"Hadi anneciğim bir dilek tutun." diyerek üçüzlerimin gözlerinden okunan heyecanlarına ortak oldum.
Biliyorum geçen yıl olduğu gibi bu yılda ortak bir dilek dileyecekler.
Ellerini birleştirip pastanın mumlarını üflerlerken beni pişman edecek bir di...
İnsan vücudu güçlü ve aynı zamanda zayıf. Ufacık bir soğuktan hastalanıp günlerce yorgun düşebilir ya da vücudumuza yapışan o illet kanseri moralle yenebiliriz. Vücudun en güzel yeri ise kalp. Hem güçlü hem zayıf. Bazılarının kalbi en acı ayrılıkları bile kaldırırken, bazıları en ufak bir kelimeden kırılıp paramparça oluyor. Aslında herkes narin ama kalplerimiz kırıldıkça kalbimize duvar örüyoruz. Acıya bağışıklık kazanıyoruz. İşte bu yüzdendir ki hem zayıfız hem de güçlü.
Son zamanlarda çok hayalkırıklığı yaşamış, çok fazla zayıf düşmüş olsam da acıya bağışıklık kazandığımın farkındaydım. Beynim şaşkınlık yaşarken kalbim artık olayları inceliyor. Detaylıca düşünüyor ve kendine duvar örüyordu.
Son zamanlarda çok enteresan bir hayat yaşıyordum. Canavarlarımın ufacık bir dileği için kurulu düzenimi bırakıp yeni bir iş, yeni bir hayat kurmuştum kendime.
Geçmişte yaşanan tatlı ya da tatsız olayları gözardı edip 'Bir Baba' bulmak için gelmiştim. Korkularım vardı benim. İnsanın korkularını görmezden gelmesi zordu. Bir de insanın kendisiyle savaş vermesi ise korkularını katlıyordu. Ben de elimde olmadan kendimle savaş veriyordum. Artık sadece benim için değil canavarlarım için de savaş verdiğimden bir adım atmadan önce kaç kez düşünüyordum.
Şimdi ise Aycan'ın kurduğu cümleyle kendimle savaş veriyordum.
"Anlamadım anneciğim, ne demek istedin?" Dudağını ısırarak bana bakıp mahçup olan Aycan mavinin yeşille karışmış gözlerini benden kaçırdı.
İlkay'la ve Aydan'la göz göze gelirken onların da bakışlarını kaçırması ile çalıştığım masadan kalkıp canavarlarımın yanına gittim. Aycan'ın yanına ilerleyip diz çökerken küçücük elini elimin içine aldım. "Anneciğim, konuş hadi." Taktik değiştirip devam ettim. "Kızacağımdan korkuyorsanız kızmayacağım. Söz veriyorum." Şefkatli gözlerim tek tek canavarlarda gezinirken birisi çıkıp konuşsun istiyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kucağıma tırmanan Aycan ile ben de kollarımı sardım kızıma. "Annecim, bize kızmayacağını biliyoruz ama Başak ablama kızmayacağına söz ver." Şaşkınlıkla canavarlara bakarken, "Tamam kızım, sen anlat kızmayacağım ben Başak ablanıza." kelimeler de ağzımdan şaşkınlıkla döküldü.
"Şimdi biz okuldan çıktıktan sonra Başak ablam bizi mahallesine götürdü. Eve uğraması lazımmış, ödevini yapamazsa öğretmeni kızar diye bizde gidelim dedik. Üçümüz canavarlar olarak karar verdik." Deyip İlkay'ı, Aydan'ı ve kendini gösteren Aycan konuşurken çok tatlıydı.
"Annemin annesi elinde meyvelerle yürüyordu. Biz de taksideydik. Onu görünce heyecanlandık." Mahçup bir şekilde gülümseyen kızım ile kalbimdeki anne özlemi nefesimi kesti.
