James keek me verbaasd aan. 'Wat zijn jullie aan het doen?' vroeg ik opnieuw. 'Oh, we zeggen even hallo tegen onze vriend Snivellus Snape,' antwoordde James simpel.

'Hallo zeggen? Zo ziet het er niet uit,' zei ik terwijl ik mijn armen overeen sloeg. Sirius kwam naar me toe en sloeg een arm om mijn middel. 'Snivelley vindt het ook leuk,' zei hij. Hij drukte een kus in mijn haar, maar ik geloofde niet dat "Snivelley" het leuk vond om ondersteboven in de lucht te hangen. Het zag er namelijk niet zo prettig uit.

'Kunnen jullie hem neerzetten?' vroeg ik streng. James en Sirius keken me ietwat teleurgesteld aan. 'Maar-' 'Ga weg, Mudblood. Ik heb jouw hulp niet nodig!' schreeuwde Snape me toe. Ookal kende ik deze jongen niet, het woord "Mudblood" kwam altijd hard aan.

James liet Snape met een luid knal op de grond vallen. Sirius liep met een gebalde vuist op hem af. 'Wat zei jij daar?!'

Nee nee, foute boel. Sirius krijgt problemen als hij Snape in elkaar slaat. Ik rende naar hem toe, maar kwam net te laat. Sirius liet zijn vuist al neerkomen op Snapes grote neus. Snel pakte ik Sirius' andere arm vast en trok hem weg. 'Het is genoeg zo. We gaan al weg, Snivellus,' zei ik voordat we hem alleen met zijn bloedneus achterlieten. Ik noemde hem maar "Snivellus" omdat ik zijn echte voornaam vergeten was.

James legde een hand op mijn schouder. 'Alles oké?'
Ik knikte. 'Ja, hoor. Hij heeft me alleen maar uitgescholden,' zei ik geruststellend. 'Ik snap echt niet dat Lily ooit vrienden met hem was,' voegde James er hoofdschuddend aan toe. Ik draaide mijn hoofd met een ruk naar hem toe.

'Was Lily bevriend met hem?' Nu was het Sirius die antwoordde. 'Was. Tot hij haar uitschold voor Mudblood en haar in de steek liet voor zijn Deatheathervriendjes.'

'Niet te geloven. Wat een rare jongen,' zei ik alleen maar. James en Sirius knikten instemmend. 'Hij is heel geïnteresseerd in de Dark Arts. Blijf maar uit zijn buurt,' zei Sirius met enige afschuw in zijn stem. 'Geloof me, ik wil niets met hem te maken hebben.'

Omgg 1K reads!!! Dankjulliewell!❤️