Şarkıyı bölüm başında açıp dinleyin lütfen.
Zakkum; İkimiz de yorgunuz.
**
İlkler unutulmaz derler. İlk aşk, ilk öpücük, ilk sarılma, ilk gülümseme. Birine ilk kez sarıldığında daha kundaktasındır. Annenin karnındaki uzun bir yolculuktan sonra dünyaya ağlayarak merhaba deyip, bir hemşire tarafından sarınıp annenin güvenli kollarına bırakıldın. Baban seni tüm heyecanı ile kapıda beklerken senin o minicik bedenine ait kocaman çığlığını duyup sevinçten ağladı. Kucağına aldığı zaman dünyadaki en güzel duyguyu yaşattığı için annene bir kez daha aşık oldu. İlk sarılman bu yüzden her zaman özeldi. İlk kokunuı aldıklarında hiç bırakmak istemedi ebeveynlerin. Sonra sen büyüdün ilk gülüşünü ailene, ilk aşkını da kız çocuğu isen babana, erkek çocuğu isen annene armağan ettin.
Bir gün geldi ve biriyle göz göze geldin. Kalbin sanki onu seçmiş gibi atmaya başladı. O ilk bakış senin hayata bakışını değiştirdi.
Aşık oldun, onu düşündün, ona baktın, onunla yatıp onunla kalktın.
Birine bağlanınca hayatından ödün verdin.
Verdiğin ödünlerin son olmadığını bilirsin. İlk öpücük, son öpücük, ilk bakış,son bakış, ilk sarılma, son sarılma. Ve daha nice ilk ve sonların.
Ne zaman ki bir anne ya da baba olursun ozaman tamamlanırsın.
Taksiden geçip giden yolu izlerken bir yandan da ilk aşkımı düşünüp gözyaşlarımı zapt etmeye çalışıyordum.
"Geldik abla." diyen taksi şoförünün sesiyle kendime gelip çantamı elime alıp, elimi girintiye sokuktan sonra kapıyı açtım.
Elbisemin bozulmamasına dikkat ederek indim, taksinin hareket etmesiyle bir kaç adım atıp yıldazlardan daha parlak görünen restorana göz gezdirdim. Kapıdaki görevliler yardımıyla ana salona adım attım. Neredeyse herkesin bulunduğu masaya doğru adım attıkça gülüşümün ardına sakladığım gerginliğimle mutlu gözüken insanları izledim.
Herkese merhaba diyerek görevlilerin yardımıyla masaya yerleştim.
Bir süre sekreterim Sevcan ile muhabbet ettikten sonra hızlı ama zarif adımlarla bana doğru gelen İpek böceğime gülümsedim.
"Çok geç kalmadım değil mi? Ah! Esmerim ya İbo biraz daha beni izlemek için geç bıraktı da sanırım o yüzden bu telaşım. " diyen İpek böceğimin bu kadar mutlu olması beni de mutlu ediyordu.
"Yok, geç kalmadın İpek böceğim. Ayrıca eve gidince bu konuyu ayrıntılı olarak konuşacağız ona göre."
"Ay! tamam ya, yine başlama. Sen onu boşver de ne zaman konuşacaksın gök mavisi ile?"
"Bir yolunu bulup konuşmam lazım, Hariman da burada işler daha da sarpa sarmadan bir an önce halletmek istiyorum. "
"Ne demek Hariman burada?" diyen İpek böceğime cevap vermek isterken o sırada bir çift gök mavilerine kenetlendi harelerim.
Kısa süren göz temasımızdan sonra kendisine ayrılan sandalyesine yerleşti.
**
Genel bir konuşma yapıldıktan sonra eğlenceye başlandı. Yemekler yenildi birbiriyle hiçbir samimiyeti olmayan insanlara gülümsendi. En sonunda Hariman'ın bana doğru gelişi ile hayatım biraz daha karmaşaya sürüklendi.
"Bu dansı bana lütfeder misiniz hanfendi?" diyerek elini uzatan Hariman'a içten bir gülümseme sunup elimi uzattım.
"Tabi ki neden olmasın?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Minik Kalpler Senfonisi •TAMAMLANDI•
General Fiction"Hadi anneciğim bir dilek tutun." diyerek üçüzlerimin gözlerinden okunan heyecanlarına ortak oldum. Biliyorum geçen yıl olduğu gibi bu yılda ortak bir dilek dileyecekler. Ellerini birleştirip pastanın mumlarını üflerlerken beni pişman edecek bir di...
