De laatste ~ Sirius Black

4. Eva

Mijn naam klonk door het klaslokaal. Sirius Black was mijn partner voor Potions. Een heel schooljaar lang. 'Hey, McAllister! Ziet ernaar uit dat je aan me vast zit!' riep hij door het lokaal. Ik zuchtte diep en naast me gaf Max een klopje op mijn rug. 'Veel geluk dit jaar.'

Iedereen had een partner gekregen en we moesten bij elkaar gaan zitten. James moest bij Lily en Max bij Remus. Hij had geluk. Sirius kwam op me af en gooide zijn spullen op de tafel. Hij gaf me een knipoog en keek toen verveeld naar Slughorn. 'Neem je boek op bladzijde 23 en begin er maar aan!' riep hij lachend.

Ik legde mijn boek op de juiste pagina terwijl Sirius over mijn schouder meekeek. Amortentia. Ik hapte naar adem. Nee, nee, nee ik wilde geen Amortentia maken met Sirius Black. 'Liefdesdrank. Zullen we eens kijken wat jij ruikt?' fluisterde hij hees in mijn oor. Zijn adem kwam op mijn huid en veroorzaakte kippenvel.

'Haal jij even de ingrediënten?' vroeg ik met trillende stem. Sirius knikte en liep naar de kast. Ik ademde hard uit en haalde een hand door mijn lange haar. Ik keek naar Max. Hij had een jaloerse blik in zijn ogen en keek kwaad naar Sirius, die de ingrediënten uit de kast pakte. Ik wendde mijn blik van hem af en begon het recept te lezen. Sirius kwam terug met alle ingrediënten.

'Ik zal de eenhoornhoorn in stukjes snijden,' stelde ik voor. Ik bond mijn lange haar in een snelle knot en pakte een eenhoornhoorn en een mes. Sirius hield zich ondertussen bezig met iets anders en ik kon niet anders dan even gefascineerd toekijken. Hij zag er heel schattig uit als hij zich concentreerde, hij fronste zijn voorhoofd een beetje en stak zijn tong een stukje uit.

Ik schudde mijn hoofd. Nee, ik moest stoppen met zo over hem te denken. Ik focuste me weer op mijn eigen werk en zette het mes op de eenhoornhoorn.

Ik kreeg de hoorn niet in stukjes gesneden waardoor ik een beetje gefrustreerd werd en zacht vloekte. Sirius kwam achter me staan. 'Zal ik even helpen?' vroeg hij zacht. Hij plaatste zijn hand over de mijne. Hij zette het mes weer op de hoorn en begon rustig te snijden. Deze keer lukte het wel.

Een gek gevoel kwam op in mijn buik. Sirius Black stond tegen me aan en hield mijn hand vast. De knapste jongen van de hele school. Mijn benen verslapten en Sirius merkte dat ook. Hij legde zijn andere hand op mijn middel.

'Vind je het leuk, Eva?' vroeg hij zacht tegen mijn nek. Ik knikte snel en draaide blozend mijn gezicht naar de andere kant. 'Mooi.' Hij plaatste grijnzend een kusje op mijn schouder. Ik beet op mijn lip. Ineens liet hij me los en gooide de stukjes eenhoornhoorn in de ketel. Juist ja, we waren in de les.

'Je noemde me Eva,' zei ik verbaasd tegen hem. Hij keek me een beetje raar aan. 'Zo heet je toch?' 'Ja, ja tuurlijk. Maar normaal noem je me gewoon McAllister... Laat maar,' ratelde ik. 'Ik vind Eva mooier klinken dan McAllister,' zei hij serieus. Verlegen keek ik naar de tafel. 'Ik vind het leuker als je me zo noemt,' zei ik zacht. 'Dan doe ik dat met alle plezier, prinses,' Hij maakte een kleine buiging en ik grinnikte.

Daarna werkten we in stilte onze potion af. Soms betrapte ik mezelf dat ik naar hem staarde. Gelukkig merkte Sirius het niet, of deed hij alsof hij het niet merkte. Ik wist het niet. Maar ik vond dat hij raar deed. Heel... anders. Normaal had hij nooit oog voor mij en nu laat hij me al dagen niet met rust. Ik wilde wedden dat hij Slughorn had omgekocht om ons bij elkaar te zetten.

Sirius gooide het laatste ingrediënt in onze potion en blies een pluk haar uit zijn gezicht. 'Klaar,' zei hij tevreden. Een roze damp steeg op uit onze ketel, een teken dat hij goed gelukt was. Slughorn kwam naar ons toe. 'Dat ziet er heel goed uit. 20 punten voor Gryffindor,' knikte hij. Ik glimlachte breed naar Sirius en hij hield zijn hand omhoog voor een high five. 'Teamwork!' riep hij toen ik mijn hand tegen de zijne sloeg.

Ik lachte even en begon onze rommel op te ruimen. We hadden een slagveld van onze tafel gemaakt. Sirius keek me afwachtend aan. 'Wat?' vroeg ik glimlachend. 'Wat ruik je?' vroeg hij ongeduldig. Ik hield mijn hoofd dichter bij de ketel en snoof. 'Ik ruik de geur van regen, een kampvuur en... mannendeodorant,' mompelde ik. Sirius keek me grijnzend aan. Ik rook zijn deodorant en dat wist hij.

'En wat ruik jij?' vroeg ik nieuwsgierig. Sirius ging boven de ketel hangen. 'Firewhiskey, de zee en shampoo,' zei hij. Niet mij dus, dacht ik bij mezelf. Bij de realiteit blijven, Eva, hij weet nog maar drie dagen dat je bestaat.

Sirius hielp me met opruimen. Toen we klaar waren gingen we op onze stoelen zitten en Slughorn ging vooraan in de klas staan. 'Goed gewerkt, iedereen. De meesten van jullie hebben een goeie Amortentia kunnen maken, op enkele duo's na.' Hij wierp een veelbetekenende blik op de tafel van Lily en James, waar Lily woest naar James keek en James onschuldig voor zich uitkeek. Het was echt een grappig zicht.

'Ik denk dat ik iets goeds heb gedaan door jullie in deze groepjes te verdelen. Jullie kunnen je krachten bundelen en elkaar helpen. Ik denk dat jullie veel van elkaar kunnen leren,' zei hij en hij keek naar Sirius en mij. Ik was geen expert in potions maken en Sirius ook niet en toch was het ons gelukt. Sirius glimlachte naar me en ik lachte terug.

De les was voorbij en ik liep naar de gang. Opeens greep Max me hard bij m'n arm. 'Wat was dat met Black daarstraks?' vroeg hij boos. Ik keek hem verbaasd aan. 'Waar heb je het over?' vroeg ik. 'Doe niet alsof je van niks weet! For God's sake, hij pakte je vast alsof hij je vriendje was!' Ging hij daar nou echt een drama van maken?

'Max, alsjeblieft, je kent Black toch? Je hebt ook gemerkt hoe vreemd hij zich gedraagt sinds het schooljaar bezig is. Het waait wel weer over,' probeerde ik hem gerust te stellen. Max leek iets te kalmeren. 'Beloof me dat je niet met je laat spelen door hem. Hij is een rokkenjager en brengt alleen maar problemen met zich mee. Geef hem niet de macht om jou te kwetsen, Eva,' smeekte Max bijna. Hij streek met zijn vinger over mijn wang.

Ik dacht er niet te veel bij na. Max was altijd veel te bezorgd, hij behandelde me als een klein zusje. Soms vond ik dat niet erg, maar op andere momenten kon hij het bloed van onder mijn nagels halen. 'Ja, Max. Ik beloof het,' zei ik zuchtend. 'Mag ik nu gaan?'
Hij knikte en liet mijn arm los. Ik liep door de gang naar mijn volgende les en had geen idee dat de Marauders ons gesprek hadden gehoord.