Herkese merhaba, uzun bir aradan sonra final bölümü son kısımla geldim. Evet artık veda vakti ve bir yanım bu zamana kadar gelmiş olmamın gururunu yaşarken bir tarafım bu hikayeden ayrılacak olmamdan dolayı üzgün. Aşkın Bedeli benim göz bebeğim ve artık bitiriyorum. Lafı çok uzatmayacağım bölüm sonrası bir teşekkür yazısı paylaşacağım ve orada konuşuruz okumadan geçmeyin çünkü içinde bilgilendirmelerim olacak.
Umarım Aşkın Bedel'inin son bölümü hatrına oy vermeyen sevgili okurlarım en azından bu bölüm kendilerini belli ederler. Geçen bölüm onca okuma oranına rağmen 1K'yı görmeyi beklerken daha aşağısında kalınca inanın çok üzüldüm. Lütfen oy vermeyi unutmayın.
Keyifli okumalar dilerim...
***
Eda oflayarak bebek çantasındaki emziğini ararken Oğuz kucağında ağlayan kızını susturmak için sallayıp odada gezinmeye devam etti. Miray'ın uyumadan önce emdiği bir emzik vardı ve kızı ondan başka emzik istemiyor küçük olmasına rağmen nasıl algılıyorsa başka emzik verdiklerinde almayıp ağlıyordu. Eda aslında bu emzik işinden de nefret ediyordu ya bırakması ileride zorlaşır diye ama emme iç güdüsü arttığından da azda olsa kullanıyordu. Kızı bazı geceler sütünü emdikten sonra emzik olmadan uykuya dalamıyordu. Şimdi kızının o çok sevdiği emziği bulamıyordu yoktu. Halbuki çantasını hazırlarken koyduğuna emindi. Nasıl olsa başka emzik kullanmıyor diye yedek de koymamıştı.
"Hayatım bulamıyor musun?"
Oğuz kızının başından öpüp karısına baktı. Eda hararetle çantayı dökmüş arıyordu ama yoktu işte emzik kutusu.
"Yok... Koyduğuma eminim Oğuz ama yok işte of çatlayacak kızım ağlamaktan."
Eda üzgünce konuşup ağlayan kızına bakarken Oğuz Eda'nın telaşlı çaresiz haline anlayışla baktı. Eda'sı gün geçtikçe çok daha güzel olgun bir anne oluyordu. Kızıyla olgunlaşıyordu ama yinede bazen bocalıyor canından can gidiyordu Miray ağlayınca.
"Tamam kızım anne bulacak şimdi emziğini bebeğim."
Oğuz kızını sakinleştirmeye çalışsa da işin içinden pek çıkamayacaklarının farkındaydı.
"Yok Oğuz."
Eda aramayı bırakıp kızını kucağına aldı. Meleği nasılda ağlıyordu böyle onu susturamadıkça canı acıyordu.
"Mustafa abi yatmış mıdır acaba bir onu arasam evleri şurada hemen Ege'nin falan fazla kullanılmamış emziği varsa Miray avunur belki bu sefer."
Oğuz'un aklına başka bir şey gelmedi. Cemal'in evi daha uzaktı şimdi bilmediği Antep'te nöbetçi eczane aramakla da zaman kaybederdi.
"Bilmemki ayıp olmasın saatte geç oldu baya."
Eda kararsızlıkla konuşup yatağın üstüne oturarak kızını emzirmeye uğraştı ama karnı tok olan Miray emmeyince bu uğraştan da vazgeçti.
"Dur ben arayayım ne olacak onunda çocuğu var halden anlar."
Oğuz karar verip telefonunu çıkardığı gibi Mustafa'yı aradı ve telefon ikinci çalışında hemen açıldı.
"Efendim Oğuz hayırdır?"
Mustafa bir durum var sanıp telaşla sorarken Oğuz çenesini kaşıdı. Adamı uyandırdı diye çekindi biraz.
"Abi kusura bakma gece gece aradım."
"Oğlum ne kusuru. Hem daha ayaktayız benim sıpalar bugün uyumak bilmiyor Leyla biriyle ben diğeriyle uğraşıyorum."
Mustafa gülerek konuşurken arkadan Miray'ın ağladığını duydu.
